Enemies Into Lovers || p.jm (UNDER REVISION)

Chapter 1

Asher Nicole's PoV

"Miss? I said pwedeng pa-share?" Tanong niya ulit. Sorry na-excite lang.

"O-okay. Saan ka ba nakatira?"

"Sa kanto nito." Ah.... "Teka, nakatira rin ako roon, pero hindi kita nakikita?" Feeling close naman ako. Harhar.

"Bagong lipat lang." He smiled.

"Ah...." Ang tanging lumabas sa bibig ko. Ang awkward. "Sorry ah? Naiwan ko kasi yung payong ko..."

"Ayos lang." Naalala ko tuloy si Drace, we used to share in an umbrella when it rain. "Why do you look like you're about to cry?"

"Hindi ah." I faked a smile. "Halata rin na peke iyang ngiti mo. Ano bang dahilan?" Bakla ata 'to. Pero sige na nga.

"Kakabreak lang namin ng boyfriend ko. Tapos eto ka, nakikishare sa payong ko, tulad lang ito ng ginagawa namin dati." Nabalot kami ng katahimikan habang naglalakad nang magsalita siya.

"Dito na lang ako. Salamat..." I nodded at nagpatuloy lang sa paglalakad. Nang makarating ako sa bahay, ay agad kong hinubad ang aking sapatos at nilagay iyon sa lalagyanan namin ng sapatos.

"Oh, Nickey. Nandiyan ka na pala." I nodded and made my way to my room. Nang makahiga na ako sa kama ko, napaisip ako. 'Bakit kaya hindi ako umiiyak? Natural lang na umiyak kapag broken noh? 'Di kaya, ABNORMAL NA AKO?!'

Exag naman 'yun. "Nickey!!" Ay anak mo Nickey! Hay, lumilipad na naman yung utak ko.

"Po?!" Sigaw ko mula sa taas. "May bagong lipat diyan sa tabi ng bahay natin. Blah blah blah~" 'Di na ako nakinig sa kanya sa halip ay pumunta sa may lamesa.

"Sino may birthday, Ma?" Tanong ko sa kaniya. "Hindi ka nakikinig sa'kin kanina noh? Sabi ko imbitahin mo 'yung kapit-bahay natin. Dito na kamo sila kakain."

"Ayoko lumabas. Ikaw na Ma."

"Isa, hindi ka makakain ng tinola. Niluto ko pa naman iyon." Sabi ko nga, tatawagin na. "'To na. 'To na. Easy, easy. Mahahighblood ka Ma e."

"Dalian mo kung ayaw mong mapukpok ng sandok na 'to." Sadista Nanay ko! Waaah!

Kumatok ako sa gate ng kapit-bahay namin, "Is someone there?" Hanep, napaEnglish ako ng wala sa oras. Malay mo kasi, inglisyero ung kapit-bahay namin. Okay na yung sigurado.

"Ano---? Ah?" Nanlaki ang mata niya, so as mine. "Anong kailangan mo?"

"My mom's inviting you to have dinner at our house." Sagot ko.

"Oh... Okay. Sasabihin ko kay Mama, thank you----Uh... What was your name again?"

"My name is No." I mentally banged my head on their gate. "Seryoso? Iyan 'yung pangalan mo?"

"Nope. My name is Victoria." Kumunot ang noo nito. Sarap palang asarin nito. "Secret." I smiled and he made a face. "Kidding, I'm Asher Nicole. You?"

"Jazha Sison. You're pretty weird for a girl. Broken ka pero nakuha mo pa ring ngumiti." He patted my head and smiled at me. "But it's nice to see your true smile despite your hardships with love."

"Ang tagal mo namang bumalik, ikaw bata ka--- Oh? Sino 'to? Girlfriend mo? Bakit hindi mo papasukin? Hala! Bagong lipat lang natin dito mayroon ka na ka agad na nasungkit! At ang ganda pa!" Hala! Bakit bigla yatang uminit? "Ma! Hindi ko siya girlfriend!" Bago pa humaba ang ratratan nila ay sumabat na ako.

"Ah. Hello po. Inutusan po ako ng Mama ko na sabihin po sa inyo na doon na po kayo kumain sa bahay namin. Welcome party daw po kumbaga." Ngumiti siya at tumango. "Sabihin mo sa Mama mo, pupunta kami, uh----"Ginantihan ko siya ng ngiti at pumunta na sa bahay namin.

"Asher Nicole po. Nickey for short. Nice meeting you po." Ngumiti ako sa kanila bago umalis.

♣

"Asher Nicole Gonzales!" Pagtawag sa akin ng aking boss. "Bakit?"

"Kunin mo nga 'yung kanin! Ay hala ang bagal kumilos!" Napakamot na lamang ako sa aking ulo. Argh. Kaya ayokong magpakita kay Mama 'pag meron siyang bisita eh. Ginagawa akong utusan.

"Eto na. Akyat na ako." I faked a yawn, gusto ko na talaga umakyat! "Ay, hindi. Kakain ka, sabayan mo kami. Oh." Huhu, help me!

"Konti lang, Ma. Medyo busog pa ako." Sabi ko. "Nagda-diet ka ba?" Tanong niya. Ayan na ang delubyo, aahhh! "Hindi."

"Oh, kainin mo 'yan. Paborito mo 'yang tinola diba?" I nodded, nagsimula na kaming kumain. At ang ending, sila nag-uusap-usap. Ako naghuhugas ng plato. Nice, ha-ha-ha.

I sighed, "Whoa, lalim 'non ah." Nagulat ako pero agad na bumalik ulit sa wisyo. "Mas malalim pa sa dagat kamo."

"Problema mo?" Tanong niya. "Yung plato, isa lang pinagkainan ko, pero ang dami ko namang huhugasan. Life." I sighed again. "Ako na diyan." Kukuhain na sana niya pero agad kong inilayo iyon.

"Ayoko. Chill ka lang diyan. Bisita ka." Tanggi ko at sinunod naman niya.

‘Tsk. 'Di man lang nagpumilit na siya na ang maghuhugas.’