Δεν του δινω σημασία. Βασικά Ούτε καν που έχω γυρίσει να τον κοιτάξω. Κι σκέψεις μου διακόπτονται μισο λεπτό αργότερα.
"Δεν θα αλλάξεις ποτέ μπισκοτούλα..."
Μόλις ακούω το αγόρι να λέει αυτή τη φράση να λέει αυτή τη συγκεκριμένη λέξη. Αυτή τη λέξη που κάνεις αλλος δεν ήξερε δεν έλεγε εκτός από αυτόν. Αυτή η φωνή του τόσο γνώριμη. Τόσο γνωστός ο ήχος της φωνής του που έφτανε στα αυτιά μου. Πάγωσα στη θέση μου.
Δεν γύρισα ούτε το βλέμμα μου. Ούτε το κεφάλι μου προς το μέρος του. Δεν ήξερα αν ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί εκείνη τη στιγμή ή αν ήθελα απλώς να κρατήσει παραπάνω αυτή η στιγμή. Εγώ φταίω που το γρουσούζεψα ότι όλα θα είναι ήσυχα ένα όμορφο ταξίδι πέντε μέρες ήρεμες. Είχα παραισθήσεις δεν γίνεται να το εξηγήσω αλλιώς.
Σας έχει τύχει ποτέ να ακούσετε κάτι. Κάτι σοκαριστικό. Οτιδήποτε. Και εκείνη τη στιγμή να μένετε στήλη άλατος. Ο εγκέφαλός σας να μην μπορεί να το επεξεργαστεί. Αυτή την πληροφορία. Ή μάλλον όχι. Μπορεί να το επεξεργαστεί απλώς να μην μπορεί να το πιστέψει. Να νομίζεις ότι απλώς δεν ακούς καλά ότι ονειρεύεσαι. Ότι σε λίγο θα ξυπνήσεις από αυτόν τον εφιάλτη ή και όνειρο.
Σας έχει τύχει; Αν ναι τώρα μάλλον καταλαβαίνετε πως ακριβώς νιώθω. Γυρνάω πολύ δειλά το βλέμμα μου και τον κοιτάω. Τα μάτια μου συναντούν αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια που είχα τόσους μήνες να δω...σχεδόν έχει περάσει ένας και μίσος χρόνος.
Ξυπνάω και τεντώνομαι λιγάκι. Πιάστηκα. Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου.
"Ηρέμησε Μελίνα...ήταν ένα όνειρο...γιατί πάλι γαμώτο;"λέω στον εαυτό μου
Αρχίζω να γκρινιάζω μέχρι που καταλαβαίνω ότι δεν είναι στην δικιά μου καμπίνα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγινε. Απλώς θυμάμαι ένα κόμπο στο στομάχι. Το στόμα μου να ξεραίνεται και σκοτάδι. Παντού σκοτάδι.
"Χέυ είσαι καλά μπισκοτούλα;"
Δεν μιλάω απλώς κάνω πιο πέρα στην γωνία του κρεβατιού μόλις εκείνος κάθεται πάνω στο κρεβάτι στην άκρη του.
"Συγχώρεσε με...αλήθεια συγγνώμη...δεν ήθελα να γίνει τίποτα από όλα αυτά..."
Σκύβει το κεφάλι του και παίζει λιγάκι με κάτι στα χέρια του. Μόλις συνειδητοποιώ τι ακριβώς είναι αυτό που κρατάει. Το κολιέ!
Τρέχω πέφτω πάνω του και βάζω τα κλάματα. Δεν ξέρω απλώς μου βγήκε. Τον αγκαλιάζω πολύ σφιχτά. Λες και σε λίγο θα εξαφανιστεί...πάλι!
"Εγώ έφταιγα...Όχι εσύ!"
"Μην το ξαναπείς ποτέ αυτό!"
Με κοιτάει και σκουπίζει τα δάκρυά μου από τα μάγουλά μου. Τόσο απαλά δάχτυλα. Δεν άλλαξε.
Flashback
...
-------------------------------------------------
Χμμ τι λέτε να έχει γίνει; Θα ανεβάσω μέσα στην επόμενη εβδομάδα! Τι τάξη πάτε τώρα; Καλή σχολική χρονιά! Εγώ Δευτέρα Γυμνασίου!💜
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Just best friends? {Wattys2017}
Teen Fiction"Μελίνα περίμενε!" "Πες μου!" "Να...ξέρεις..." "Ξέρω...αυτό ήταν ένα λάθος και δεν ήξερες τι έκανες άρα να μην το πάρω σοβαρά..."τον διακόπτω "Για εσένα αυτό ήταν; Ένα λάθος;" Δεν πρέπει να μάθει ότι μου αρέσει. Θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε κολλητ...
