"Παιδιά γύρισα!"ακούγεται η φωνή της μητέρας του Παύλου από την πόρτα
"Αα εδώ είστε παιδιά;"μας ρωτάει χαμογελώντας μόλις μπαίνει στο σαλόνι και βλέπει ότι είμαστε εδώ
"Μαμά πώς και γύρισες νωρίς σήμερα;"λέει ο Παύλος προσπαθώντας μάταια να κρύψει τον εκνευρισμό του
"Δεν είχα πολύ δουλειά στο γραφείο σήμερα...άρα δεν είχα και πολλά να κάνω τελειώσαμε όλοι πιο γρήγορα!"η κυρία Αρετή είναι δικηγόρος
Όσο η κυρία Αρετή πήγε στην κουζίνα εγώ έκανα νοήματα στον Παύλο του τύπου: Εσύ-έχεις-λιπ-γκλος-στα-χείλη-σου-σκουπίσου και εκείνος: Φτιάξε-την-τιράντα-σου-είναι-πεσμένη-ακόμα!
"Παιδιά μου έχετε φάει;"ρωτάει η κυρία Αρετή μπαίνοντας στο σαλόνι
"Εμ...εγώ ξέρετε πρέπει να φεύγω σιγά σιγά γιατί αύριο έχουμε και σχολείο..."λέω εγώ
"Εντάξει Μελίνα μου!"μου λέει
"Εμ Γεια σας!"λέω και πάω να φύγω
"Περίμενε Μελίνα να σε πάω μέχρι έξω!"λέει ο Παύλος αμήχανα
Φτάνουμε έξω από πόρτα και πάω να φύγω!
"Μελίνα περίμενε!"
"Πες μου!"τον πλησιάζω
"Να...ξέρεις...εγώ...δηλαδή..."
"Ξέρω...αυτό ήταν ένα λάθος και δεν ήξερες τι έκανες άρα να μην το πάρω σοβαρά..."τον διακόπτω
"Για εσένα αυτό ήταν; Ένα λάθος;"με ρωτάει
Δεν πρέπει να μάθει ότι μου αρέσει. Θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε κολλητοί. Εκινος τώρα το έχει ήδη μετανιώσει. Ας φανώ δυνατή μία φορά. Πρέπει να πω ψέματα.
Όχι! Πες του πώς τον θες!
Φωνούλα βγάλε τον σκασμό! Μια χαρά ήμουν που δεν είχες εμφανιστεί τόσο καιρό!
Ήμουν διακοπές στις Μπαχάμες με συγχωρείς!
Και τι θες τώρα;
Θα το μετανιώσεις αν δεν του πεις την αλήθεια!
Δεν θα μετανιώσω. Πρέπει να το κάνω.
"Ναι...ένα λάθος...που δεν πρέπει να συμβεί ξανά!"του απάντησα
Συγχαρητήρια μόλις έκανες άλλη μια μαλακία!
Πρόσεχε πώς μιλάς φωνούλα!
"Α...εντάξει τότε.. Τα λέμε..."μου λέει κάπως θλιμμέναή ήταν η ιδέα μου
Μπα πού το κατάλαβες;
Όχι μάλλον θα ήταν ιδέα μου!
Μπήκα στο σπίτι μου αφού σας είπα μόνο ένας τοίχος μας χωρίζει. Τα σπίτια μας είναι ακριβώς δίπλα το ένα με το άλλο και είναι και ενωμένα άρα ένας τοίχος μας χωρίζει στην κυριολεξία!
Μόλις μπήκα λοιπόν στο σπίτι μου έτρεξα κατευθείαν και πήγα στο δωμάτιό μου. Έπεσα πάνω στο κρεβάτι μου και μετά από λίγα λεπτά με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα κατά τις εφτά το απόγευμα. Κατέβηκα στην κουζίνα και άνοιξα την κατάψυξη.
Τελικά το παγωτό που μου υποσχέθηκε δεν το φάγαμε. Δεν πειράζει θα φάω τώρα άλλο παγωτό. Σοκολάτα! Οικογενειακό! Ότι καλύτερο για την κατάστασή μου. Ο μπαμπάς είναι στην δουλειά. Η μαμά έχει πάει στο σούπερ μάρκετ έχει αφήσει σημείωμα ότι έφυγε. Τώρα θα μου πείτε δεν έχεις αδέρφια; Ναι έχω έναν μεγάλο αδερφό που έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο και είναι είκοσι δύο χρονών.
Πέντε χρόνια μεγαλύτερος μου. Έρχεται αρκετές φορές και κοιμάται εδώ αλλά όχι και πολύ συχνά. Έχει δικό του σπίτι εξάλλου. Έχει σπουδάσει αρχιτέκτονας. Τώρα δουλεύει σε μια καφετέρια. Εγώ θέλω να γίνω νηπιαγωγός και ο Παύλος θέλει να γίνει λέει χημικός!
Τι ήθελα και τον θυμήθηκα τώρα αυτόν; Πήρα το παγωτό μου και έκατσα στον καναπέ. Άνοιξα την τηλεόραση και έβαλα να δω μια παιδική ταινία. Η Disney βοηθάει αρκετά. Είδα την Χιονάτη! Ώρες ώρες κάνω όντως σαν τρίχρονη τελικά! Πφφ... Τέλος πάντων! Στο τέλος της ταινίας άρχισα να μιλάω μόνη μου αφού εξάλλου ήμουν μόνη στο σπίτι!
-------------------------------------------------
Καλό είναι ως τώρα; Πώς σας φαίνεται η ιστορία μου; Περιμένω να ακούσω τις γνώμες σας!
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Just best friends? {Wattys2017}
Teen Fiction"Μελίνα περίμενε!" "Πες μου!" "Να...ξέρεις..." "Ξέρω...αυτό ήταν ένα λάθος και δεν ήξερες τι έκανες άρα να μην το πάρω σοβαρά..."τον διακόπτω "Για εσένα αυτό ήταν; Ένα λάθος;" Δεν πρέπει να μάθει ότι μου αρέσει. Θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε κολλητ...
