Εκείνη η ψυχή που πασχίζει να αποδεσμευτεί από τις αλυσίδες, έρχεται το βράδυ και μου πιάνει το χέρι. Νιώθει ελεύθερη καθώς πέφτει το σκοτάδι να καλύψει την όμορφη, ανομοιομορφία. Αποκαλύπτει το πρόσωπο πίσω από την πορσελάνινη μάσκα, εκείνο το πρόσωπο που κλαίει χρυσά δάκρυα.
Την είδα, την είδα την όμορφη ψυχή μου. Δεν κρυβόταν πια στις σκιές της νύχτας. Ήταν ελεύθερη, να μετατραπεί σε τέχνη. Ντυμένη με τα χρώματα του αγαπημένου μου πίνακα και κόκκινα τριαντάφυλλα να στολίζουν τα μαλλιά της. Ήταν ελεύθερη.
Ένα από τα πιο σημαντικά για εμένα💕
YOU ARE READING
Σειρήνες
PoetryΚαι οι σκέψεις σαν σειρήνες παλεύουν στο μυαλό μου για το ποια θα κυριαρχήσει. Ποιήματα και κείμενα.