The omega and the Prince

[#] 15 [#]

De hele dag liggen Liam en ik op zijn bed. Hij legt me regels uit als we bij zijn vader zijn. Het slimste is dat ik gewoon stil ben en knik of nee schud. Dan kan ik ook niets verkeerds zeggen wat hem misschien boos maakt.

Maar nu gaan we naar het diner. Als we daar zijn is de koning er nog niet. De koningin en de twee prinsen zijn er al. Koningin Livvy glimlacht naar me en omhelst me voorzichtig. 'Mag ik je een tip geven liefje' vraagt ze.

Ik knik. 'Niet bang zijn voor mijn man, hij doet niets zolang wij in de buurt zijn.'

'En als hij iets doet als we er niet zijn dan halen we je hier weg' zegt Aiden.

'Hij zal je echt niet aanraken' zegt Ethan, 'als wij in de buurt zijn.'

'Nog een tip' zegt Aiden, 'zeg gewoon niet te veel.'

'Je kunt beter niets zeggen' zegt Ethan.

'Broertjes' zegt Liam, 'ze kan dit wel.'

'Dat weten we' zegt Ethan, 'maar toch. Hulp is altijd welkom.'

Ze beginnen weer allemaal tips geven en ik raak in paniek. Liam bemoeit zich er wel tegen aan maar niemand luistert naar hem. Ik laat mijn hoofd hangen als ik tranen over mijn wangen voel stromen. 'Jongens' roept koningin Livvy.

Alle drie worden ze stil. 'Baby' zegt Liam, 'wat is er?'

'Ik wil niet' fluister ik.

Koningin Livvy slaat haar arm om me heen. 'Wat niet liefje?' 

'Ik ben bang voor wat hij van me vind. Of dat ik iets fout doe. O-o-of-'

'Ssssh' sust ze me, 'mijn man kan vinden wat hij wil maar Liam kiest jou. Daar kan hij niet tegenop. Oké?'

Ik knik. Liam legt zijn handen op mijn wangen en wrijft de tranen weg met zijn duimen. 'Baby' zegt hij, 'mijn vader zal nooit tussen ons komen. Oké?'

Ik knik weer. Hij glimlacht en geeft een kus op mijn voorhoofd. De deur gaat open en koningin Livvy laat me snel los. Liam slaat zijn arm om mijn middel. De koning komt binnen. 'Zitten en eten' zegt hij, 'ik wil niets horen.'

Koningin Livvy pakt mijn hand en neemt me mee naar de ene kant. De koning gaat aan het hoofd zitten en Liam gaat aan zijn rechterhand zitten. Ethan gaat weer naast hem zitten en Aiden weer naast hem. Ik moet tegenover Ethan zitten terwijl koningin Livvy naast mij gaat zitten. Direct naast de koning dus. De koning kijkt nors voor zich uit. 'Liefje' zegt de koningin voorzichtig.

Hij kijkt haar aan. 'Wat' gromt hij.

Ik duik ineen. Waarom moet hij altijd grommen?! 'Vader' grommen de drie broers tegelijk.

'Ik zei dat ik niets wilde horen' gromt de koning, 'Elizabeth weet tenminste hoe dat moet.' 

Ik kijk voorzichtig naar hem. Ethan slikt en kijkt even kort naar mij. 'Elizabeth' zegt de koning.

Ik kijk hem aan. 'Het spijt me' zeg ik zacht, 'ik luisterde niet.'

'Ik zei dat het me speet dat ik gromde.'

'Oh, dat geeft niet Sire. Ik ben alleen niet gewend aan grommen.'

'Omega's grommen niet?'

'Bibi soms. Alleen als ze voor iets moet komen wat echt onbenullig was.'

Liam grijnst. 'Ziet u vader' zegt hij, 'u heeft Bianca niet nodig voor problemen.'

De koning kijkt hem boos aan. 'Ik was met Elizabeth in gesprek, van jullie wil ik nog steeds niets horen.'

'Elizabeth' zegt de koning.

'Ja Sire?'

'Ben je ooit wel eens in je wolf veranderd?'

'Ehm... één keer.'

'Wanneer was dat?'

'De keer dat ik met haar wilde op een plaats die u niet kon vinden' zegt Liam.

De koning zucht diep. 'Laten we maar gewoon gaan eten' zegt hij, 'dan houden jullie je mond ten minste.'

Hij belt met een klein belletje en er word eten gebracht. Wat er op mijn bord ligt is veel te veel dus eet ik maar de helft op. Liam en Ethan kijken beide naar mijn bord. 'Jongens' zegt koningin Livvy, 'laat haar. Als ze vol zit, dan kan er niets meer bij.'

'Weet je wel hoeveel ze weegt mam' vraagt Liam.

'Nee.' Ze kijkt mij aan. 'Hoeveel weeg je liefje?'

'Vierenveertig kilo' zeg ik zachtjes.

Prins Aiden en de koning verslikken zich en beginnen te hoesten. Angstig kijk ik ze aan. Ik wil absoluut niet dat ze stikken en dat dat mijn fout is! 'Hoeveel' roept Aiden verbaasd.