Yatılı Okul | WATR yaz '14 En Iyi Paranormal Hikayesi

Final bölüm 3: Rose bunu haketti

İçeri girdiğimde yüzümde ani bir rüzgar hissettim. Birden serinlemiş gibiydi. Gözüm o siyah dumanı aradı. Cama doğru ilerledim. Arkadan Andy'nin sesi geldi.

"Konuşmak istediğin nedir?"

Az önce seninle bir şey konuşmak istiyorum diyen oydu. Neden ilk o konuşmuyor?

"İlk sen söyle."

"Peki."

Peki? Hayır sen söyle demesini beklemiştim. Ama sadece bir ''peki''. Her neyse.

"Söylemek istediğim şu ki sanırım... Senin kaldırdığın koruma etkilerini göstermeye başladı. Siyah bir duman var. Her yerde."

Bunu söylerken eliyle etrafı işaret etti. Haklıydı. Her yerde bir duman var. Siyah bir duman.

"Biliyorum Andy, az önce içeri girerken burada gördüm. Odadaydı."

"Benim seninle konuşmak istediğim de buydu. O duman. Bira...."

Konuşmanın gerisini dinlediğim söylenemez. Benimle konuşmasını istediğim şey bu değildi. Aynı iş yerinde çalışan insanlara benziyorduk. Sürekli bir amaç vardı ve engeller. Benim istediğim iş arkadaşlığı değil ki!

"Nathalia, ne düşünüyorsun?"

"Ha?"

Birden kendime geldim. Elindeki kağıtlara bakılırsa bunlar hakkındaki düşüncelerimi soruyor olmalı. 

"Bu kağıtlar diyorum Nathalia."

"Ha şey.."

Kağıtlara bakınca gördüğüm dumana benzeyen o şeyi gördüm ve cümlemi tamamladım.

"Bu bizim bahsettiğimiz duman Andy!"

"Beni dinlemiyorsun."

"Nerden çıkarttın!"

"Dinleseydin bu dumanın ruhların ortaya çıkışını simgeleyen bir duman olduğunu, ama burada kurban edilenlerin değil hizmet edilen ruhların çıkışı olduğunu söylediğimi biliyor olurdun!"

"Ben.."

"Ne Nathalia! Mezuniyet geliyo, her şey birbirine girmiş ama sen beni dinleme zahmetine bile girmiyorsun!"

"Çünkü umursamaz olmanı anlamıyorum! Hiç mi önemi yok. Hiç mi şaşırmadın. Hiç mi bir şey hissetmedin!"

"Neyin önemi!"

"Bilmiyorum farkındamısın ama dün seni öptüm!"

Bunu söyledikten sonra ben bile pişman oldum. Daha fazla rezil olamazdım. Odama döndüm.

..

Gözlerimi açtığımda sandalyede uyuyrdum. Ah, belim! Tüm gece burada mı oturuyordum! Ana'nın çoktan kalkmış olduğunu gördüm. Yatağının üzerinde bir elbise, ayak ucunda ayakkabı, dolabın yanında bir ton makyaj malzemesi vardı. Ah, tabi ya. Yarın mezun oluyoruz (!)

..

Elimde büyük bir poşet ile odadan ayrıldığımda nereye gittiğimi biliyordum. Ve ne yapacağımı da. Yarın son günümse bugünü boş geçiremezdim. Tiyatro salonuna girdiğimde alışık olduğum bir manzarayla karşılaştım.

"Seni dinliyorum Eric."

"Biliyorsun. Yarın son gün."

"Hatırlatmana gerek yok."

"Hala bilmediğin şeyler var."

"Ne yapmam gerektiğini biliyorum."

"Kutuyu nasıl açacağını bilmiyorsun."