AILWAG Book 3: Change Of Fate [Completed]

[44.1] Team Building

"Alam mo---" "Do you know--"

Nabigla ako dahil nagkasabay pa kami. Umiwas tuloy ako ng tingin at natawa nalang, awkwardly. Oh geez! Best example of awkward moments.

"Hindi ko alam." "I don't know either."

I bit my lower lip and crinkled my nose. Talagang laging sabay? Tinignan ko siya at naabutan kong nakatingin siya sa akin, kaya ang end game? Sabay kaming umiwas ng tingin. Double awkward!!!

"Ehem," I cleared my throat and looked at him. Ayoko ng ganito. "Mr. Lee, excuse me. I'll just go to my team."

Paalis na sana ako nung pigilan niya ako sa kaliwang wrist ko. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya, at mukhang napansin niya naman yun kaya agad niya yung binitawan. Gail... Gail... Be casual. Hingang malalim. Relax.

"Yes?"

"Sorry, I forgot to give this to you yesterday," sabi niya at inabot sa akin ang isang brown paper bag.

Chineck ko kung ano yung laman ng paper bag at halos lumundag palabas ang puso ko nung makita kong puro imported chocolates yung laman nun!!

"Oh my God. Wow... Chocolates," I mumbled. May Hershey's, Toblerone with different flavors, Mars, Kisses, M&M's... Name it!

"Glad you like it. Misty doesn't eat a lot of those, so I thought of giving you some," he said with a smile. Napatigil ako saglit. Parang kailan lang, ang mean niya sa akin tapos ngayon, ang generous na niya? Plus... smile pa ng smile? What happened?

"Oh, well. Thanks! I appreciate it," I retorted anyway. Nice, of all people in the workplace, ako pa ang naisipan niyang bigyan nito. I can't help not to be touched by that thought.

"Get in the bus now, Finance!"

I snapped back from my reverie when I heard somebody called my team. Narinig ko nalang din si Kurt na nagsalita sa tabi ko. "He's calling your team, Ms. Rivera."

Pagpasok namin sa bus, pumwesto ako sa 4th row to the last. Nasa right column ako dahil sabi nung organizer na sa left column daw ang Marketing. At dun ko lang naramdaman ang pagiging loner. Lahat sila may mga seatmates na, samantalang ako... Wala. Bakit ba ayaw nila sa akin? I'm rying to get back on my old self already. What's wrong with them?

BAM!

"Sorry."

Napatingin ako sa kaliwa ko. Nahulog ang bag sa sahig mula sa itaas. Pag-angat ko ng tingin, nakita ko si Kurt na nasa kabilang side katapat ng seat ko. Wala rin siyang katabi katulad ko.

Tinignan niya lang ako at nginitian, saka siya tumingin sa bintana sa side niya. Ginaya ko na rin naman siya, at tumingin na rin sa bintana sa side ko. Ba't bigla akong pinagpawisan ng malamig?

Habang nakamasid ako sa labas ng bintana, may nakita akong nagpaningkit sa mga mata ko. Wow. Sinundan ko yun ng tingin hanggang sa makapasok siya sa bus kung saan ako nakasakay.

And in a count of 3...

1... 2... 3...

And the employees started a commotion inside the bus when they saw him. Para silang nakakita ng campus hearthrob sa inasta nila.

"Crystal!" Tawag niya sa akin nung magkasalubong ang mga mata namin.

Oh, Fifth. Ano'ng ginagawa niya dito?

From the corner of my eye, I saw Kurt taking glances of me and Fifth. Huminga nalang ako ng malalim at sinenyasan si Fifth na lumapit sa akin.

"Ba't nandito ka?" I asked him.