TÖRE

FİNAL;)

●●●●●●
CEMRE
●●●●●●
Yasemin, masal, burcu ve ablamla bebişler için alışverişe çıkmıştık bile. kızlar alışveriş yaparken ben ve ablam ise onlardan bir süre ayrılıp deniz kenarında oturmuştuk hep sevdiğimiz gibi Istanbul da buluşmuş paylaşmıştık...

"ay abla ben demiri arayayım, bebişleri onlara bıraktık ,evde savaş alanı olmuştur simdi. hiç bilmiyorum ne yapacaz" diyip telefou elime aldım

"aşkım napıyorsun bebişlerimiz nasıl" dediğimde  arkadan bağıran sesler abim,  ali ve diğrelerine aitti.peki ya bebişler ordsunun sesi yoktu

"herşey cok yerinde aşkım hepsi uyuyor bizde oyun oynuyoruz siz takılın keyfinize bakın aşkım, öptüm yeniliyorum görüşürüz sonra" diyip telefonu suratıma kapattı ben ise şok biçimde ablama baktım

"cemre" dedi korkuyla

"yok abla herşey yolunda bizimkiler maç izliyor veya oynuyor çözemedim bebişlerde uyuyormus" dediğimde  güldü ablam,

"bırak biraz onlar baksın herşey yolunda belli ki" dedi kahvesinden bir yudum alarak.

"abla nasıl dayanabildin onca acıya, ben bazen çok çabuk yeniliyorum. sen nasıl böyle kalabildin" dedigimde derin bir nefes aldı ve denize doğru baktı

"insan sevdikleri için herşeyi yapar cemre, her yolu göze alır. ben törelere kurban olduğumu sanıyordum ama abimler kurtardı ve aynı durumda eğer inanmasalardı demir ve ailesine seni emanet etmezlerdi" dediğinde susmuştum  

"bunların hepsi nasıl oldu abla bu nasıl bir oyun" dediğimde  gülümsedi..

"çıkılmaz bir yol bu cemre, sen mutlu olup aileni koru ve gerisi için hiçbirşey yapma. sevdiklerin yanında olsun yeter. demiri ailesi ile olan durumu düzeltemen gerek cemre biliyorsun" dediğinde  ablama döndüm ve sinirli halde ona baktım

"Abla" diye uyardım sert çıkan sesimle. 

"sakın kızma bana "dediğinde sinirle konuşmaya başladım

"kızma öyle mi abla. bir daha anne olamayacağını bilmek nasıl bir duygu biliyor musun Sen?" Diye sorunca susmuştu...

"Susarsın böyle  işte abla,  bebeklik hallerini ilk ve son kez görmek ne biliyor musun sen, demirin yüzüne her baktığımda söylediği sözler kulağımda, bir daha asla baba olamayacağının üzüntüsü ne biliyor musun?.... şimdi onları affetmesi için yardım edecek kişi ben değilim, evet ailesi ama ben onları affedemem abla. bebeğimin benden koparılmasını iliklerime kadar hissediğim zaman, acıma duygumu kaybettim.  ailemden kimse daha değerli değil bana, zarar verenler umrumda bile  değil o karar yalnızca demirin "  dedigimde elimden tuttu ve gözlerimin içine emin bir halde baktı.

"o konuşulanlar hepsi bir sırdı cemre, gün yüzüne sana söylemeleri bile tehlikeliyken Adnan Bey söylemeyi seçti"dediginde elimi hızla çektim  ve ayağı kalkıp masaya elimi bırakıp ablama doğru eğildim.

"sen kimin tarafındasın bilmiyorum abla. ama ben ne yaptığımı iyi biliyorum" diyip arkamı  dönüp  giderken  kızlar masaya yeni gelmişlerdi.

●●●●●●●●
YASEMİN
●●●●●●●●
alışverişe ara verip kizlarin yanina ilerlerken Cemre'nin siniri gözlerinden belliydi, belli ki atışmışlardı ve biz masaya gelirken Cemre Çantasını hızla alip masadan ayrılırken
cemrenin elinden tutuğum zaman kızgın olduğu belliydi elini hızla çekip arabaya doğru yürümeye başladı

"ne oluyor zühal ne dedin, niye bu kadar kızgın" diyince 

"artık eşinin ailesini affetmesi gerekmez mi ? bütün sırları onun için ortaya dökmüş biri var abartmasın artık" dediğinde inanmayan gözlerle ona baktım