İGNİS |texting|

1.2

Ateş uyandığında 5 dakika sonra unutacağından emin olduğu rüyasını düşündü. Gördüğü siyah ceketli kız bir barda ona tokat atıyordu. Ateş'in arkadaşları kıza engel bile olmuyorlardı. Aksine hepsi üzüntü ve kızgınlığın bir arada bulunduğu bakışlarla bakıyordu.

Sonra bir şey hatırladı Ateş. Dışarı çıktıkları günün ertesi sabah baş ağrısıyla uyandığında yüzünü yıkarken sol yanağı dikkatini çekmişti. Hafif kızarıklık vardı ve de sızlıyordu. Arkadaşlarına bunun sebebini ne kadar çok sormuş olursa olsun tek bir yanıt bile alamamıştı.

Bunca şeyi neden sonra hatırlıyordu. O kadar içmeyi hatta içmeyi nasıl başarmıştı onu bile hatırlamazken yaptığı söylediği şeyleri nasıl hatırlayacaktı.

"Bilinçaltım Bilinmeyen'in siyah ceketli kız olduğundan neredeyse emin." İç çekti. "Keşke ben de birkaç şeyden emin olabilseydim."

Telefonun titreşmesiyle eğilip aldı. Önce Bilinmeyen'i kaydetti.

Siyah Ceket'li: Ne merak ediyorum biliyor musun?

Siyah Ceket'li: İçtiğin tek gün ne olmuştu da o kadar içtin?

Ateş'im: Sana bir soru soracağım.

Ateş'im: Annemin öldüğünü biliyorsun değil mi?

Siyah Ceket'li: Evet.

Ateş'im: Peki ne zaman öldüğünü biliyor musun?

Siyah Ceket'li: Hayır, bilmiyorum.

Ateş'im: O gün arkadaşlarım beni zorla dışarı çıkarmıştı çünkü birkaç gün öncesinde annem vefat etmişti.

Ateş'im: Odama kapanmıştım ve salya sümük ağlıyordum.

Ateş'im: Neyin beni dışarı çıkardığını bile hatırlamıyorum. Sadece gelmişler ve zorla çıkartmışlardı.

Ateş'im: Gittiğimiz yerde bile sadece tavana bakıp düşünüyordum. O gürültü bile bana sessiz geliyordu. Hiçbir şey düşünmeme engel olamıyordu.

Ateş'im: İçecek bir şey isteyip istemediklerimi sorduklarında bile kabul etmemiştim. Sonra önüme bir bardak koymuşlardı.

Ateş'im: "Al bari kola iç. Serinlersin." demişlerdi ve sorgulamadan içmiştim ben de.

Ateş'im: Şunu bilmeni istiyorum ki her ne söylediysem söyleyim bilinçli değildim.

Ateş'im: Yemin ederim.