Gepest

Hoofdstuk 5

Het is inmiddels de volgende dag, Bram staat voor de spiegel in de badkamer en kijkt zichzelf aan. Is hij wel sterk genoeg om van zich af te slaan? Vraagt Bram aan zichzelf. Hij heeft nooit echt aan sport gedaan, ja beetje hardlopen enzo. Maar voetballen zoals bijna alle jongens doen, heeft hij niet gespeeld. Misschien vinden ze hem daarom een beetje homo. Bram vraagt zich al vanaf de brugklas af of hij homo is. Hij begint toch een beetje op een andere manier naar jongens te kijken dan dat hij eerst deed. Maar verliefd op een jongen? Dat is hij nog nooit geweest...

Als hij beneden komt, en op zijn telefoon kijkt. Ziet hij dat het eerste uur uitvalt. Yes denkt hij, dat is gym! Hij ziet zijn tas op de eettafel zijn en haalt zijn schriftje eruit.

Vandaag heb ik weer geluk! Het eerste uur valt uit wat betekent dat ik niet naar gym hoef. Dit maakt mijn dag zoveel beter, ik ben gelijk een stuk minder zenuwachtig. Ik heb vandaag wel een Engels toets. Daar heb ik wel een beetje stress van. Maar dat komt ook vast wel goed. En het belangrijkste van vandaag, ik ga van me afslaan.

Als hij dat geschreven heeft, doet hij zijn schriftje weer terug in zijn tas. Wat was je aan het schrijven? Vraagt zijn moeder. Oh ik moest nog even een opdracht van Nederlands maken, antwoord hij. Wat ben ik toch trots op je! Zegt zijn moeder. Als het eenmaal een halfuurtje later is, gaat hij naar school. Hij zegt zijn moeder gedag en pakt zijn fiets uit de schuur. Als hij op school aankomt, ziet hij Daniel niet staan. Is Daniel dan misschien ziek? Vraagt hij zichzelf af. Als hij het Engels lokaal binnenstapt, krijgt hij antwoord op die vraag. Daniel zit gewoon in de les. Bram baalt van binnen, ik had zo gehoopt dat die vandaag niet op school was. De les gaat beginnen en ze mogen eerst nog even 5 minuten hun leerstof doorkijken. Als die 5 minuten om zijn, worden de tafels uit elkaar geschoven en de toetsblaadjes worden uitgedeeld. Bram weet bijna alles! Op een paar woordjes na. Maar het ging beter dan hij ooit had mogen hopen. Als de les voorbij is, is het pauze. Bram heeft meer moed dan ooit. Als hij Daniel op hem afziet lopen. Spookt de gedachte heel snel door zijn hoofd. Zou ik dan toch slaan? Zoals Susan zei. Daniel zegt dat Bram even moet meekomen. Als Bram met hem meeloopt begint Daniel weer over de paar euro die hij nog van hem krijgt. Bram zegt boos dat hij die euro's niet gaat krijgen. Daniel begint boos te worden maar Bram ook. Sla dan, zegt Daniel. Bram houdt zich nog even in. Als Daniel hem een schop geeft. Kan Bram zichzelf niet meer in bedwing houden. Hij geeft Daniel een volle klap tegen zijn kaak aan. Daniel schrikt ervan. Bram voelt zich even heel machtig. Totdat die zich beseft, dat hij midden in de aula staat en iedereen het heeft gezien. De conciërge komt er al aan. Komen jullie maar even mee, zegt hij. Ze moeten met zn tweeën naar de directeur. Zo zegt de directeur. Wat is hier allemaal aan de hand. Daniel zegt dat Bram hem uit het niets begon te slaan. Bram durft het niet te ontkennen, hij is namelijk bang voor de vrienden van Daniel. Bram zegt dat het per ongeluk ging. Daar gelooft de directeur natuurlijk helemaal niks van. Bram het stelt me erg teleur, maar ik zou je toch echt moeten schorsen voor 2 dagen. Ga maar naar huis, ik zou zometeen je moeder bellen. Bram schikt, zijn moeder? Die gaat zo teleurgesteld in hem zijn, ze zei vanochtend nog dat ze trots op hem was, nou na dit is ze dat vast niet meer. Bram voelt tranen opkomen en staat op. Eerst nog je excuses aanbieden Bram, zegt de directeur. Bram steekt zijn hand uit naar Daniel. Ze schudden elkaar de hand, maar Bram ziet de grijns in de ogen van Daniel...