Journey to Australia

bijna dood

Pov Kim

Ik zit hier maar te zitten, ik probeer een oplossing te bedenken hoe ik deze hel kan stoppen. Zo kan ik echt niet meer verder leven. Dan heb ik het! Ik pleeg gewoon zelfmoord, dan zijn we hiervan af. Iedereen kan dan gewoon weer een lang en gelukkig leven lijden. Waar ga ik het doen? Op de wc lijkt mij de beste plek. Ik sta op maar dan bedenk ik me weer en ga weer zitten. Misschien is het toch niet zo slim. It krijgt dan zijn/ haar zin en m'n vrienden en familie heeft alleen maar pijn. Ik pak Claudia's hand weer vast. Ik wil m'n mond open doen om iets te zeggen als Anne de kamer binnen loopt. 'Hee' zegt ze. 'Hee' antwoord ik. 'Gaat het een beetje? Je was net zo van slag!' 'Ja het gaat weer, bedankt.' na die zin gezecht te hebben richt ik me weer tot Claudia. Iets aan Anne staat me de laatste tijd niet zo aan. Ik weet niet wat, maar er is iets aan haar. 'Kim?' 'Ja Anne.' uhg ik heb helemaal geen zin om te praten. 'Ik moet je iets vertellen..' 'Wat is er dan?' Ik kijk haar vragend aan. Ze doet haar mond open om iets te zeggen als ze in huilen uitbarst. Ik loop naar haar toe en trek der in een knuffel. 'Sssh, rustig maar. Alles komt goed. Probeer rustig adem te halen.' mompel ik tegen Anne. Ze probeert het wel hoor ik aan der ademhaling. Ik laat haar los en zet der neer op een stoel. Ik kniel voor de stoel neer en pak der schouders vast. 'Anne word rustig. Wat wou je me vertellen?' zeg ik bijzonder kalm. 'I-i-i-i-k' stottert ze. 'S-s-s-s-o-o-o-r-r-r-y-y-y' 'Rustig Anne rustig. Haal even diep adem en probeer normaal te praten, zo snap ik er niet zoveel van.' Ik zie dat ze rustig adem haalt en langzaam tot rust komt. 'Sorry, ik kan het je niet vertellen... Ik had er nooit over moeten beginnen.' zegt ze, dan staat Anne op en loopt ze de deur uit. 'Anne wacht! Ik wilt het weten!' maar ze hoort me niet en rent weg. Shit wat is er nou?! Het zal wel, als zij het niet wilt vertellen wilt ze het niet. Ik haal m'n schouders op en loop terug naar Claudia. Ik ga naast haar zitten en pak haar hand weer. Ik luister naar het gepiep van de montior. Opeens gaat het gepiep steeds slomer. Ik ren naar de gang en roep een zuster. Er komt meteen iemand. Hakkelend zeg ik dat het piepje steeds slomer gaat. De zuster rent weg en komt binnen een fractie van een seconde weer terug met een dokter en een of ander apparaat. Ze rennen naar Claudia toe en zetten het apparaat op haar. Ik weet niet wat ze doen maar Claudia krijgt een schok ofzo want haar hele lichaam springt half omhoog. Het werkt in ieder geval niet want het piepje gaat nog steeds slomer en slomer. De dokter roept iets van dat het apparaat op een hogere stand moet ofzo. Ik krijg het allemaal niet mee. Ik sta hier een beetje in een roes toe te kijken. Na weet ik veel hoeveel schokken gaat het piepje weer snelder. Ik blaas opgelucht m'n adem uit. Oh kennelijk had ik dus de hele tijd m'n adem ingehouden denk ik. 'When does she wake up?' vraag ik aan de dokter. 'Hmm, it might be tomorrow but it can also be the day after tomorrow.' 'So it's quick?' vraag ik. 'Yes' antwoord de dokter en dan loopt ie met het apparaat en de zuster weer de kamer uit. Ik besluit het hele verhaal maar te gaan vertellen dus loop ik naar beneden. Als ik aankom kijken er 6 vragende hoofden naar mij (Jon, Bram, mama, papa, Anne en Liam <hij is ondertussen ook gekomen>). Ik vertel met handen en voeten het hele verhaal want m'n Engels is vandaag weer fantastisch. Hoor de sarcasme. Na het hele verhaal vertelt te hebben ga ik zitten. 'Wow heavy!' hoor ik uit Jon's mond komen. Het enige wat ik kan doen is knikken. Ik probeer alles op een rijtje te krijgen maar het lukt niet echt. Alles zweeft door m'n hoofd heen, ik zucht diep. Ik hoor m'n telefoon afgaan. Ik word gebeld. Ik pak m'n iPhone en kijk op het scherm; onbekend nummer. Ik neem maar op, het zal It wel zijn. 'Hee with Kim' 'Tomorrow you me half past nine door of hospital.' En ja hoor het is It. Voordat ik kan antwoorden heeft It al opgehangen. 'Nou zeg, ik heb wel eens beleefdere manieren gehoord.'  zeg ik. Iedereen kijkt me vragend aan. 'It, I have to be at the door of the hospital tomorrow at half past nine.' beantwoord ik de vragende blikken. 'Aha' komt uit Bram's mond. Het valt me op dat dit het eerste is wat ie heeft gezegd deze vakantie. 'I go to Claudia.' zegt Anne. 'Okay' antwoord ik en ze loopt weg. Liam komt naast me zitten en trekt me in een knuffel. Zijn knuffels geven me altijd zo'n veilig gevoel. 

Dit was het weer. Sorry voor het fucked up einde ik wist gewoon niks meer.

Hope you liked it!

Ciaoo Lean