Journey to Australia

Hospital

Misschien een beetje voorspelbaar maarja boeiee

Pov Claudia

Ik hoor Kim bellen in het Engels het is heel vaag, ze zegt 2 keer yes dan omg no!! Omg how!?????? En dan yes I come now. Ik heb werkelijk waar geen idee. Ik zit tegenover haar en kijk haar vragend aan, ze wordt heel erg bleek en valt dan met d'r hoofd op tafel. 'Kim! Kim! Wake up! Kiiiiiiiiiiiiim!!!' zeg ik. Ze reageert niet. Ondertussen was het ook Liam en Anne opgevallen dat Kim was flauwgevallen. Ik zag ze kijken toen Kim met d'r hoofd op tafel viel. De ober komt aangerend met nat doekje en een glaasje water, hij had het ook gezien want hij stond bij het tafeltje naast ons. 'Here, maybe this helps.' zegt ie. In een trans pak ik het aan. Ik merk dat ik zelf ook een beetje tril. Ik negeer het. Ik bedank de ober, zet het glas op tafel en leg het doekje op Kim's hoofd.

Pov Kim

Ik voel dat iemand iets nats op m'n hoofd legt. Het helpt wel, ik word een beetje wakker. Ik knipper met m'n ogen en er wordt een glas water in m'n handen gedrukt. Braaf drink ik het op. Wat is er net allemaal gebeurd? Vraag ik mezelf af. Ohja, ik weet het weer. Ik kreeg een telefoontje dat Jon in het ziekenhuis ligt. Een of andere Adam belde me, papa en mama waren hun telefoon vergeten. Typisch hun. 'What happened, why did you pass out?' vraagt Liam. Het is zo schattig als ie bezorgd is. 'The hospital called me. It was a nurse, his name is Adam. He told me that Jon is in the hospital. My mum and dad forgot their mobile phones so the hospital called me, otherwise they would have done that.' Reageer ik. 'Who is Jon?' Vraagt Liam. 'He's my brother.' Antwoord ik. 'What happened to Jon?' Vraagt Anne. 'He was found in his hotel room by Bram. Jon has had wounds, probably made by a knife. There was an envelope as well, my name is on it. Jon is okay now but they want me there for the note.' Hoor ik mezelf zeggen. 'Jesus, that's not good.' Zegt Claudia. Iedereen blijft beduusd zitten. Dan wenk ik de ober 'can you tell me where the hospital is?' Vraag ik. 'Yes of course. You follow the path, which is at the door of this restaurant, till you're at the boulevard. Over there you go to the left. When you passed the Primark you go to the right. At the end of that street is the hospital.' Ik herhaal het en hij zegt ja zo moet je lopen. We betalen snel de drankjes die we al hadden gekregen en gaan dan naar het ziekenhuis.

*ziekenhuis*

Ik vraag aan de vrouw achter de balie waar Jon ligt, hij ligt in kamer 345, op de 2e verdieping. We gaan er snel heen. Eenmaal daar vraag ik aan de rest of ze even willen wachten buiten de kamer zodat ik eerst even alleen met Jon kan praten. Dat doen ze en ik ga naar binnen. Ik zie Jon liggen met allemaal verband, om z'n hoofd, armen, middel en benen. Zo degene die dat heeft gedaan heeft flink gesneden. 'Heey, hoe gaat het?' Vraag ik. 'Het gaat wel hoor. De enveloppe ligt daar.' Zegt Jon met knikje die richting de enveloppe gaat. Ik zie zelf ook wel dat het helemaal niet gaat maar goed, als hij dat vindt, vindt ie dat. 'Bedankt' zeg ik en ik loop naar het tafeltje met de enveloppe. Ik maak hem open en begin met lezen. Ik schrik me kapot en ren huilend naar buiten, ik heb wat frisse lucht nodig.

Eindeeeeeeeeeee. Nananana ik weet lekker wat in de brief staat. Die schrijf ik in het volgende hoofdstuk. Als jullie btw nog ideeën hebben hoor ik het graag!

Ciaooo Lean