Journey to Australia

Plan

Pov It's hulpje

Zo dat is goed gelukt. Kim is behoorlijk van slag en gaat naar het strand. Van de volgende actie moet Claudia maar het slachtoffer zijn. Zij is tenslotte zo dom om met Kim naar het strand te gaan. Eigen schuld dikke bult. Ik bel Robin even om het te zeggen. Robin doet altijd zulk soort dingen, ik ben te bang dat ik herkend word. Ik pak m'n telefoon en typ Robins nummer in. Na een tijdje neemt Robin op. Ik vertel het plan en Robin gaat gelukkig akkoord. Ik hang op en bel maar mama, sinds kort heeft ze een telefoon in d'r ziekenhuiskamer.

Pov Kim

Op het strand schrik ik van iedereen die iets tegen mij zegt. Ik word zo'n beetje paranoïde door It. Pffff, wat een kutsituatie. Claudia en ik lopen naar het strandrestaurantje waar we eigenlijk altijd wel heen gaan. Dan hoor ik ineens m'n telefoon. Ik word gebeld. Ik verstijf onmiddellijk. Ik zie dat Claudia het ook doet. Waarschijnlijk denkt zij hetzelfde als mij; It... Ik haal diep adem en pak m'n iPhone. Een zucht verlaat mijn mond als ik zie dat het Liam is. 'Het is Liam.' Zeg ik opgelucht tegen Claudia. Ze zucht opgelucht. Ik neem op. 'Heeey.' 'Heeey Kim, how are you doing?' 'Not so good Liam, not so good..' Antwoord ik. 'Oohw, why?' 'A letter, there is a new letter..' Ik merk dat ik begin te wenen bij de gedachte aan de foto's bij de brief.. 'Huh, I thought It gave you two rest-days?' 'Yeah, but it wasn't true.' Ik hoor m'n stem trillen, ik word steeds banger hier buiten. Ik zou het niet moeten zijn want er zijn zo fucked up veel mensen hier. Goed dat zegt niks, met de ontvoering waren er ook veel mensen... Mijn gedachtes worden onderbroken door Liam's stem. 'Oh, that is not so nice.' 'No, it isn't... I'm afraid Liam.' Ik barst weer in snikken uit. Ik laat mezelf vallen op het zachte zand. 'Ssssh, calm down, everything is gonna be alright.' 'No Liam it isn't, we're living in danger. At any time, at any place someone I love might me murdered or something.' Ik merk dat m'n stem trilt. 'Hmmm, that's a point. Stay strong, sorry Amy I have to go now. We have an interview in about 3 minutes. I won't tell a word about this situation, that'll make it all even worse.' 'Thanks Liam. Give the boys a hug and say it was from me.' 'I'll do that. Bye' 'Bye' dan hang ik op en trekt Claudia me overeind. We lopen het laatste stukje naar het restaurantje. We zoeken een leuk tafeltje uit en ik ga zitten, Claudia gaat even naar de wc. Ik pak m'n telefoon om mama een berichtje te doen dat ik hier ben als ik een gil hoor uit de mannen/ vrouwen wc (zo'n wc die mannen en vrouwen gebruiken als de restauranteigenaar te lui is om ze apart tedoen). Ik herken de gil, het is Claudia. Ik twijfel geen moment en sprint erheen. Ik duw de deur open en zie daar Claudia bloederig op de grond liggen en zie daarachter It staan. Ik bedenk me geen moment moment en val It aan. Ik voel ineens een arm om m'n nek en een scherp iets tegen het deel van mijn nek dat niet bedekt is met It's arm. Het is een mes. Ik probeer wat uit te brengen maar er komt geen geluid uit m'n mond. Fijn heb ik weer. Ik zie een ober de wc's inkomen en iets typen op z'n telefoon en begint met bellen. Please bel een ambulance. Pleaseeeeee. Denk ik. Ik denk dat It het begrijpt dat ook de politie zal komen dus laat It me op de grond vallen en rent weg. Ik kniel bij Claudia neer en pak haar hand. Ik bid dat goed komt, ze beweegt niet meer en is ook heel wit. In een mum van tijd komen er 2 ambulancebroeders binnen, ze nemen Claudia mee. Ik smeek of ik mee mag gaan en thank God ik mag mee. In de ambulance doen ze allemaal dingen met Claudia. Ze sluiten allemaal apparaten aan en doen ook allemaal slangetjes in der. Na een klein tijdje komen we aan in het ziekenhuis. Claudia wordt meegenomen naar een operatiekamer en ik moet wachten in de wachtkamer. Ik besluit mama, papa en Anne te bellen. Aan Liam stuur ik een berichtje. ~ Heey, something horrible just happenend! Come as quick as possible to the hospital! Xx ~ dan druk ik op het belicoontje. Ik toets mama's nummer in en druk op bellen. Ze neemt niet op. Dan probeer ik papa, shit die neemt ook niet op. Anne dan. Lekker, haar telefoon staat uit. Dan probeer ik Jon. 'Hey sis' gelukkig hij neemt op. 'Hey kom met iedereen naar het ziekenhuis. Er is iets vreselijks gebeurt..' 'Okee, we komen eraan. Wil je vertellen wat er gebeurt is?' Hoor ik Jon vragen. 'Dat doe ik liever face to face..' 'Okeei sizz, we komen eraan. Houd je sterk!' En dan hangt ie op. Nu maar wachten tot ze er zijn. Na een kwartiertje, wat voor m'n gevoel wel een 2626272 uur was, zijn ze er. Ze komen op me af. Iedereen geeft me een knuffel. Dan begin ik met het vertellen van het verhaal. Mama. Knuffelt me. 'Ooh schatje toch. Ik vind het zo vreselijk voor je!' Jon en Bram zijn in shock, papa weet niet wat ie moet doen, hij staat voor zich uit te staren. Waarschijnlijk probeert ie alles op een rijtje te krijgen. En Anne, tja die, ze kijkt droevig maar ook wel voldaan ofzo... Dan komt er een zuster, dezelfde zuster die tegen mij zei dat ik hier moest wachten. 'Familie and friends of Claudia?' Vraagt ze aan ons. Ik ben de eerste die doorheeft dat ze er is. 'Yes, do you have news about her?' Vraag ik. 'Yes, she has lost loads of blood, but she is okay. We keep her in coma, if we don't she'll die of the blood that she lost.' Ik barst in huilen uit. Ik had gewoon dood moeten gaan toen in de zee. 'Nee, zo moet je niet denken Kim!' 'Zei ik dat hardop?' Vraag ik, nog steeds met m'n hoofd half in m'n handen. 'Ja.' Antwoord papa. Ik kijk op en zie dat de zuster er nog steeds is. Ik vraag aan haar waar Claudia ligt. Kamer 111 op de 1e verdieping krijg ik als antwoord. 'Mag ik eerst even alleen gaan?' Vraag ik aan de rest. Ik zie dat iedereen knikt. Ik sta op en loop met de zuster mee. Ze wijst een kamer aan en ik ga naar binnen. 'Claudia, niet dood gaan! Sorry dat je dit moet meemaken. Het is allemaal mijn schuld. Ik had hier moeten liggen, niet jij!' Zeg ik met een schorre stem van al het huilen. Ik voel weer tranen opkomen. Nee Kim, niet weer gaan huilen, je moet sterk blijven voor Claudia. Denk ik. Het lukt niet. Ik voel de tranen over m'n wangen stromen. Ik laat Claudia's hand los en verberg m'n gezicht in mijn handen. Ik begin nu echt te huilen met grote halen. Ik probeer te denken wat Claudia nu tegen mij zou zeggen. "Rustig adem halen." Is altijd het eerste wat ze zegt. Ik probeer dus rustig adem te halen. Het werkt, ik word iets rustiger. Ik luister naar het regelmatige gepiep van de monitor die Claudia's hartslag aangeeft. Hierdoor word ik helemaal rustig. Ik wrijf m'n handen droog aan m'n broek, ze waren helemaal nat van de tranen. Als ze droog zijn pak ik met 2 handen Claudia's hand vast. Ik begin te praten dat ze wakker moet worden en nog meer andere dingen die er allemaal niet toe doen..

Pov It's hulpje

Ik kom in het ziekenhuis aan en hoor dat Claudia zo veel bloed heeft verloren dat ze in coma wordt gehouden. Ik weet niet wat Robin heeft gedaan maar dit was absoluut niet mijn bedoeling... Kim moet dood, niet Claudia. Aan de andere kant, nu Claudia in coma ligt, heeft Kim wel meer pijn. Misschien pleegt ze nu wel zelfmoord. Dat zou wel leuk zijn. Mwuhahaha.

Een extra lang hoofdstuk. :)

Hope you liked it!

Ciaoo Lean