𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O57 • Let me go...

Niets ziend staarde ik naar de groene vlammen die zacht knetterden in het haard. Mijn hoofd voelde zwaar en leeg tegelijk en ik kon mij nog steeds niet helemaal beseffen wat er zo juist in de Kamer van Hoge Nood was gebeurd.

'Verdomme Audrey,' mompelde Draco boos terwijl hij door de leerlingenkamer ijsbeerde die nu helemaal leeg was. 'Je had bijna onze laatste kans opgeblazen!'

Ik beet hard op de binnenkant van mijn wang, moeite doend de tranen die achter mijn ogen prikkelden binnen te houden. Ik durfde Draco niet aan te kijken. Deels omdat ik mij schaamde door wat er gebeurd was en deels omdat het mij niet speet dat ik de controle over de duisternis had verloren.

Het was alsof de duisternis steeds meer controle over mij begon te krijgen en ik vermoedde dat dit voornamelijk kwam omdat ik nu een Dooddoener was. Ik maakte in feiten al deel uit van de duisternis door dat stomme merkteken.

'Audrey,' Zijn stem klonk nu vlak naast mij.

Ik keek naar hem om en zag hoe hij rechts van mij was komen zitten op de zwarte sofa en mij nu met een bezorgde blik aanstaarde. Hij plaatste zijn bleke hand op mijn wang en ik huiverde kort onder de zachtheid van zijn aanraking.

'Hou alsjeblieft nog even vol, voor je het weet is het allemaal voorbij.' probeerde Draco mij gerust te stellen, maar het leek niet helemaal te werken. De gedachten dat Dumbledore binnenkort door mijn verraad dood zou zijn, was ondragelijk. De duisternis hing als een walm van vers gespoten parfum om mij heen.

'Draco, je begrijpt het niet,' zei ik wanhopig terwijl ik zijn hand van mij af schudde. 'De duisternis, het wordt alleen maar sterker. Ik verlies de controle er over en ik weet niet wat ik moet doen.'  De laatste zinnen kwamen er zwak uit en ik hoorde mijn stem breken.

Zonder pardon waren de tranen al over mijn wangen gaan rollen en begon zich een leeg gevoel in mijn maag te nestelen. Het begon te voelen alsof mijn binnenste uit mijn lichaam werd getrokken en een diep en gapend gat achter bleef.

Draco plaatste opnieuw zijn handen om mijn gezicht en dwong mij hem aan te kijken. De groene gloed die afkomstig was van de vlammen weerkaatste op zijn sneeuwblonde haren waardoor het net leek of zijn haar groen was, in plaats van blond.

'Ik weiger dat te geloven,' zei Draco resoluut terwijl hij zijn voorhoofd tegen het mijne plaatste en mijn wang zachtjes streelde met zijn duim. Ik sloot mijn ogen en concentreerde mij op zijn tintelende aanraking die een warm gevoel in mijn borst deed aanwakkeren. 'Jij bent altijd in controle, het is alleen aan jou of je deze wilt verliezen of niet.'

De geur van mint tandpasta streek als een aangename herinnering langs mijn gezicht. Ik beet op de onderkant van mijn lip en opende mijn ogen weer waarnaar ik begroet werd door Draco zijn prachtige grijze kijkers die twinkelden in de groene gloed van het vuur.

De jongen boog zich nog iets dichter naar mij toe waardoor ik zijn warme adem en neus nu langs mijn wang voelde strijken. Een oud en bekend gevoel zorgde dat mijn hoofd licht begon te worden. 'Audrey,' Zijn zachte lippen streelden mijn oorschelp. 'Wil je de controle verliezen?'

Mijn ademhaling werd zwaar en ik kon mijn hart als een bezetenen voelen kloppen terwijl Draco zijn lippen langs mijn wang streken. Ik kon niet helder meer na denken en kon mij nu alleen nog maar concentreren op mijn borstkas die veel te vlug op en neer ging, terwijl Draco mijn nek zachtjes streelde met zijn vingertoppen.

Ik voelde hoe hij zijn lippen in mijn nek plaatste en deze zacht kuste, en dat was het moment waarin ik vergat adem te halen en de controle verloor. 

'Ja, Draco,' fluisterde ik ademloos terwijl ik mijn ogen weer sloot. 'Die wil ik verliezen.' En nog geen seconde later voelde ik hoe hij zijn lippen vurig op de mijne plaatste en ik hem vol overgave kuste.