Historische Fictie: Do's en Dont's

10) klassiek en romantiek

Zoals in het vorige hoofdstuk beschreven is er een oudere manier van schrijven en een nieuwere manier van schrijven. Deze kan voor alle genres.

Sommige mensen zijn grote fan van die oudere manier van schrijven. Anderen gebruiken het als ze overschakelen naar een meer volwassen stijl. Maar wat kan dat allemaal in houden?

Deze verhalen bevatten een vorm van romantiek. Romantiek is niet enkel een genre. Het is meet dan dat.

Je hebt het genre romantiek waarin het verhaal echt draait rond de liefde van twee mensen. En van die verhalen zijn er voorbeelden zat. Meestal zijn dit heel positief ingestelde verhalen. Niet dat er in die verhalen niets fout gaat. Maar toch niet veel. En je weet dat ze in de liefde eindigen.

Maar romantiek is niet enkel een genre. Je hebt ook wat ik dan negatieve romantiek noem. Dat kan alles omtrent liefde omvatten en loopt afhankelijk van je verhaal niet altijd even goed (af) (voor een bepaalde persoon doelgroep).

Zo heb je bijvoorbeeld iets als 'de romantische vampier'.
De meeste van jullie zullen nu denken WTF.

Dat is geen vampier die een roos en doos chocolaatjes op Valentijn komt presenteren. Romantische vampieren zijn de beroemdste. Kijk naar Bram Stoker's Dracula. Meesterwerk al zeg ik het zelf.

Romantische vampieren zijn de verhalen waarin de vampier het gemunt heeft op maar één iemand. Het zijn geen moordmachines die iedereen die ze tegenkomen afmaken. Nee. Het zijn complexe karakters met gevoelens en een verstand.

Ze zijn intellectueel, mysterieus en onweerstaanbaar, maar ook ongrijpbaar. Er zit waarheid in en zelfs herkenbaarheid. Het verhaal volgt the struggle tussen vampier en prooi. Op het laatste wordt de jonge deerne toch gebeten. De variaties erop zijn eindeloos. Zo heb je het epische drama van Dracula alsook het hilarische -tot op het satirische- musical Dans der Vampieren van Roman Polanski, gebaseerd op The fearless vampier killers van Polanski zelf waarin hij één van de hoofdpersonages speelt.

In die zin kan je eigenlijk zeggen dat romantisch beter vervangen kan worden door klassiek. Maar dat is nu niet zo. Alleen wordt wel de overlapping van de twee merkbaar. En die vampier kan je vervangen door iedereen anders.

Het verschil in klassieke verhalen en die van nu zijn min of meer als volgende.

- klassiek heeft maar een zeer beperkt aantal karakters die van belang zijn. En nog meer in totaal. Helemaal ideaal is drie à vier. Soms zelf maar één of twee (Honger - Knut Hamsun).

- emoties zijn sterk, al liggen ze niet per se in de uitdrukking van iemand. Vaak zijn ze ook niet boos of blij etc. zoals alle andere typische. Ze zijn eenzaamheid, angstig en het idee verloren te zijn. Helemaal klassiek is het om deze subtiel uit te werken. De emotie wordt niet beschreven. Maar de manier waarop wel. Mooi voorbeeld is Honger van Knut Hamsun.

- de timeset. Klassieke meesterwerken vinden zich zelden tot nooit in de hedendaagse tijd af. Altijd in een mysterieuze plaats ver weg zoals bij Dracula. Oftewel in het verleden. Liefst staat er een keerpunt aan te komen. Shakespeare schreef heel veel verhalen die zich in Rome af spelen.

- romantiek. Alle klassieke verhalen hebben een vorm van romantiek. En dat kan positief of negatief zijn. Dan komen we weer bij onze vampier. Of naar iemand die hopeloos op zoek is, iemand wiens hart net gebroken is geweest,... opnieuw eindeloze mogelijkheden.

- het aantal tekst is vaak minder dan in moderne werken. De beschrijvingen zijn goe uitgedacht en brengen emotie over, brengen ons in de war of onthullen alles.

- complex. Vroeger was niet iedereen geletterd. De klassieke schrijvers waren meesters in hun vak. Research. Bezochten plaatsen. Het waren professoren! (Ik denk aan J.R.R. Tolkien en zijn vriend en medeschrijvers C.S. Lewis van de Narnia verhalen). Die mensen dachten na bij alles wat er geschreven werd.
Zomaar even iets neerflansen komt hier niet aan te pas.

- titels. Altijd en overal belangrijk. Maar oude titels hebben dat beetje extra.

- eenvoudige tot geen covers.

- duren zeer lang. Oftewel in de geschreven context oftewel om te lezen.

DO: lees veel klassiekers. Die leren je veel over hoe je moet schrijven.
Enkele persoonlijke aanraders zijn:

• Honger - Knut Hamsun
• The Hobbit - J.R.R. Tolkien
• Shakespeare (kan je ook toneel van kijken. Die teksten blijven hetzelfde)
• The Jungle Book - Rudyard Kipling
• De Leeuw van Vlaanderen - Henry Conscience
• De Meester en Margarita - Mikhaïl Bulgakov
• Dracula - Bram Stoker

En andere natuurlijk ook.