My best friend [Book2]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Άλεξ pov.

Έφυγα από το σπίτι γρήγορα γρήγορα για να προλάβω τα μαγαζιά. Ξέχασα τελείως πως δεν είχε πράγματα και ρούχα μαζί της.

Μα τι ηλίθιος και εγώ.

Με το που έφτασα στο εμπορικό έτρεξα κατευθείαν στο εσωτερικό του. Γεμάτο κόσμο ήταν. Παντού έβλεπες παιδιά ηλικίας 16-17 και ζευγαράκια όλων των ηλικιών.

Τους προσπέρασα όλους και μπήκα στο πρώτο μαγαζί που βρήκα μπροστά μου.

Εσώρουχα! Θα περάσουμε καλά!

Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα προς τα δαντελωτά εσώρουχα.

Τότε με πλησίασε μία κοπέλα. Πωλήτρια θα ναι..

??: Γειά σας να σας βοηθήσω?

Πωλήτρια είναι!

Α: Γειά σας... Ναι αν μπορείτε να με βοηθήσετε γιατί δεν ξέρω καθόλου από αυτά.

Π: Εντάξει.. Αρχικά θέλετε σετάκι ή ξεχωριστά?

Α: Σετ να 'ναι.

Π: Μάλιστα.. Νουμεράκι?

Α: Εμμ τι να σας πω.. Ένα λεπτό.

Πληκτρολογώ τον αριθμό της αλλά δεν το σηκώνει. Λογικά θα κάνει μπάνιο.

Α: Εμμ επειδή δεν το σηκώνει το τηλέφωνο.. τι νούμερο φοράτε εσείς?

Π: Παρακαλώ?

Α: Τι νούμερο φοράτε εσείς για να σας πω αν θέλω μεγαλύτερο.

Π: Στα εσώρουχα αυτά το 3 φοράω..

Α: Ωραία βάλτε μου το νούμερο 4.

Π: Μάλιστα..Σε τι χρώμα?

Α: Ένα σε μαύρο και ένα σε μπεζ..

Π: Εντάξει.. Κάτι άλλο θα θέλατε?

Α: Όχι είμαι εντάξει αυτά θα ήθελα μόνο.

Π: Ορίστε πηγαίνετε προς το ταμείο να σας εξυπηρετήσει η κοπέλα εκεί.

Μου έδωσε τα εσώρουχα που πήρα και κατευθύνθηκα προς το ταμείο. Μπροστά μου ήταν ένα κοριτσάκι με την μαμά του. Το είδα που με κοιτούσε περίεργα μέχρι που γύρισε και είπε στην μαμά του.

Παιδάκι: Μαμά αυτά τα εσώρουχα τα φοράνε και αγόρια?

Τότε η μαμά του γύρισε και κοίταξε εμένα από πάνω μέχρι κάτω. Της χαμογέλασα και τότε γύρισε και είπε στο παιδί της.