My best friend [Book2]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Κυριάκος pov.

Σήμερα ξύπνησα πιο χάλια απο ποτέ. Μετά το χθεσινό γεγονός γύρισα αμέσως σπίτι κ κλείστηκα στο δωμάτιο μου. Μόνος μέσα σε ένα δωμάτιο με τις αναμνήσεις να περνάν σαν ιστορία μπροστά απο τα μάτια μου. Δυστυχώς δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου και τα άφησα να κυλάνε.

Ολο το βράδυ το έβγαλα με ένα μπουκάλι ουίσκι κ ένα πακέτο τσιγάρα για παρέα. Λίγο πριν ξημερώσει ένιωσα την ανάγκη να ξαπλώσω.

Γύρισα να κοιτάξω την ώρα στο ρολόι της κουζίνας και είδα ότι κόντευε μεσημέρι. Κοιτάω τριγύρω στον χώρο για να δω την Άννα ή την μάνα μου αλλά καμία απο τις δύο δεν είναι εδώ. Τέλος πάντων.. καλύτερα για εμένα θα άρχιζαν να ρωτάνε διάφορα όπως το αν είμαι καλά οπότε καλύτερα που λείπουν.

Μετά απο όλα αυτά που έγιναν είχα ξεχάσει να πάρω τηλέφωνο την Ελένη να δω τι κάνει και αν ήθελε να συναντηθούμε. Μπορεί να έφυγα αλλά και απο μακριά παραμείναμε φίλοι.

Η Ελένη είναι η μόνη που δεν έχει προβλήματα. Τουλάχιστον σαν αυτά που έχω εγώ π.χ. Ακόμη είναι με τον Άρη και είναι και οι δύο στα καλύτερα τους. Χαίρομαι για αυτούς! 5 χρόνια μαζί ευτυχισμένοι και αγαπημένοι! Απο ότι μου είπε η Ελένη ο Άρης την παρακαλάει να παντρευτούν για να κάνουν ένα παιδάκι. Πέφτει στα πατώματα κ την παρακαλάει γιατί λιώνει για να αποκτήσουν ένα κοριτσάκι. Θέλει να του μοιάζει λέει αλλά η Ελένη πάντα τον σταματά λέγοντας του ότι βιάζεται.

Πολλές φορές καθόμουν και σκεφτόμουν αν δεν έφευγα τότε και καθόμουν εδώ θα ήταν η ζωή μου όπως την ήθελα? ή θα έμπαινε κανένα άλλο εμπόδιο και πάλι θα ήμουν όπως είμαι τώρα? Πολλά ερωτήματα που δυστυχώς ποτέ δεν μπορώ να βρω μια λογική απάντηση.

Στο Λονδίνο που ήμουν πολλές φορές είχα σκεφτεί να παρατήσω τα πάντα και να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Κάτι με κρατούσε όμως..

Δεν ξέρω αν ήταν το γεγονός το ότι δεν είχα την Εύα και τζάμπα θα γυρνούσα ή επειδή φοβόμουν να την αντιμετωπίσω. Βασικά φοβόμουν να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Το ότι αυτή έχει προχωρήσει και εγώ μένω κολλημένος στο τότε.

Προτιμώ όμως να μείνω κολλημένος στο τότε γιατί κάποια στιγμή πιστεύω θα ξανά είμαστε μαζί. Δύσκολο μεν αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως στα επιφυλάσσει η τύχη. Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.