Herkese merhaba.:)
Ben sizi çok özledim.:)
İnanın bu bölümü yazarken mutlulukla yazdım ve umarım sizde çok seversiniz.:)
Söz mü? Söz. Ailesi olarak verdiğimiz sözleri tutarak mutluluk dolu günlere imza atacağız, aynı bu üç çiftimiz gibi.
Sizleri seviyorum.:)
Keyifli okumalar.:)
...
"Keşke benim de saçlarım senin ki gibi kıvırcık olsaydı." Diyen Deniz'e gülerek bakan Özgür küçük kalbinde Deniz'i öyle güzel bir yere konumlandırmıştı ki, kim gelirse gelsin bu dünyada onun gözlerinden, onun saçlarından daha güzel bir şey yoktu.
"Maviş, senin gözlerin yeter."
Beş yaşında ki Deniz, karşısında kıvırcık saçlarıyla babasından aldığı o kahverenginin en sıcak tonuyla ona gülümseyen Özgür'e yüzünü asarak cevap vermişti.
"Ama geçen gün senin doğum gününe gelen kızın saçları da aynı senin gibiydi ve çok güzeldi."
"Ama gözleri mavi değildi."
Gözlerini kırpıştırıp ona gülerek bakan Deniz;
"Sen en çok mavi rengi sevdiğin için öyle diyorsun. Baksana bütün arabaların mavi."
On yaşında ki Özgür aşk nedir bilmiyordu belki de ama Deniz'in o mavi gözlerine bakınca ne arabaları, ne o çok sevdiği uçakları, ne sayısız kez okuduğu kitapları hiçbiri ona bu kadar mutluluk vermiyordu.
"En çok maviyi seviyorum ama en çok da senin gözlerini seviyorum maviş."
Denizi andıran gözleri ile o küçük suratı mutlulukla gülen ufaklık nedendir bilinmez, Özgür'ün yanında hep mutlu oluyordu.
"Ama ben en çok yeşili seviyorum."
"E bende o zaman saçlarımı yeşile boyarım sen üzülme." Diyen Özgür'ün beline ellerini sarabildiği kadar dolamıştı.
"Sen benim en yakın arkadaşımsın Özgür."
Karşıdan gelen Yiğit amcasını ve babasını gören Deniz çoktan koşarak babasının kucağına kendini bırakmıştı.
"Babacığım biliyor musun Özgür benim için saçlarını yeşile boyayacakmış ben en çok yeşili seviyorum ya hani."
Çocuklar olduktan sonra bahçeli bir eve taşınan Defne ve Demir hayatlarının en güzel zamanlarını yaşıyorlardı. Kızları Deniz, aynı annesi gibi mavi gözleri ile onlara gülümsedikçe onlardan daha mutlusu yoktu. Bir de kızının bu Özgür takıntısı olmasa çok iyi olacaktı.
"Özgür abin sana şaka yapmış kızım." Derken abisi kelimesini vurgulamıştı. Daha kızı cevap veremeden ona olağanca eminlik ile konuşan Özgür olmuştu.
"Benim zaten üç tane kardeşim var Demir amca."
Oğlunun Deniz'e olan ilgisinin farkında olan Yiğit;
"İkisini anladık da oğlum üçüncüsü kim?"
"E Mustafa var ya baba." Diyen Özgür yaşına göre oldukça olgun bir çocuktu. Buna konuşması da dâhil. Duydukları ile iyice kaşlarını çatan Demir çareyi konuyu değiştirmekte bulmuştu.
"Annen nerede Denizim?"
Deniz babasına o mavi gözleri parlayarak bakmış ve heyecanla konuşmuştu.
YOU ARE READING
SÖZ mü? SÖZ.(tamamlandı)
Romance"seni seviyorum" "söz mü?" "söz." "Bir kez sarıldım sana, içime çektim kokunu, sildim gözyaşlarını, şimdi hiç bir şey olmamış gibi nasıl yaşanır ki?" "asıl yalnızlığın sensizlik olduğunu anladığımda bu zamana kadar çok kalabalıkmışım şimdi anladım...
