Gathering Pages

Chapter Five

C H A P T E R F I V E

ate, boypren mo?

“Class, alam niyo ba kung bakit hindi dapat kayo mag-sorry?” tumingin siya sakin at ngumisi.

“Ms.Steele, d’you know why?” tanong niya sakin pero hindi agad ako tumayo then mas lumapad yung ngisi niya.

Haha.Bull’s eye, mapapahiya ka saking lamang lupa ka.

“Maybe you didn’t prepare for your assignment,huh?” kampante niya sabi habang nakangisi at nakatingin sakin

“Saying sorry is not valid unless you are being sincere with that apology. Why say sorry if...”

“if there are laws to abide and policemen to capture you.” sumabay ako sa pagsasalita niya then bigla siyang nagulat kaya napatigil siya. Ha-ha-ha. If only you could see his face.

“U-uhh...y-yeah?You’re right. So, what I mean is when you compose a song it should be like saying sorry to someone else. It should be sincere and straight from the heart. And this time you’ll make the first stanza of your song. For sure, this will be fun!” sabi niya then sinulat niya sa board kung anong topic ng kanta na isusulat namin.

‘What your heart says’

Yun yung nakalagay and pinag-start na niya kami. Yung ibang classmates ko ay nagsimula na, samantalang yung iba naman ay nag-iisip pa kung ano ang isusulat nila. Sa ngayon, wala pa akong maisip.

Tapos may kumulbit bigla sa likod ko.

“What?” inis na tanong ko

 tapos kinulbit nanaman ako

“What the hell? Ano bang problema mo?!” I exclaimed, kainis. Kulbit nang kulbit. I bit my lower lip para hindi ako sumabog dito na parang isang bulkan na hindi pa sumasabog for more than a hundred years.

“Ah,k-kasi itatanong ko lang sana kung anong gagawin natin.” sabi niya sakin.Aish, siya yung nerdy guy na laging tahimik. Parang bading nga kung magsalita eh, ang hinhin.

“Are you deaf or what?! Hindi ka ba nakikinig?” sigaw ko sakanya na nakakuha ng atensyon sa lahat ng tao sa room pati na rin yung lamang lupa na yun. I lower down my voice a bit, “Ayun, nakasulat sa board. Compose the first stanza of your song.” sabi ko sakanya mukha namang takot na takot siya sakin

“A-ah, t-thank you...a-at sorry pala.” sabi niya kaya nainis nanaman ako

“What the hell? Sorry for what?the damage has been done. Hindi ka talaga nakikinig ano? Naturingan ka pa man ding nerd tapos hindi ka naman matalino.” that time, napatayo na talaga ako may humawak namang kamay sa braso ko

“Hey Steele, enough.” sabi niya at si lamang lupa yun siya lang ang tumatawag sakin by my last name dito sa school. Lahat ng estudyante dito ang tawag sakin ay ‘tim’. Why? Because I said so.

Pumalag ako sa pagkakahawak niya at bumulong. “Let me handle this.”

“Hey nerdy dude, hindi mo ba alam na piso lang ang binabayad ng kada isa sa atin sa teacher natin kada araw? Yes, na-compute ko yun.And para saan pa yung pagsasayang niya ng laway para sa piso?Isipin mo, yung piso na yun may isang candy ka na na pwede mong ibigay sa isang batang umiiyak. So, live your life.” sabi ko then umupo na ako. natameme naman yung mga classmates ko pati na rin si lamang lupa pero nakangiti si lamang lupa. Tch. ang hilig niya talagang ngumiti, idol niya ba si Mcdo?