AŞKIN İZLERİ

9.BÖLÜM (SENSİZ OLMAZ!)

"Buradayım sevgi çok uzakta değil.."
diyordu.
"Seni bırakmayacağım güzelim...Biraz sonra geri döneceğim.Ben zaten sendeyim o yüzden sakın korkma olur mu?.."diye seslendi o kalbine..

Kafetaryada köşedeki masalardan birine oturmuş kahvelerini içerken o yine derin düşüncelere dalmıştı.
Baha ve Çağan da onun bu hüzünlü halini giderecek bir şey olmadığını bilerek sessizce beklediler.Abileri elbet içini dökmek isteyecekti.
Onlarda her zaman ki gibi onun yanında olup sıkıntısına ortak olacaklardı.Savaş kardeşlerinin neler
olduğunu merak ettiğini biliyordu ama bir türlü kendini anlatamıyordu.
O daha önce hiç böyle olmamış,böyle şeyler hissetmemişti ki!..
Kahvesinden büyük bir yudum aldı.
Sonrada derin bir alıp dün sabahtan beri başından geçenleri,hissettiklerini anlattı.Her sözünde kardeşlerinin yüzünde beliren şaşkın ve inanamaz ifadeyi görebiliyordu.Onun için endişeleniyorlardı.Ama o devam ediyordu.Toplantıya girdiği o anda ki
duygularını anlatmayı bitirdiğinde Baha söze girdi.

"Abi Cansu'nun doktoruna sordum.
Hemen hemen senin bu toplantının olduğu saatlerde getirmiş arkadaşları Cansu'yu buraya.."dedi düşünceli bir şekilde.
Savaş o dakikalarda hissetmiş olduğu acıyı hatırlayınca irkildi.Onun yanında olamadığı için suçluluk duyuyordu.Neden zamanında ona ulaşamamış yanında olamamıştı sanki?..O ona koşmaya çalışırken kendisi ne yapmıştı.Kalbinin sesini bastırmaya çalışarak geçirmişti koca günü!..

"Biliyordum..O anda onun acısını kalbimin en derininde hissettim çünkü!.."

İkisi de abilerine ağızları açık bakakaldılar.

"Nasıl yani abi?..Benim bir türlü kafam almıyor!."dedi Çağan.

"Anlatamıyorum ki..Bu öyle birşey ki  tüm hislerin bir anda  önünde beliriveriyor.Yakıyor da bir yuduma seni hasret bırakıyor.Gördünüz zaten sonuncusu sizin önünüzde oldu.Sanki bir atak geçiriyormuş gibi oluyorum.
Ondan sonra olanları da hep birlikte gördük.

"Bilmiyorum abicim..O kadar farklı ve mantık dışı ki anlattıkların birini böyle anlamak,hissetmek çok tuhaf geliyor."diye aklına yatmayan şeyi anlatmaya çalıştı Baha.

Savaş artık yerinde duramıyordu.
Cansu'nun yanına gitmeliydi.İçi hiç rahat değildi.Birden ayağa fırladı ve hızlı hızlı dostlarıyla konuşmaya başladı.

"Artık yanına gitmeliyim..geciktim bile.Sizde eve gidin biraz dinlenin oğlum!Burada perişan oldunuz."dedi dinlemeyeceklerini bile bile..Kendisi gibi inatçı dostları vardı vesselam..

"Hiç öyle şey olurmu abi!Tabiki seni bırakıp hiç bir yere gitmiyoruz.
seninle birlikte bekleyeceğiz..Değil mi Baha!.."diye abisine karşı çıktı Çağan.
Savaş içindeki gülme isteğini bastırıp kardeşine gözünü devirdi.Onlarda bu haline gülmüştü.

"Öyle abi..Hem gidip nasıl dinleniriz sen burada beklerken..Meraktan çatlarız lan!.."

Abisine gülerek baktı Baha..Onun bu halleri hoşuna gitmişti.

"Tamam abicim anladık buradasınız.
Hadi o zaman yanına gidelim artık!"
dedi telaşla.Bu halime kıkırdadılar.

"Abi aşık falan mısın ya..Bu ne telaş bir yerinde dur gidiyoruz işte.!.."
diyerek çoktan çıktıları koridoru gösterdi.Birden söylediği şeyle olduğum yerde taş kesildim.Öyle miydim?Tanımadığım,konuşmadığım daha önce görmediğim birine aşık mıydım?..Yada aşk sadece bunlardan mı ibaretti?Kalbim onu seçmişse bunların ne önemi vardı ki!..
Ben içimdeki duyguları sorgularken
olduğum yerde koridorun ortasında  kımıldamadan neden durduğumu anlamayan dostlarım hemen yanıma gelip beni kollarımdan tutup sarstılar.