AŞKIN İZLERİ

8.BÖLÜM 2.PART (BIRAKMA BİZİ)

Merhaba!..

Sizleri bekletmek istemeyerek elimden geldiği kadar hızlı olmaya çalıştım.
Umarım beğenerek okuduğunuz bol yorumlu VOTE'si bol bir bölüm olur canlar!..
Gelecek hafta görüşmek üzere..😘🤗

************************************

Hemşirenin kapıdan çıkmasıyla Savaş'ın yüreği ağzına geldi.Korkuyla yanından geçen kadını durdurmak için hızla önüne geçti.Hepsi birden hemşirenin yanına geldi.

"Ne oldu?"diye sordu Savaş.

"Durumu nasıl?"dedi arkasından Sinan Savaş'ın kendisinden önce sormasına şaşırarak.

"Bunu size söyleyemem beyfendi!"

"Lütfen,bizi böyle merakta bırakamazsınız."

Acelesi olan hemşire"Peki.Durumu iyi değil..Ben çıktığımda nabız yoktu.
Şimdi izin verirseniz acil kan getirmem gerekiyor!."diyerek hızla koridorda koşturarak kayboldu.

Savaş olduğu yerde donup kalırken kızlardan bir feryat koptu.Sinan ve Erem'de hızla koşup kızlara sarıldı.Birbirlerinden güç alacaklarını bilerek.

"Hayır!Hayır ona birşey olmaz Sinan..
Bizi bırakmaz o yapmaz.."diye hıçkırarak bağırdı Gökçe.

"Şşş sakin ol!Ona birşey olmayacak canım.."diyerek onu yatıştırmaya çalıştı Sinan.

"O iyi olacak değil mi Erem!Birşey söyle dayanamıyorum!Onu böyle yanlız bırakmaya dayanamıyorum.."
diyerek daha sıkı sarıldı Erem'e Hayal..
Sevda ise titriyordu.Yıllar önce küçük bir çocukken yine aynı şekilde bir hastanenin ameliyathanenin kapısında böyle titriyordu.O gün hayatta yapayanlız kalmıştı ama şimdi bir ailesi ve sıkı sıkı sarılabilecek dostları vardı.

"Cansu..Şimdi onsuz böyle kucaklaştığımızı görseydi bize söylenip dururdu...Biz onsuz nefes almayız..O da alamaz.."dedi hıçkırıklarının arasında.

Savaş olduğu yerde sallandı.Eli göğsüne gitti.Kalbinde derin bir acı vardı ve nefes alamıyordu.Nasıl olduğunu bilmiyordu ama sevdiğinin de içerde alamadığını hissediyordu.
Kendini zorlayarak ameliyathanenin kapısına yürüdü sendeleyerek.Baha Savaş'ın halini gördüğü anda yerinden hareketlenince Çağan kolundan tutup onu engelledi.Onun bu haline alışkın değillerdi belki ama bu yeni bir değişimin habercisiydi.
Savaş kapıya ellerini ve alnını dayadı.
Kendisini duyacağını hissederek kısık sesle konuştu.

"Buradayım Sevgili!Geldim..Buldum seni.Ne olur bırak beni,bizi..Hisset burada olduğumu duy sesimi,
kalbimi..Bırakma bizi..Ne olur yapma!Gitme..."

************************************

Karanlık bir yerdeyim ama önümde küçük bir ışığın aydınlattığı bir yol vardı.Adımlarımı oraya yönlendirip girmek istiyordum.Ama birşey bana engel oluyordu sanki "Gitme!"
diyordu.Adımlarım yere çivilenmiş gibi..Arkamdan gelen ayak seslerini duyuyorum önce,sonrada onun güzel sesini...

"Mavimm!"diyor ve onun sesiyle içimden bir şey kopup gidiyor.
Yıllardır hasretini çektiğim o küçük adamımın sesi yüreğimi dağlıyor..

"Toprak!.."diye bağırdım.

"Mavimm...Cansu'yum!.."

Sesi öyle yürekten ve acı içinde bana ulaşıyor ki  aramızdaki o hiç azalmayan sevgiyi,hasreti hissediyorum..

"Abicim,neredesin?Göremiyorum seni
gel yanıma!.."
Onun göremediğim her dakika bana azap gibi geliyordu.

"Gelemem abimm...Sende gelemezsin gitmen gerek!Dayan bir tanem bizsiz zordu biliyorum ama dayanmalısın...
Şimdi gitmelisin canım seni bekleyenler var."