AŞKIN İZLERİ

5.BÖLÜM _(AİLEM?!..) 2.PART

Sürpriz!..Hepinize merhaba!..
Cumartesi bahsettiğim
2.parti geldi. Dün yetiştiremedim
maalesef bölümü ama telafi  edeceğim inşallah!..
Keyifli okumalar canlarım...

Medyada Cansu'nun küçüklüğü var
Bu bölümde geçmişe gidiyoruz..
Umarım beğenirsiniz...Güzel yorumlarınızı bekliyorum...😉😘🤗

Bu arada bölüm başında yazdıklarımı beğeniyor musunuz? Merak ediyorum...Güzel oluyor mı sizce?...Yeni yeni karalamaya başladım birşeyler o yüzden... yorum istiyorum sizden!..

************************************

Yakın olmasam da hissediyorum seni
Belki birkaç adımlık nefesini
Mesafe önemli değil
Kalbimde kalbimin sesi...

                               ___duslerkitapligi___

Ruhum sıkışıyor... Kalbim yanıyor...
Her hücrem geçmişte şimdi...Herşeyin değiştiği o karanlık gecedeyim...
Burnumda özlemin acı sızısı...Herşeyi hissediyorum şimdi!..
Acıyı,sevgiyi,özlemi,yalnızlığı...
Hayatımın ellerimden nasıl çalındığını!..

Bir yanma hissediyorum kaburgalarımı delip geçen taa kalbime ulaşan...Bir yanı karanlıkta bomboştu..
Diğer yanı paramparça ruhumdan kalanların kırıntılarıyla dolu...
Yıllarca oradan oraya savrulduğum rürgar  gibi bomboş...Kimsesiz...Issız...
Yapayalnız...Evsiz!...

Bir zamanlar hayat maviydi bana!..
Herşey maviydi,toprak rengiydi...
Benim ellerimden umudumu...
Toprağımı aldılar!...Artık renksizim...

Soğuk şimdi!..üşüyorum... Yüreğim üşüyor!..Buz gibi...
Bir tarafım yangın yeri... Bir yanım kutuplarda...Ne tarafa çeksem ellerimde kalıyor yaralarla dolu yüreğim...

İlk önce her yer bembeyazdı.Sonra birden herşey değişmeye başladı.
Nasıl olduğunu bilmesemde evimizin
içindeydim.Yavaşça biraz ilerledim.
Bu evde öyle yaşanmışlıklar bırakmıştık ki!..
Yada yaşayamadıklarımızı...
Hasretle baktım evimize.Çok özlemiştim...ama en çok içinde yaşadıklarımızı...Ailemi...

Boş anterde yavaş adımlarla
ilerlerken birde bir ses duydum.
Tanıdıktı..Ses salonda geliyordu.
Hemen oraya yöneldim.Kapının girişinde  gördüğüm yüzle olduğum yere mıhladım.Baba!Babam...Canım!..
Orada hiç yaşlanmamış tüm heybetiyle ve yakışıklılığı ile duruyordu...

"Cansu!Kızım yanıma gelir misin?..."
Bana..bana sesleniyordu!..Öyle heyecanlandım ki adımların hızlandı.
Tam yanına ulaşacaktım ki arkamda duyduğum minik adım sesleriyle durdum.Merdivenlerden hızla koşarak inen küçük bir kız çocuğu yanımda gelip durdu.Ama bu..bu benim küçüklüğüm...Yine tam babama dönüp seslendiğimde birşeyler oldu. Kulaklarım uğuldadı.
Kulağımda şirin bir ses yankı buldu.

"Babam!.."dedim özlemle,yılların hasretiyle...

"Babam!.."dedi aynı anda sevimli şirin  kız..Yada sadece ben dedim.Çünkü bu kız benim küçüklüğüm...geçmişim...
Babam döndüğümde öyle güzel gülümseyip kollarını açınca bir an bende atılacaktım. Onu öyle özledim ki!..Küçük kız gidip hızla sarılıp kucağına tırmandı babamın.Bu hali beni gülümsetsede gözlerimi de doldurdu. Yıllardır hasret kaldım kolların sıcaklığını iliklerimde hissettim.Babamda onu alıp kucağına oturttu.Bende sarılmak istiyordum da ama adını koyamadığı birşeyler beni engelliyordu.