AŞKIN İZLERİ

5.BÖLÜM__(BİZ!..) 1.PART

Merhaba!!
Hepinizi çok özledim canlarım...
Farkındayım iki haftaya yakındır yazamıyorum..Ama sınav bitti arkasından da hastalanınca inanın ki bir türlü yazmamadım. İnşallah hepsini telafi edeceğim...Eee hadi o zaman sizi daha fazla tutmayayımda  sizde  keyifle okuyun.
Bu arada oy verip yorumda da bulunursanız sevinirim..🤗😘

Medyada; Cansu ve Savaş var!...
Bölüm müziği; James Arthur -(Recovery)

************************************

Bir kalp ağrısı,boşluk var içimde...
Sanki nefesi elimde
Bir bilinmezlik içinde
Feryat figan yüreğimde...
               
                            ____duslerkitapligi_____

Sabah ki toplantıyı bitirip odama geçtiğimde rahat bir nefes aldım.
Toplantı zaten önemliydi birde yaşadığım duygu seli iyi gelmemişti.
Şimdide Japonlardan sonra bir toplantı daha çıkmıştı.Daha bir saat vardı.Artık neredeyse yorgunluktan yere yığılacaktım.Alışıktım yoğun çalışmaya ama bugün içimdeki sıkıntıdan dolayı böyleydim sanırım...
Toplantıya dinlenmeliydim...Telefon açıp asistanı çağırdım hemen. Çok geçmeden kapı çalınıp açıldı.

"Gülşah,toplantıya kadar kimse rahatsız etmesin beni..."

"Tamam efendim.."

Cevap vermesini bile beklemeden odamın diğer ucuna yürüyüp hemen ceketimi çıkarttım.Odamadaki herşeyi kendim tasarlamıştım.Bu sıkıcı ortamda bazen rahatlığa da ihtiyaç oluyordu.
Köşeye yerleştirdiğim uzun ve rahat koltuğa gidip uzandım.
Biraz uzanırsam belki şu üzerimdeki sıkıntıdan da kurtulurdum.Gözlerimi
kapattım.Biran sonra aklıma sabah ki
yaşadıklarım ve hissettiklerim geldi.
Çok garipti..Ama bir o kadarda düşündürücü.O arabayı sürene ne olmuştu acaba?..Bunları düşünerek dalmıştım uykuya çok sürmeden..O anda aklımda ne toplantılar ne başka bir şey vardı.
Ne kadar uyuduğumu bilmiyorum ama uykumdan sıçrayarak uyandım. Birşeyler ters gidiyordu. Ama ne?Nefes nefese yattığım yerden doğruldum. Saate baktığımda daha 13:30'du.Toplantıya yarım saat vardı.
Bende bı gariplik vardı ve bunu stresten olmadığını hissediyordum.
Kalbimde keskin bir acı vardı içimi burkan ve yakan...Ne oluyor?..Niye böyle sıkışıp,acıyor kalbim?...Sanki böyle yüreğim uçuyor ve yeri burası değil gibi...
Kapının sesiyle kendime geldim.Muhtemelen Gülşahtı.Bu şirketin başına geçtiğimden beri asistanımdı.Bizim koşuşturmamıza ondan başkası dayanırmıydı bilemem.
Aklımın yine uyandığımdaki hissin gelmesiyle  hızla silkelendim.
Bunları düşünmenin sırası değildi..Şimdi değil..Neler hissettiğim, neler yaşadığım şimdiye kadar nasıl benle kaldıysa şimdide öyle olmalıydı.
Dostlarımdan başka kimse bilmemeliydi..Yüzümün sert bir ifade aldığından emin bir şekilde yerimden
kalktım.Hızla ceketimi üzerime geçirip seslendim.

"Gir!.."Aceleyle içeri giren Gülşah hemen konuşmaya başladı.

"Efendim toplantıya 10 dakika kaldı.
Daha önce haber verecektim ama yorgun görünüyordunuz..."

"İyiyim Gülşah sağol!Şimdi söylediğim
raporları getirdim mi?
Birde toplantıya sende gireceksin biliyorsun ona göre hazırlan ve eksiksiz not tut!.."

"Tamam efendim!Bugün başka toplantınız yok..Bu arada Çağan Bey aradı size ulaşamamış bildirmeniz istedi.."Doğru ya Çağan'ı arayacaktım.
Muhtemelen de telefonu sessizde unuttum.Neyse artık toplantı sonra görüşürüm artık onunla..

"Gülşah bana Japonlarla ilgili ne kadar bilgi varsa getir.Anlaşmanında maddeleri hazır onları düzenle ve Japonlara bildir!Toplantı günü belirlensin."

"Olur efendim hemen hallediyorum!"

"Hadi toplantıya geçelim o zaman..Misafirlerle ilgilendirmiyordu Gülşah?."