AŞKIN İZLERİ

1.BÖLÜM (GEÇMİŞİN İZLERİ I)

Merhaba arkadaşlar!...
İlk kitabımın ilk bölümüyle sizlerleyim...

Biraz hareketli ve heyecanlı bir başlangıçla geçmişin kapılarını aralayalım mı ne dersiniz?🤔

Hadi sizleri çok bekletmeden başlayalım o zaman...
Hepinize keyifli okumalar canlarım... Güzel yorumlarınızı bekliyorum...😉

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Önce hangisini kaybettiniz?..
Merhamet...Sevgi...Vefa...
Dön sor kabindeki karanlığa,
Kalmadı mı hiç kırıntısı
İnsaniyet namına...

__Düslerkitapligi__

Bazen hayat en zor yerinden tutar seni..Kimsesizliğin,hiçliğin içinde. Bir savaş ve sen yoksundur içinde ama en çok sen yaralanırsın.
Başkalarının kavgası,küçücük çocukların hayatlarını alt üst eder.
Büyüklerin vicdansızlıkları, hırsları, günahları,masum bir canın sessiz çığlıkları...Omzundan çok ruhunda yükleri...
Belki elimizde değildi,kaderimiz di bunları yaşamak.Ama bundan sonrası bizim elimizde umutlarla,mutlulukla yaşamakta..Kaybetmekte...

Genç adam bir hışımla girince depodaki adamlarının hepsi destur pozisyonu aldı. Bu demir yürekli adamın ne yapacağını kestiremiyorlardı.Genç adamın kahverengi gözleri kapkara olmuş kıvılcımlar çıkartarak geliyordu.Her sert adımında depoda sessizliği delercesine ses çıkartıyordu.Yoğun küf ve pislik kokusu yayılıyordu etrafa ama adamlar nefes dahi almayı kesmiş kokuyu önemsemiyorlardı.Çünkü bunun fırtına öncesi sessizlik olduğu belliydi.Bu genç adamın ne kadar merhametli olduğunu görmüşlerdi. Ama acımadığı tek konu karşısına çıktı mı daha önce görmedikleri biri oluyordu.Yanlış seçimlerin doğru şeyler getirmesini bekleyemezsin.. Bunu biliyordu genç adam ama sen elinden geleni yapıp sadece kendi çöpünü değil çevreyide temizlemelisin ki masumların canı yanmasın...Vicdanı
Körelen insanlara inat,tertemiz geleceği hakeden nesilleri kurtarabilmeliydi.Şimdi bu izbe depoda, canlara kasteden adamları görünce kanı deli bir nehir gibi tersine
akmaya başladı.Kimsenin hayatı onların ki kadar değerli değildi sanki..
Böyle vicdandan yoksun ve merhametsiz insanların kendileri için
çırpınması,insanlığı dan utandırırdı.
Genç adam içindeki ölmüş insanlığı
yansıtırcasına oturan adamlara baktı
ve sonra seslendi baş adamına...

"Ali!"

"Efendim abi!"

Sandalyeye bağlanan adamlara bakarak:

"Misafirlerimize birşeyler ikram etseydiniz!"dedi imayla..Gür sesi sessiz mekanda yankılandı.

"Ettik abi!"diye cevapladı Ali. Genç adam yerlerine sinmiş adamlara yaklaşarak arkasında bekleyen Ali'ye
sordu.Bir yandanda gömleğinin kollarını katlamaya başlamıştı.

"Koçum biz mundar olmuş etin yahnisini yapar mıyız?!"

"Hayır abi!"

"Zaten biz o etle yahni yapsak bunlar gibi olurdu..."

"Peki masum insanlara zarar verenleri
affedermiyiz!"dediğinde karşısındaki adamların gözleri korkuyla bakıyordu.
Bunun bir soru olmadığını bilen Ali, genç adama bir karşı bir saldırı bekliyor gibi tetikteydi.