Second Chance // Tomione

SECOND CHANCE

Şarkı:Little Mix-Down&Dirty

Tom Marvolo Riddle kendisinin deyimiyle Lord Voldemort yine ölüm yiyenleri ile bir toplantı içerisinde bulunuyordu.

"Görüyor musunuz iğrenç muggleları?Muggle olan herkes büyücülere hizmet etmeli.Zavallı varlıklar kendilerini önemli sanıyorlar bir de.dedikten sonra masadan kahkaha sesleri yükseldi.

Önlerindeki masada birkaç muggle vardı ve hala acı çeker vaziyettelerdi.Voldemort buna bayılıyordu.
Kendilerini üstün sanan bu acınası varlıkları yalvartmak hoşuna gidiyordu.Aslında,herkesi yalvartmak hoşuna gidiyordu.

Toplantı bittikten sonra Lord Voldemort düşünmek için odasına çekildi.

Henüz iki hortkuluk yapmıştı.Aklına hortkuluk yapacağı eşyalar gelmiyordu daha fazla.
Hermione'ye yazdığı günlük ve Hermione'nin ona aldığı kolye.

Herkesi gözünü kırpmadan öldürebilecek birisiyken birisinin gözünü kırpmasını yıllardır bekliyordu.
Hermione hala uyanmamıştı.Bu yıl içerisinde uyanması gerekiyordu,yeni yıla az bir vakit kalmıştı.

Voldemort bu yüzden oldukça sinirliydi.40 yıl geçmişti ama hala onu önemsiyordu.

Ve kendisi onu mahfetmişti.Keşke,keşke daha sakin olsaydım.
Keşke o iksiri hiç denemeseydim.
Demekten kafayı sıyıracaktı yakında.

Hala neden bu aptal kızı bu kadar umursuyordu ki?

Cevabı kendisi biliyordu aslında.
O,onun çocukluğuydu.Masumiyetiydi. Yaşadığı güzelliklerdi.

Tom'un hortkuluk yapma sebebi artık ölümden korkması değildi.Hermione'yi tekrar görememesiydi.

Onu çok fazla özlemişti ve o geri geldiğinde yaşamak istiyordu.Onun gözlerini tekrar görmeyi,kokusunu tekrar içine çekmeyi istiyordu.Ona sımsıkı sarılmak ve asla bırakmamak istiyordu.Zaman neredeyse dolmuştu.

O yokken yalnız hissediyordu.

Yalnızlık,tanımı belki de en zor olan kelimedir.Yalnızlık bir ses duyunca korkmak değil,umut etmektir.

Etrafınızda kimsenin olmaması değildir yalnızlık,etrafınızdaki kalabalıkta kendinizi kimse hissetmenizdir.

İçinizde her daim dolmayan bir boşluğun olmasıdır.

Kendinizi tanıyamazsınız bazen.Beyninizin içinde kişilikler yaratırsınız,birbiriyle konuşur bu kişiler.Önemli olan kaç kişi olduğu değildir,hangisinin baskın olduğudur.Baskın olan kişilik de siz değilsinizdir çoğunlukla.

Birisini öldürürsünüz,güçlü olduğunuzu kanıtlamak için.İçinizden bir ses yapma derken diğer ses yap  diyerek ısrar eder.

Aslında içimizdeki kişilikler değil,seçtiğimiz kişilikler bizi biz yapandır.

Bunu çoğu insan anlayamaz.Onlar "Evet birisini öldürdüm ama pişmanım."  Demekle yetinir.Bu yalanla.Oysa ki o an kimse pişman olmaz.Pişmanlıkları yakalanmalarıdır.

Odasına kadim dostu Abraxas girdi.Aynı zamanda yardımcısı.

Bir  portre gibiydi.Sarı saçlar,kelimeleri gizleyen mavi-gri gözler,solgun dudaklar,acımasız düşünceler.

"Bellatrix,Longbottom ailesini yakalamış.İşkencelere başlamasına az kalmış,lordum." deyip odadan çıktı.

Oda kapısında oğlu Lucius Malfoy da göründü.Tıpkı babası gibiydi.Ikisi mükemmel bir şekilde planlanan insanlar gibiydi.

Voldemort,Hermione'nin bu birkaç gün içerisinde uyanmasına kesin gözüyle bakıyordu ve yanılmıyordu.

Hermione'yi simurg yapmıştı Tom.Yok olduğunda yeniden varolan hayvan.
Küllerinden yeniden doğan hayvan.

                   
Hermione  yavaş yavaş simurg bedeninden çıkıyordu.Kendi bedenine hazırlanıyordu ruhu.

Gerçi bedeni tekrar sıfırdan başlayacaktı.Tam anlamı ile sıfırdan.Bir bebek bedeninde tekrar var olacaktı.Düşüncelerini,anılarını bilmiyordum ve bundan korkuyordum

----------------

Vücudum simurg görüntüsünden uzaklaşıp eski halini -ilk halini- almaya çalışıyordu.Kemiklerim tekrar çıkıyordu,bu tarifi olmayan bir acıydı.

Tekrar var oluyordum.

O 40 yıl gözümün önünden geçti,yavaşca.Tom'u gördüm daha doğrusu Voldemort'u.

Tekrar benliğime kavuşuyordum.Tüm hücrelerim yenileniyordu adeta.Ses sınırlarımı zorlayarak bağırdığımda yeniden varolmuştum.

Yaşamam için gerçekten ikinci şans verilmiş miydi?

Tom,Hermione'ye o yokken bilgilendirici bir kitap ve günlük yazmıştı.Okumayı tekrar öğrendiğinde okusun diye.

Hermione ilk olarak günlüğe dokunmak istedi ancak öylesine değişik bir histi ki yere düşüyordu neredeyse.Zaten halsiz olan vücudu ayakta duramayacak duruma gelmişti.

Pardon,zaten ayakta duramıyordu.Sesi bebek sesi gibiydi.Ve o an kendisine baktı.

"Tanrı aşkına bu da ne böyle?" Demek istedi ancak sadece bir mırıltı çıktı.

Neredeyse 1 saat sonra günlüğü elime almayı başardım ancak öylesine zor bir işti ki.

Zaten halsiz olan vücudum  ayakta duramaz hale gelmişti -gerçi zaten ayakta duramıyordum?-

Tom'un yazısı o kadar değişmişti ki inci gibi olan yazısı karman çorman dizilmiş kelime birliğine benziyordu.

Vay canına diye düşündü Hermione.

Günlükte o yokken yaptıkları yazıyordu.Zaten Hermione bunları biliyordu ki.
Her gün birbirinin kopyası gibiydi.Bu iksirin etkisini azaltacak bazı iksirler yazıyordu neredeyse her sayfada.

Çizimler vardı bazı
yerde.Hermione'nin gözünü çizdiği birkaç sayfa daha vardı.Hermione'nin resmini çizmişti.

Unutmamak istercesine.

Uyuyakaldım.Sorgulamadan,sormadan.Yorgundum,halsizdim.Nefes almak dahi acı veriyordu.Vücudum hala morluklarla çevriliydi.

Ve bu bebek olayından nasıl kurtulacaktım?
                              -------------

Bu sesi duyan Voldemort adeta koşarak Hermione'nin olduğu odaya gitti.

Saçlarını alnı ile kulakları paylaşıyordu.Çaprazdan gelen ışık kirpiklerinin gölgesini burnunun üzerine düşürüyordu.
Alt dudağı hafif hafif titriyordu.Ağzı bir miktar açıktı.Nefes aldıkça burnunun kanatları harekete geçiyor,havayı en iyi şekilde solumaya çalışıyordu.

Ona bakınca hayatın tekrar anlam bulduğunu hissetti adam.

Ona öyle bir şefkatle baktı ki duvarlar utandı orada durmaktan.

Yeni bölüm hazır yorum ve oya göre gelir ki bu gidişle 3-4 gün beklersiniz.Vote vern be