Sehun OC - 30 Saniye. ✔

Üçüncü Bölüm.

Doktor Kris, beni biriyle tanıştıracağını söylemişti. Ben de erkenden, hastahaneye gitmiştim. Onları beklerken, birilerine yararım olsa fena olmazdı.

Hastahaneyi devriye gezer gibi dolaştığımda, acı bir feryadı işitmiştim yine. Bu çığlığı biliyordum... Birilerini kaybettikten sonra, her insan aynı tonda çıkarıyordu bu çığlığı. Bu çığlıkta tüm yaşanmışlıkları, hayalleri saklıyorlardı.

İstemsizce şimdiden gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Ağlayan, genç bir kızdı. Yanına yaklaştım.

'' Size yardımcı olmamı ister misiniz? ''

'' B-bana kim nasıl yardım etsin! Ailem, beni o çocukla evlendirmek istemiyordu. Onları, ikna etmek için bu gece bize gelecekti... O, kaza geçirmiş. Ölmüş! H-hepsi benim, bizim ailenin suçu. ''

Tek başına, koca hastahane ile başa çıkıyordu bu kız.

'' Onun, ailesi yok ki... Ailem, kimsesiz diye istemedi onu! Ama biz, birbirimize sahip olmaya söz vermiştik. B-ben... Sözümü tutamadım, onu yalnız bıraktım! ''

Sandalyeye çöküp, hıçkırıklarıyla boğuşurken ben de onun gibi ağlıyordum.

'' Onu, sadece 30 saniyelik için geri getirebilirim. Görmek istiyorsan, seçim senin. ''

'' B-bu.. İmkansız! ''

Arkamda şaşkınca bekleyen onu hiçe saymış içeriye doğru ilerlemiştim. Derin uykuya dalmış gencin saçına dokunduğumda, kendine gelmişti bile. Kız, şaşkınca bir ona bir bana bakıyordu.. Geriye adımladığımda onun yanına oturdu.

'' B-bu nasıl olabil-ir bilmiyorum ama... B-ben, çok üzgünüm sevgilim.. Söz vermiştik. Birbirimizin, ailesi olacaktık. Seni oralarda yalnız bırakacağım. ''

'' Üzülme, belki de orada bir ailem olur. Sen, burada mutlu olmaya devam et. Kalbim, seninle. ''

Birbirlerinin dudaklarına son bir öpücük bıraktıklarında, ben de artık burada işimin bittiğini düşünmüştüm.

Yine, başımın ağrısı ile mücadele etmeye çalışıyor ve hastahaneye yakın olan buluşma yerine ilerliyordum. 

Doktor Kris, yanında bir erkekle oturuyor ve bana bakıyordu. Diğer çocuk, Kris'in bakışlarını takip edip gözlerini benimle buluşturmuştu.

Yakışıklıydı, oldukça fazla.

Ama baş ağrım,  her şeyin önüne geçiyordu. Yanlarına oturduğumda, öbür çocuk huzursuzlandı.

'' Adım, Sehun. Bu yaptığınız şeye son vermeniz gerekiyor. ''

Başım ağrıyorken, bir de bu çocukla uğraşmak istemiyordum. Başımı, masaya koyup fısıldadım.

'' Sadece, 5 dakika kendime gelmeme izin ver. Başım, çok ağrıyor. ''

Gözlerim yaşarmaya başlamıştı bile. Bu acı, çok fazlaydı.

'' Buraya gelmeden önce yine hastahaneye mi uğradın? ''

Doktor Kris, inanamayarak bana bakıyordu. O çocuk, kaşlarını çatmıştı.

'' İsmim, Sehun. Oh Sehun! Bu doktorun, işe yaramaz erkek kardeşiyim. Dediğim gibi, bu şeye son vermen gerekiyor. ''

Onunla konuşamayacak kadar yorgun hissediyordum.

'' Evde, boş boş dururken ve normal hayatıma devam ederken bile birilerine yardım edemiyorum diye kalbim sıkışıyor.. Dünya'nın çeşitli yerlerine ulaşamadığım için üzüntüyle doluyorum ama sen, bana son vermemi söylüyorsun... Bu çok saçma. Şu an bile seninle uğraşmak yerine bir başkasına yardımcı olmayı tercih ederim. ''

Yerimden kalkmak için hamle yaptığımda, gözlerim çoktan kararmıştı. Erkeksi bir kokunun uyumadan önceki hissettiğim tek şey olmasına sebebiyet vermiştim.