Kristel en haar fan 2 (VOLTOOID)

20.

~Kristel~
Ik was van plan om met Emily naar scholen te zoeken, maar ik kreeg telefoon en moest dus even weglopen. Ik heb een halfuur aan de telefoon gehangen, en zoveel geweend, zoveel als dat, heb ik nooit geweend. Het kwam doordat het een wildvreemd iemand was, die Nanou en Lily bewusteloos op straat heeft zien liggen, met blauwe plekken, en wonden in hun gezicht, en op hun armen. Ze bleken aangereden te zijn! helaas is de aanrijder door gereden, en heeft die wildvreemde vrouw het kenteken kunnen noteren, en heeft 112 gebeld, en ze gaat naar de politie met het genoteerde kenteken, en ja nu liggen Nanou en Lily in het ziekenhuis. De zusters hebben foto's gemaakt van hun lichaam, en ik hoop snel uitslag te horen van wat er aan de hand is. Hopelijk is het niet ernstig! en ik zit met tranen in mijn ogen, en die over mijn wangen rollen, naast de bedden van Nanou en Lily. Ze liggen stilletjes, en bewegen niet. Ik kijk even op, en zie Emily geshokeerd staan. Ik vlieg van de stoel af, en knuffel Emily stevig. Het spijt mij Emily! Ik had het jouw moeten vertellen, maar ik was zelf ook geschrokken, vandaar dat ik snel weg was, zeg ik. Geeft niet mam. Ik snap dat je geschrokken bent. Het zijn wel je kinderen. je bloed, zweet en tranen. Maar wat is er precies gebeurt? hoor ik Emily zeggen. Ik slik, Nanou en Lily zijn aangereden.. en ik begin weer te huilen. sstt mam, en Emily geeft mij een knuffel, en is de aanrijder gestopt of doorgereden? hoor ik emily vragen. Ik slik weer, helaas is de aanrijder door gereden. en ik begin weer te huilen. ALS IK ERBIJ WAS GEWEEST WAS DIT NOOIT GEBEURT! zeg ik. Mam wordt kalm, ik weet dat je erg geschrokken bent, maar ook al was je erbij geweest dan had het alsnog kunnen gebeuren, hoor ik Emily zeggen. Ja maar minder snel! zeg ik irriterend. Ik ben zo'n slechte moeder! en ik begin weer te huilen. Nee je bent helemaal geen slechte moeder! hoor ik Emily zeggen. Jawel dat ben ik wel! en ik laat mij zakken in een stoel, en begin steeds erger te huilen, Mam het komt echt goed geloof me! hoor ik Emily zeggen. en Emily pakt een stoel, en komt naast mij zitten, en ik geef haar een dikke knuffel, en dan stapt een zuster binnen, Ik merk het, en kom los uit onze knuffel, en sta op. En is het goed of slecht nieuws?! vraag ik ongeduldig. Ik vrees dat ik niet zulk goed nieuws heb.. hoor ik de zuster zeggen. meen je die? vraag ik. De zuster knikt ja, en ik voel weer dat ik begin te huilen..