Kristel en haar fan 2 (VOLTOOID)

13.

~Emily~
Ik ben helemaal klaar voor vandaag, en ik loop naar beneden. Ik ga is de routeplanner erbij pakken om te kijken waar het centrum ligt. Het centrum is gelukkig niet zo heel ver van Kristel vandaan, en ik pak de huissleutel, en mijn tas, en loop dan naar buiten, naar de bushalte waar ik op moet stappen. Ik heb helaas nog geen fiets, dat moet allemaal nog gekocht worden voor mij, en ik sta te wachten bij de bushalte, tot dat ik gegil hoor, en ik kijk richting die kant. Er komen 2 meisjes op mij af lopen, en ze staan voor mij stil. Ik voel mij een beetje ongemakkelijk, maar ik laat het niet merken. Heey, jij bent toch de dochter van Kristel Verbeke? zegt 1 meisje, ik knik wat ongemakkelijk ja. cool! roept het andere meisje, mogen wij een foto met je? ehm.. zeg ik. kom gewoon we willen een selfie! Oké dan, zeg ik. en ik sta ongemakkelijk naast de meisjes. Dankjewel! zegt een meisje. Ga je naar het centrum? Ik knik ja. Omg wij ook! ga je met de bus? vraagt het andere meisje. Ik knik weer ja. Oké! dan reizen we samen! zegt hrt andere meisje. Oké, zeg ik dan. Oh sorry! ons excuses! we zijn helemaal vergeten om ons voor te stellen. Ik ben Fiene! zegt het ene meisje. Emily aangenaam, zeg ik. En ik ben Saar! zegt het hypere meisje. Emily aangenaam, zeg ik. Oh kijk daar is de bus al! lacht Fiene. en ik kijk naar de zijkant, en ja hoor de bus is daar. Saar en Fiene laten hun bus kaart zien, en de bus rijd richting ons, en stopt voor ons neus, en de deur gaat open. Na jouw! zegt Saar tegen mij. Oké, zeg ik. Goedemorgen, zeg ik tegen de chauffeur. De chauffeur knikt, en ik loop dan door, ook Saar en Fiene volgen mij, en komen naast mij zitten. Ongemakkelijk dit! En Saar verteld hele verhalen, zonder dat ze merkt dat we eruit moeten. Saar kom, we moeten eruit! lacht Fiene. Saar lacht ook, en volgt Fiene. Emily, ga jij hier niet uit? vraagt Fiene aan mij. Nee ik ga bij de volgende halte eruit, zeg ik. Dat is dichter bij het centrum. Oké wij dan ook! en Saar en Fiene komen dan weer naast mij zitten. Ja lap! Ik had gehoopt dat ik van ze af was, en ik zucht, en kijk dan verder uit het raam. We moeten eruit. Ik sta op, en loop dan richting de deur. De bus stopt, en de deuren gaan open, en ik, Saar en Fiene stappen uit. Goed, zullen we eerst ergens gaan eten of drinken? vraagt Saar. Ik vindt het goed, zeg ik, en ik volg Saar en Fiene naar een restaurantje. We kijken op de kaart, en het valt mee hoe duur het is, en we lopen naar binnen. Het is een klein restaurantje met weinig mensen, en als ik binnen stap kijkt iedereen mijn kant op. Omg dat is Emily Verbeke! De dochter van de enige echte Kristel Verbeke, en ze komen allemaal op mij af met een GSM, papieren en pen. Ik ben druk aan het schrijven, en foto's maken, en ik voel mij steeds ongemakkelijker worden dat ik besluit weg te rennen.  Ik wriemel mij door fans heen, en ren dan het restaurant uit, Saar en Fiene hoor ik roepen van ver af. Maar ik hoor niks meer, en dan kom ik aan bij een rustige plek, met gras en bloemen. Waar alles opeens wazig wordt, en ik door mijn benen zak. De dag is voorbij gevlogen, en ik wordt wakker op de zetel thuis en ik voel gebonk in mijn hoofd ik zie 4 ogen boven mij hangen en dan zie ik dat het Kristel en Gene zijn ik wordt rustig wakker en kom voorzichtig overeind Amai Emily en kristel trekt mij in een knuffel en drukt mij stevig tegen zich aan oh Emily ik maakte mij zo'n zorgen hoor ik kristel huilen ik heb kristel nog nooit horen huilen en dit raakt mij wel want ja ze is mijn idool + mijn moeder en dan komen we los uit de omhelzing kristels mascara is uitgelopen en ze loopt even weg en Gene vraagt dan hoe het gaat met mij wel goed alleen ik heb een druk op mijn hoofd niet normaal zeg ik dat kan kloppen zegt Gene hoezo dan vraag ik je voelde je ongemakkelijk bij al die mensen en daardoor raakte je buiten bewustzijn iemand zag je liggen en heeft meteen je gsm gepakt en ons gebeld en Kristel is eerder van haar werk vertrokken en is naar de plek gegaan waar je lag en toen belde ze mij ondertussen op en ben ik ook naar die plek gekomen we probeerde je nog wakker te maken maar je werdt niet wakker de ambulance heeft het een en ander toegediend bij jouw en daarna hebben wij jouw in de auto getild en zijn we naar hier gereden verteld Gene en die druk op je hoofd komt door die drukte van die mensen kan je het een en ander nog herinneren vraagt Gene aan mij nee niet echt het enige wat ik mij kan herinneren is dat ik 2 random meisjes gesproken had die een foto met mij wilde en daarna met mij naar het centrum reden met de bus en vanaf dat kan ik mij niks meer herinneren zeg ik ah ja oké dan weten we dat weet je ook toevallig hoe die meisjes heette vraagt Gene Ja eentje heette saar ofzo iets en de ander fien of fiene ofzo maar ik heb geen idee meer zeg ik ah ja oké dan hoor ik Gene zeggen en Kristel loopt ook inmiddels weer binnen haar ogen zijn nog rood van het huilen van net maar voor de rest voelt ze zich wel weer oke en ze komt bij ons zitten ik voel dat ik weer licht in mijn hoofd wordt Kristel ziet het en komt van de stoel af en loopt richting mij en gaat dan hurken Emily je moet rusten zal ik je naar bed brengen hoor ik kristel zeggen die over mijn arm aait ik knik ja en sta voorzichtig op en loop dan samen met kristel naar boven boven aangekomen helpt kristel mij om op bed te komen ik ga liggen en kristel pakt mijn deken en dekt mij toe kristel komt naast mij zitten en aait over mijn arm heen en nurried een liedje ik voel dat ik moe wordt en ik val dan in slaap kristel geeft mij nog een kus en dan hoor ik haar weglopen.