DOLUNAY-EYFEL SIRRI #Wattys2017

Bölüm11

10 Agustos 1857

Karanlik mezarliga yansiyan ay isigini goren adam yavasca yerinden kalkti ve isigi takip etmeye basladi. Mezarligin uzerine dusen sessizligin icini urpertmesini aldirmadan isigin dustugu mezari aramaya koyuldu. Sessizligin icinde duyabildigi tek sey kendi ayak sesleri ve derin nefesiydi. Attigi her adim yanki yapiyordu. Sanki bos bir odanin icinde dolaniyormus gibiydi.

Adimlari dahada yavasladiginda isigin vurdugu mezarin onune gelmisti. Oyle bir isik vardiki mezarlikta gozlerine inanamadi. Ay, bu mezarin uzerine dogmustu adeta.

Mezarin icinden gelen tikirtilari duydugunda gozlerini etrafa cevirdi ve ses nereden geliyor diye bakinmaya basladi. Karanlik birsey goremedigi biraz biraz gerildi. Siyah dakallarinin arasina gecirdigi parmaklariyla sakallarini biraz cekistirirken gozu aniden mezarin uzerindeki topraga ilisti. Kimirdaniyordu. Sesler dahada cogalinda mezardan geldigini anlayip bir iki adim geri cekildi. Korkuyordu. Yillardir bu mezarlikta bekcilik yapmasina ragmen ilk defa boyle bir seyle karsilasmisti.

Tikirtilar cogalmaya basladiginda mezarlik artik sallaniyordu. Sallanti oyle siddetliydiki adam korkudan ne yapacagini sasirmisti.

Kosa kosa mezarligin cikisindaki kulubesine gitti ve kapiyi kapatip mezarlik listesini cikardi. Bu mezarda yatan kisi hakkinda yazilan notu bulmaya calisti. Defterin sayfalarini karistirip Y19 numarayi buldugunda gozlerini gordugu karsisinda iki kez kirpirstirdi.

"Ay'ın sekilci cadısı olarak isimlendirilmistir." yaziyordu kagitta.

Adam hizla defteri yerine birakti ve mezarin basina kosmaya basladi. Etrafa sessizlik hakimdi yine. Mezarin basina geldiginde adeta sok oldu. Oldugu yerde oylece bakakaldi. Derin bir nefes alip bos olan mezarin icine egildi. Topraktan baska hic birsey yoktu icinde. Ay artik vurmuyordu mezara. Gozlerini mezae tasina cevirdi. Kocaman harflerle yazili ismi kisik seslerle telafuz etti.

"Flora De'lavòr."

Gunes gokyuzunde yerini aldiginda mezarliktan bir ciglik sesi yukseldi. Aksamki adam kanlar icinde yerde oylece uzaniyordu. Flora'nin mezari sanki dun gece hic birsey olmamis kadar duzgundu. Uzerinden hatta cicekler bile acmisti.

Ciglik atan kadin Lizzy De'lavòr'du. Floranin caresiz annesi.. Kadin sabahin ilk isiklariyla kizinin mezarini ziyarete gelmis ama yerde mezarcinin cesedini bulmustu. Korkuyla gozlerinde akan yaslara izin verdi. Oyle hizliydilarki yanaklarindan suzulurken, sanki ozgurluklerine kavusuyorlardi.

Etrafa dolusan kalabaligin icinde polisler ile goturulurken aglamasina devam ediyordu. Esi Cedric henuz yoktu etrafta. Olanlardan haberi bile olmamisti belliki.

Dün Gece

Mezarin icinde cansiz bedeniyle yatan Floranin yuzune kadar ulasan ay isigi kirpiklerinin uzerine duserken gozleri aralandi kizin. Korkuyla suzdu uzerindeki tabutun her noktasini. Oyle kuvvetli bir isik dalgasi vuruyorduki tabuta eliyle tiklatti bir kere. İki elinide tabutun uzerine koyup kaldirmaya calisti. Uzerindeki toprak yigini buna engel oluyordu.

Derin bir nefes aldi saskinca. Ellerini tekrar tabuta bastirarak kaldirmaya calistiginda biraz daha aralandi tabut. İsik iyiden iyiye cogaliyordu. Kiz hirsla tisladi. Ayaklarini tabutun asagisina sertce bastirdi ve kollariyla sonkez destek uygulayarak tabutun kapagini acti. Uzerindeki topragi tirnaklariyla eselerken bi anda derin bir nefesle disari cikti.

Saskinca mezarin disina ciktiginda ustunu basini temizleyip saclarini eliyle cekistirdi. Bakislarini mezar tasina diktiginde ismini yuksek sesle haykirdi.

"Flora haa. Flora De'lavòr."

O kadar ofkeliydiki bakislarindaki sertlik tum mezar uzerinde geziniyordu. Gozune uzaktan gelen biri takildi. Kosuyordu. Kendini hemen arkasindaki agacin arkasina gizledi.