DOLUNAY-EYFEL SIRRI #Wattys2017

Bölüm7

...

21 Agustos 2017

Ay, gökyüzüne gunesi hapsetmisti. Gunesin butun sicakligi Ay'in tek bir hamlesiyle yok olacak dereceye gelmisti. İnsanlar gokyuzune hayretler icinde bakarken gunes tutulmasi bu diye fisiltilar duyuluyordu.

Mense ve Sunny Eyfel'in tepesinde savasiyorlardi. Onlarin savasi gokyuzune yansiyordu. Gunes ve Ay'in uzerine...

Mense'nin kollari Sunny'nin vucuduna dolanmisti. Sunny'nin cirpinislariyla gunes gokyuzunde seritler cizerken Ay pesini birakmadan onun üzerinde baskısını uyguluyordu. Bian Gunes Ay'i cevreler gibi oldu. Sunny Mense'nin kollarindan kurtulmus boynunu bacaklari arasina almıstı. Mense'nin buz mavisi gozleri siyaha dogru donerken Ay gokyuzunde ki yerini golgeye birakiyordu.

"Yukarda." diye bagirdi birisi. Mavi gozlerini en tepeye, Mense'ye dikmisti. Yeni cikmaya baslamis sakallarina parmaklarini surttu ve bir cirpida tepeye yukselti. Gokyuzune hakim olan bu sefer kara bulutlardi. Ne günesin pariltisindan eser kalmisti nede Ay'in yenilgisinden. Hakim olan tek sey kara bulutlardi. Simseklerini Eyfel uzerinde hukmeden..

Gokyuzunun ani karartisi karsisinda insanlarin saskin bakislari, tuhaf sorulari yankilaniyordu etrafta. Sunny aci icinde bir kenara yigilmis, Mense ise agir aralikli nefeslerle diger bir kosede duruyordu. Karsilarinda iki adam vardi. Birinin sakallari beyaz ve uzuncaydi. Masmavi gozleri vardi. Gozlerinin ardina gizlenmis ofkesi belli belirsiz Mense ve Sunny'nin uzerindeydi. Diger adam ise daha gencti. Mavi gozlerindeki ofke sadece Sunny'nin uzerindeydi. Menseye hic bakmamisti bile.

Mense kendini biraz toparlarken hemen yere, Sunny'nin basina egildi. Gozlerindeki kizilliklar siyahla karismisti. Guzel ve parlak yuzu soluklasmis goz altlarindaki damarlar belli belirsiz kararmisti. Mense gozlerini korkuyla gokyuzune cevirdi. Ay'in olmayisi onu cok etkilemiyordu ama gunesi ardina almis simsek bulutlari yuzunden Sunny enerjini kaybetmisti.

Sag elini kendi kalbi uzerine koydu. Sol elini ise Sunny'nin kalbine. Sicakligini hissediyordu kalbinde. Ama sogumaya baslamis bir koz parcasi kadardi sanki.

"Napiyorsun?" diye sordu beyaz sacli adam elini one atarken. Mense gozlerini Sunny'den cekmeden dudaklarini araladi.

"Ona ihtiyacimiz var. Yardim ediyorum."

Genc adamin suratina hafif bir tebessum ilisti mavi gozlerini beyaz sakalliya cevirdi ve onaylar bicimde gozlerini kirpti. Tekrar Mense'ye donen gozleri bianda ay pariltisiyla kamasti.

Mense kalpleri arasindaki akimi saglarken gokyuzune yerlesen ayin pariltisini vucuduna hapsetti. Ayin butun isiltisi Eyfel'in tepesindeydi. Kara bulutlari bile silen bir guc yayildi etrafa. Ay cevreledi dunyayi adeta. Sunny yerde kendine gelmeye baslarken goz altlarina yayilan karanlik tekrar duzeldi. Gozleri ayni siyah inci tanelerine dondu ve karsisindaki Mense'ye bakti. Gozlerindeki bugulu bakislari ofkesiyle gizledi ve hemen ayaga kalkti. Gunes gokyuzunde yerini tekrar aldiginda Sunny coktan duzelmisti.

"Siz ne yaptiginizi saniyorsunuz be?" diyerek cikismaya basladi. Gozlerindeki siyah inci tanelerine yansiyan iki adama bakiyordu. "Zamanimi caliyorsunuz. Bu benim gunum."

"İnsanlari öldürmek degil senin yapman gereken." diye ofkeyle bagirdi beyaz sakalli. Gozlerine yerlesen ruzgari onada hissettirdi.

Her biri gokyuzunu temsil ediyordu. Dort buyuklerdi onlar. Biri gokyuzunun gunduz varisi, sicakligiyla dunyayi sarmalayan gunesiydi, Sunny. Bir digeri bagimsizdi. Gecelerin hakimiydi ama gunduzleri gunese kafa tutacak kadar cesurdu. Onun adi aydı. Tum asilligiyle dunyanin merkezi sekilci cadisi Menseydi. Yildizlarin butun guzelligi onun beyaz sakallarinin arasindaydi. Ruzgari sakallarinin arasindaki yildizlarla kontrol ediyordu. Onun adi Vent'ti. Ruzgarin sesi yildizlarin guzelligiyle.. Ve oydu gokyuzunun essiz kahramani. Zamanin yansimasi. Gunesin korktugunda arkasina saklandigi, ayın ise ondan kacip kendine yel bulmasiydi. Onun adi Cloud'du. Gokyuzunu kaplayan beyaz bulutu.

Sunny, Vent'in gozlerindeki ofkeyi saclarinin uclarina kadar hissettiginde biraz geri cekildi. Korkmamisti aslinda ama yildizlarla arasi iyi degildi. Cloud'un mavi gozleri surekli Mense'nin uzerindeydi. Mense ise hic bir sekilde onun oldugu tarafa bakmiyordu. Onun gozleri, karsisindaki ofkeyle insanlari öldürmeye calisan Sunny'deydi. Sunny'ninkiler ise Vent'te.

"Bu bizim savasimizdi." dedi Sunny. "Onlar sans eseri dahil oldu." Gozlerindeki hakliyim bakisini hepsinin uzerinde gezdirirken Cloud araya girdi.

"Kendini hakli cikarmaya calisma bosuna. Suclusun. Ve bu cezasiz kalmayacak."

Cloud gozlerini nihayet Menseden cekmis ve Sunny'e dikmisti. Aslinda Gunesin dostu olmaliydi ama degismisti. Bulut eski bulut degildi.

"Sen ne hakla gunese ceza kesersin?" dedi Sunny. Gozleri kizilliga burunmeye baslamisti bile. "Senin ne haddine!"

Cloud gulumser sekilde asagilayici bi bakis atti. Biliyorduki onun varligi gunesten daha baskindi. "Arkasina saklandigin varliga ne haddine diye sormak ha. Tuhaf bir tesekkur bicimi." Sunny anlamsiz bakislar atmaya basladiginda aslinda ne demek istedigini cokta iyi anlamisti. Kabullenmeme bicimiydi sadece. Kizila donmus gozlerini kisti. Gunesin o an ki sicakligini hepsi hissediyordu. "Hayir." dedi titrek sesiyle. Sonrada gozlerini kapatti...