He Lied (completed)

Epilogue

"Quenzy, Ang pangit naman ng ending ng story nila Brent at Kell." sabi ni Chello. Sabay closeng laptop nya.

Nagkabit balikat ako at umupo sa tabi ni Chello. "Guys, dun nagtapos ang kwento ko kaya tumigil na kayo dyan." sita ko kela Quenzy at Chello.

Paano ba naman sinulat nila kung ano ang love story namin ni Brent.

"Honestly wala pang ending ang kwento nila Kell at Brent. Pero nakakainis naman, isang taon na ang lumipas at di pa umuusad ang kwento ni Ketchelle. Hindi ko tuloy masulat ang ending." sabi ni Quenzy.

"So you mean hindi pa ending iyon?" excited na tanong ni Chello. I rolled my eyes at her.

"Nope! At isusulat ko pa ang ending ng story ni Kell at Brent." pumalakpak pa si Quenzy.

Napatayo ako at kinuha ko ang mga gamit ko sa desk. Napailing ako sa pinaguusapan nila Chello at Quenzy. Tama bang ikwento ang love story ko? Private life iyon kaya dapat secret lang iyon! Pero walanjo si Quenzy na yan dahil sinulat nila ang waley kung love story.

 Kung pano ako nainlove sa teacher ko, kung paano ako nabuntis, kung paano ako nasaktan, kung paano nawala ang anak ko, at kung paano ako nanatiling buhay.

Bawat sulok ng buhay ko sinulat nila! Ang sama nilang kaibigan.

"Hoy Ketchelle san ka pupunta! Di pa tapos ang story mo! Wala pang ending," tawag sakin ni Chello.

"Wala ng ending ang story ko kaya tumigil kayong dalawa. Uuwi na ako." hinayaan ko na ang dalawang iyun tapusin ang love story ko.

Sigurado akong binasa nyo ang kwento ko. Sabagay no choice naman kayo. Pero katulad nga ng sabi ko, wala pang ending ang kwento ko o mas tamang sabihin hindi na magkakaroon ng ending.

Isang taon na ang lumipas ng iwan ko si Brent. Sa isang taon na iyun, nanatili ako sa France, hanggang ngayun nandito pa rin ako sa France. Nakakainis nga ang Brent na iyun kasi alam nya namang nasa France ako pero hindi man lang nya ako pinuntahan dito! Nang iwan ko sya akala ko after 1 week susuyuin nya ako na bumalik sa kanya. Pero nakakainis talaga spell the word A-S-A.

Hindi ko alam kung bakit di sumagi sa isip ko na sumuko na. Matagal na rin ang isang taon kaya naka move on na ako. Tanggap ko ng wala ang anak ko, pero may mga oras pa rin na sumasagi sa isip ko ang anak ko. Paano kung buhay sya, sana kasama ko sya dito sa France. But life goes on, alam ko porpuse ni God na kunin nya ang baby ko. For better purpose I think. At ang purpose na iyon ay ang matoto ako. Life lesson kumbaga.

Bumuntong hininga ako at ipinulupot ang scarft ko sa leeg ko. Malapit na ang winter kaya naman lumalamig ang panahon. Kung nagtataka kayo kung bakit nandito si Chello at Quenzy sa France, yan po ay dahil kasama ko sila dito sa France.

Sa isang taon. Walang araw na hindi sumagi sa isip ko si Brent. Naisipan kung mag move on sa kanya, pero tuwing nakakakilala ako ng lalaki kinokompara ko sila kay Brent. Para kasi sakin, ang tulad ni Brent ang tipo ko. Marami sa mga kaibigan ko ang nagsasabing ang tanga ko dahil hanggang ngayun may feelings pa rin ako kay Brent.

Parang damit, habang tumatagal kumukupas. Pero ang pagmamahal ko kay Brent ay hindi Damit. Dahil kahit ilang taon ang lumipas, ayaw kumupas ng pagmamahal ko sa kanya. Oo, until now I still love him. Ganun nga talaga, True love never fades.

I sigh.

Napatingin ako sa malaking LCD TV na nakalagay sa isang mall. Tumingin ako sa wrist watch ko. "Its 10pm." sabi ko. Ibinalik ko ang atensyon sa TV.

Lumabas ang advertisement na inaabangan ko, kung saan lumabas ang lalaking nagpapa-wild ng puso ko, nagpapa twinkle ng mata ko at syempre nagbibigay pimples sa mukha ko ang nakangiting si Brent. See, isang taon lang ang lumipas may sideline na sya, ang pagiging model. Pero sa advertisement nyang ito nag pre-present sya ng kanyang agency. "Nakakainis ka talaga Brent! Bakit ba ang gwapo gwapo mo pa rin!" piste naluluha na naman ako. Ngumiti ako habang pinapanood ang advertisement nya.