Engelenbloed [BoyxBoy]

H 5 - Nachtmerries zijn ook dromen

De tweede keer dat ik wakker werd, schoot ik als een pijl omhoog. Mijn heel lichaam zat onder het zweet en ik wist totaal niet wat er gaande was. Wacht.... Was dit echt de tweede keer dat ik wakker werd of...?

Ik hees mezelf overeind uit mijn kist en keek op de wekker  die vlak naast mij op een klein houten tafeltje stond. Amper een uur was verstreken sinds ik in mijn kist gekropen ben. Wat was....?

Ik keek rond alsof ik op zoek was naar iets, zelf niet beseffend wat het was. En toen kwam het weer in mij op. Ik kreunde... Muriel, zijn liefdesverklaring, het hevige zoenen... had ik het allemaal gedroomd?

Ik huiverde bij die gedachtes. Een vampier droomde niet op zo een manier over een Engel. Engelen waren vuile schepsels, aanhangers van God die ons, machtige vampieren, naar de hel verbannen hebben. Maar Muriel...

Ik legde me terug neer in mijn kist en sloot hem vervolgens op een zachte manier. Het was waarschijnlijk een nachtmerrie. Nachtmerries zijn ten slotte ook gewoon dromen, niet? Alleen dan slechte dromen. Muriel was slecht, de hele droom was slecht. De tintelingen die ik voelde toen hij mij kuste waren nog veel slechter. Het gevoel van gewild zijn, de verdomde engel zijn handen op mijn lichaam, de smaak van zijn lippen.... alles was slecht.

Alle doodgestoken vampieren nog aan toe, Daantje houd op met er over na te denken! Toch, het voelde zo goed. Kan het zijn dat... Nee!

Ik balde mijn handen tot vuisten en sloeg kei hard tegen de bovenkant van mijn kist, niet nadenkend over wat voor hard geluid het zou maken. Ik voelde mezelf zo vies. Ik kon en mocht gewoon niet zo over een Engel denken. Al was die nog knapper dan Chandler riggs, het mocht en kon gewoon niet. En het zal ook niet!

Die verdomde engel moest gewoon uit mijn buurt blijven en zich bemoeien met zijn eigen leven. Het is mijn keus als ik die stomme weerwolven ketting terug geef of niet. Waarom zou ik eigenlijk? Er waren geruchten dat de eigenaar van die ketting het machtigste wezen was van heel de samenleving.  Ik kon wel wat kracht gebruiken hoor...

Met een zucht sloot ik mijn ogen en bedacht ik mij dat ik gewoon zo snel mogelijk weer in slaap moest vallen en het gewoon allemaal moest vergeten. De droom vergeten, Muriel vergeten... Gewoon alles vergeten van vandaag.

Morgen zal ik aan de vampierenleider laten zien dat ik degene was die de weerwolvenketting had gestolen. Tegen de tijd dat ik het laat zien, zal het nieuws over die verdwijning wel verspreid zijn. Magische wezens onder elkaar hielden van geroddel en vooral van spannende nieuwtjes. Dat spannend nieuwtje zal over mij gaan. De leider zal me wel moeten kiezen voor mijn lef en mijn succes. Ik zal de volgende leider worden en iedereen zal dan anders over me denken.

Weg met het uitlachen, weg met al het geplaag. Ze zullen buigen voor me en me niet meer mogen aanzien als een zielig vampiertje dat geen potentie heeft om ook maar iets te worden in het leven. Een kleinzielige bloedzuiger dat niks kan.... Wacht maar, ze zullen hun ogen nog openen voor mij.

Mijn oogleden werden stilaan zwaar en ik voelde de slaap in mij opkomen. Hopelijk slaap ik nu aan één stuk door en droom ik liefst niet over Muriel. Die verdraaide engel moest uit mijn gedachtes blijven. Nog heel even dacht ik na over op hoeveel manieren ik hem kon doden en viel niet veel later weer in slaap.

A/N: Idk wat ik hierover moet denken. xD Tho ik het wel in het verhaallijn heb staan (want ja, dat soort dingen maak ik tegenwoordig en dat helpt me wel want anders maak ik een verhaal zonder echt weten wie of wat... ;p )