Ellie Goulding - Figure 8 (tavsiye ederim :))
"Küçük bir soluk algınlığı...yazdığım ilaçları almasında fayda var...serum onu kendine getirecektir ama yine de dikkatli olmalı.." ve daha birçok beni sevindiren kelime yığını...
Devrim e bir şeyim olmadığını anlatmaya çalışmama rağmen kulaklarına bir tıpa tıkamışcasına beni duymadı ve doktorla görüşmeye gitti. Neyseki gıcık 'her şeyi ben bilirim' tarzındaki doktorlardan değildi. Orta. Yaşlı ve tombul bir adamdı. Sevimliydi...
Tamam belki de çıkmama izin verdi diye öyle görmeye başlamıştım.
Kolumdaki iğneyi büyük bir çaba harcamadan çıkarttım. Ama ne yazık ki filmlerdeki gibi havalı olmadı.
Kolumu bir süre ovdum çünkü can korkusundan Iğnenin takılı olduğu süre boyunca sabit tutmaya çalışmıştım.
Zaten açık olan kapıdan adeta şakıyarak giren Devrim e gülümsedim. Evet gülümsedim.
Pekala yanımda olduğu için başlarda rahatsız olmuş olabilirim ama ona minnettar olduğum gerçeğini değiştirmiyordu. Sevgili abim ortalarda gözükmüyordu. Beni merak etmemiş miydi?
Belki de eve gelemeyecek kadar sarhoş olmuştu ve yokluğumu fark etmemişti.
Aramızdaki zayıf bağ beni aramasına engel değildi. Telefon diye bir şey icat edileli çok oldu ve küçücük bir ayrıntı daha : ben onun küçük kız kardeşiyim.
Bir dakika...
Telefonum nerede?
Muhtemelen şarjı bitik bir vaziyette buralarda olmalıydı, abim arasa da acamayacaktim yani.
"Sonunda gidebiliriz" yüzüne hakim olan şey gerçek bir gülümseme öyle değil mi?
Gülmek bu çocuğa yakışıyor...
Ve iç sesim ağzımın ortasına geçirir...
"Teşekkürler" ben de gülümsüyordum. Garip bir his aslında. Biriyle yapmacık olmayan bir gülümsemeyi paylaşmak...
"Ne için?" Salağa yatma numarası...
"Yanımda olduğun için, belki bir çıkarın vardır ama sonuçta öz ailem bile yokken senin olman...Teşekkürler!" Fazla kibarım bugün Lanet Olsun!
"Evde sıkılmaktansa birilerine yardım etmek daha cazip" bana öyle bakma şuraya bayılacağım hiç çıkartmayacaklar bizi hastahaneden!
"Evde sıkılmak? Benimle uğraşmaktan daha iyi şeylerin olduğunu söylediğini hatırlıyorum... tabi şizofren de olabilirim."
Koltuğun üzerinden kurumuş kıyafetlerini aldı.
"Şizofren olduğun konusu tartışmaya açık tabi...ama evet yapacak iyi bir şeyler bulabilirim. Bulmayı tercih etmezsem ev hanımları gibi evde pinekleyip sıkılırım" nerden gülünüyordu?
"Hemen dönerim sen de üzerini değiştir, birazdan seni burdan kurtaracağım bebek!" Kıkırdamama mani olamadım. Süper kahramanımmış gibi konuşması komikti.
Üstümü giyindim neyseki kurumuştu.
Herhangi bir eşya getirmediğimden odadan ayrıldım. Kendimi biraz bitkin hissediyordum ama yürüyemeyecek kadar değil. Burası benim sıklıkla ziyaret ettigim hastahane olduğundan hemen kurtulmak istiyordum. Anılarla dolu ve boğucu...
Devrimin hemşireyle konuşup gülüştüğünü görünce bir süre kaldım.
Sevgili ha?
Gösteririm ama sana ben!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Gittiğinde(Askıya Alındı)
Teen Fiction“Bazen seni bu kadar sevmek canımı yakıyor” dediğinde afallamıştım. Yanlış bir şey mi yapmıştım yoksa? “Keşke hiç sevmeseydim diyorum. Ama olmuyor. Bencil olmak istiyorum. Seni değil kendimi düşünmek istiyorum ama aslında bunların hiçbirini istemiyo...
