SİYAHA ALIŞMAK

•20.BÖLÜM "PROVALAR"

İYİ OKUMALAR...

Asya gözlerini açtı. Doktorunda muayenesinden sonra yavaşça doğruldu "Korkut sen iyi misin?" dedi.

Ben daha cevap veremeden Reha araya girdi;

"Asya sen iyi misin? Gözlerini açtığına çok sevindim. Kaçırıldığını duyduğumdan belli çok üzgünüm. Sanki kal-"

"Ben iyiyim, ama sen çok fazla beklettin beni." dedim Reha'nın sözlerini böldükten hemen sonra, Asya'nın gözlerinin içine bakarak.

"Arkadaşınızın dinlenmesi lazım. Bir süre konuşmadan yatsa iyi olacak." dedi doktor.

"Tamam o zaman Reha çıksın, o sürekli Asya'yı konuşturuyor." dediğimde doktor yüzünde hafif bir gülümseme ile bana baktı ve odadan çıktı.

Reha'dan başından beri hiç hoşlanmamıştım. Neden bilmiyorum ama o çocukta rahatsız olduğum şeyler vardı. Belki de o gün Asya o kadar çaresizken benim yerime, Asya'nın yanında olduğu içindi.

Odadan kovmama rağmen çıkmadı ve Asya'nın başında beklemeye başladı. Sürekli Asya'ya sorular soruyordu. Ne kadar susmasını beklesem de, susmaya pek niyeti yoktu.

"Susacak mısın?" diye bağırdım. Bu hareketimle ikisi de bana göz ucuyla baktılar. 

Asya bana döndü "Oradan nasıl kurtulduk? Ben en son senin sesini duydum." dedi.

"Bilmiyorum." dediğim sırada odaya polisler girdi.

Bana sordukları soruların neredeyse aynısını ona sordular. Asya'da benim cevaplarıma yakın cevaplar verdi. Defne'nin peşinden gittim gibi şeyler söylemedi. Ne olduklarını anlamadıklarını gibi şeyler belirtti. 

Polisler çıkmadan önce "Adamın kim olduğunu ve neden bunu yaptığını hala bulamadık. Dikkatli olmanız gerekli. Lütfen, böyle durumlarda polisi arayın!" dedi.

Bir süre sonra kapı açıldı. Odaya giren Defne ve Savaş'tı. Onlar için çokta endişelenmemiştim çünkü onlar kaçmayı başarmışlardı. Ve Savaş'a güveniyordum, Defne'yi bir şekilde kurtarırdı.

Onları gördüğümüzde Asya'nın da benim de yüzümde bir gülümseme belirdi.

Bir süre olanlar hakkında sohbet ettikten sonra Savaş "Kim olduğunu öğrenebildiniz mi?" dedi.

"Bilmiyorum ama aradıkları kişinin Defne olmadığı kesin," dedim ve başımı Savaş'a çevirip "Sensin!" dedim.

"Ben ne alaka?"

"Tam olarak bende bilmiyorum ama ben 'her şey bitti Savaş' diye bir ses duydum."

"Canım ailemin bana yadigarı mafyalar oldu işte." 

"Polise sizin adınızı vermedik, adamı da tanımıyoruz." dedi Asya, Savaş'ın söylenmesinden hemen sonra.

Defne, Asya'ya doğru yaklaştı ve yatağının ucuna oturdu. 

"Özür dilerim, yeniden."

"Önemli değil," dedi Asya mütevazi bir şekilde.

Asya'nın gözleri bir şeyi ararcasına geziniyordu ki yanındaki dolabı gördü. Dolabı açtı ve içerisinden bir şey çıkartarak "Bu seninki sanırım." dedi.

Defne kafası onaylar bir şekilde salladı ve hemen Asya'nın uzattığı şeyi aldı. 

Bir telefon, Defne'nin telefonu. Telefonu açtığında bir süre gelen bildirimlerle ilgilendi ve sonra Savaş'a telefonunu döndürerek bir şey gösterdi.

Savaş ekranda gördüğü şey ile ayağa kalktı ve omzuma iki tane vurdu.

"Hasta ziyaretinin kısası makbuldür. Biz artık gidelim, hastanede işimiz var."