The Missing Wolf [Voltooid]

You Again - 34

Uit de kamer van Nate en zijn mate komt gestommel en blije gegil van Xavier. Als het deur eindelijk wordt open gedaan komt Xavier heupwiegend naar buiten lopen. 'En hoe zie ik eruit?' Xavier tuit zijn lippen.

Xavier draagt een roze ballerinajurkje. 'Je zou een zwart jurk dragen?' Vraagt Hunter. 'Ja die krijg ik morgen!' Xavier huppelt vrolijk weg. Tot mijn verbazing heeft Xavier zelfs een legging en ballerina's aan. Nate heeft dit te serieus aangepakt.

'Xavier waarom draag je nu een jurk?' Vraag ik.

'Omdat je een jurk draagt en niet opeet als patat.' Xavier steekt zijn tong naar mij uit.

-

Xavier is inmiddels ingedommeld op mijn bed. En zo zitten Aiden en ik zwijgend in mijn kamer. Dat is al zo sinds Xavier een half uur geleden is slaap viel.

Aiden kucht ongemakkelijk waardoor ik naar hem toe draai.

Ongemakkelijk krabt hij in zijn nek.

'Ik weet het niet hoe ik het moet verwoorden.' Mompelt hij nerveus.

'Wat ik heb gedaan was niet goed. Het was erg verkeerd en vooral slecht. Ik vraag je niet om vergiffenis of verschoning. Ik wil dat je het begrijpt dat het mij erg veel spijt. Dat ik 3 jaar geleden tot in de heden als een eikel gedroeg en wat ik heb gedaan en aangericht.

De relatie die ik had met Kate was verkeerd. Ik heb jou het pijnst gedaan toen jij wist dat ik Kate zwanger had gemaakt. Ondertussen weet jij al dat ik vaak met haar naar bed ben geweest. Je mag me nu slaan. Dat verdien ik en veel meer. Je mag je troepen op mij afsturen. Ik houd je niet tegen.

Ik weet niet wat mij bezielde om ook met jouw gevoelens te spelen drie jaar geleden. Alle klappen die ik kreeg had ik al die tijd verdiend. En dat ik zei dat jij mij niet moest afwijzen terwijl ik dat andersom wel deed.

Ik was ook niet eerlijk geweest tegen jouw ouders. Ik had moeten vertellen dat jij mijn mate, naja exmate was. Maar ik moest de malloot uithangen. Ik zei niks en daar liet ik het ook bij. Ik dacht dat dat beter was, maar dat was het juist niet.

In de jaren dat wij elkaar niet zagen was ik niet alert bij belangrijke zaken. Ik had moeten weten dat er een verbod was opgelegd. Dat vind ik het ergste door mijn stommiteit zagen Jade, Rosella en jij jullie ouders niet meer. En konden jullie je vrienden niet meer ontmoeten.

En bij conversaties liep ik ook vaak weg. Ik ben een egoïstische klootzak.' In Aiden's ogen is oprechte spijt te lezen. Zijn wangen zijn een klein beetje rood van schaamte. Hij slaat zijn winpers neer.

'Ehm.. Was het ring eigenlijk in de eerste instantie voor Kate bedoeld?' Ik haal het ring van mijn ringvinger af. Ik houd het ring voor zijn neus. Ik draag het ring al een tijdje. Ik weet niet meer wanneer, maar ik was het gewoon gaan dragen.

'Nee het was al die tijd voor jou, net als het brief die ik had geschreven.' Bekent Aiden. 'Tijdens de relatie die ik had met Katelynn, vond ik op één of andere manier jouw aandacht leuk. Ik zocht het steeds meer op. Op een gegeven moment zat jij heel de tijd in mijn hoofd. Eerst snapte ik niet wat er aan de hand was. Tot ik achterkwam dat ik vlinders in mijn buik kreeg als ik jou zag.' Gaat Aiden verder. Zenuwachtig gaat hij met zijn hand door zijn haar heen. Zijn wangen kleuren rood als hij mij recht in mijn ogen kijkt.

'Maar je wees mij uiteindelijk zelf uit.' Zeg ik. 'Ik weet het. Ik weet niet wat mij bezielde om een geweldige en een lief persoon af te wijzen.'

'Ik ben niet geweldig en lief.' Zeg ik. Ondertussen blik ik naar Xavier. Hij slaapt als een roos met een bruine teddybeer in zijn arm geklemd. Zavier slaapt in het midden van mijn bed.

'Dat ben je wel. Ik verdien het niet om mates met jou te zijn.' Zucht Aiden diep. 'Ik had voor jou moeten vechten en bewijzen.' Vervolgt Aiden. 'Ik had ook voor jou moeten vechten, maar dat deed ik niet bepaald. We hebben beide schuld.' Zeg ik.

'Nee je weet dat het mijn schuld is. Ik was de lafaard. Ik had een relatie met Kate terwijl ik gevoelens voor jou had. Ik speelde zelfs met jouw gevoelens.' Brengt Aiden tegenin. Een korte stilte volgt. Minuten vliegen voorbij.

Xavier ligt inmiddels als een zeester met zijn armen en benen gespreid op mijn bed.

'Je mag mij afwijzen. Ik verdien het. Je mag eerlijk zijn.'

'En als ik jou niet wil afwijzen?' Mijn wangen kleuren rood als ik de 7 woorden uitspreek. 'Maar je heb geen gevoelens voor mij.' Brengt Aiden voorzichtig uit. 'Toen niet, nu wel.' Bloos ik.

Aiden buigt zich een beetje voorover. Zijn ogen twinkelen. Hij glimlacht waardoor er schattige kuiltjes ontstaan in zijn wangen. Als onze gezichten 10 centimeter van elkaar vandaan zijn, wilt Aiden het ruimte overbruggen. Totdat mijn slaapkamerdeur open vliegt.

'Hey Aiden.' Verstoord Jade ons, zonder het door te hebben wat er aan de hand is.

'Julian slaapt bij mij, je mag in zijn slaapkamer sla- Ow sorry heb ik jullie moment verpest? Oepsie.'

•••••••••••••••••••••
Néééé! Wat heb je gedaan!

HAHAHAHAHA!!!

Applaus voor Jade!👏😂

Jade was goed bezig, niet waar?

Dat excuses dingens van Aiden. Het klonk slap, maar ik kon het niet goed verwoorden. Mijn oprechte excuses.