Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 69

"Πρέπει να μπεί στο χειρουργείο" μας λέει ο γιατρός.
"Ζωή... Ζωή.. ήρεμα.. κάτσε κάτω" μου λέει ο. Νίκος αφού έβλεπε ότι δεν είμαι πολύ καλά.
"Άσε με" του λέω και σηκώνομαι από την καρέκλα" είναι σοβαρά;" Ρωτάω τον γιατρό.
"Αρκετά..  έχει αιμάτωμα στο κεφάλι και από την στιγμή που δεν μπορέσαμε να το σταματήσουμε πρέπει να χειρουργηθεί για να αφαιρεθεί" μου απαντάει ο γιατρός.
"Θα ζήσει;" Τον ρωτάω.
"Δεσποινίς δεν..." Λέει αλλά τον σταματάω.
"Θα ζήσει;" Τον ρωτάω.
"Δεν μπορώ να ξέρω από τώρα... Το αιμάτωμα είναι μεγάλο και η επέμβαση δύσκολη" μου απαντάει.
"Ευχαριστούμε γιατρέ" λέει ο Νίκος και εγώ κάθομαι στην καρέκλα και βάζω τα χέρια στο κεφάλι μου.
"Αν υπάρξουν νεότερα θα σαν ενημερώσω"λέει ο γιατρός και φεύγει.
"Εγώ φταίω" λέω χαμηλόφωνα.
"Τι είπες;" Με ρωτάει ο Νίκος.
"Εγώ φταίω" λέω ξανά αλλά αυτή τη φορά πιο δυνατά.
"Τι είναι αυτά που λες ρεε Ζωή; από πού κι ως πού φταις εσύ;" Με ρωτάει.
"Αν δεν του μιλούσα έτσι και δεν δεχομουν να παντρευτώ τον Μιχάλη τίποτα δεν θα είχε γίνει" του απανταω.
"Μαλακίες" μου λέει.
"Αν πάθει κάτι θα τρελαθώ... Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου" του λέω.
"Εεε... Κοίτα με λίγο.. δεν θα γίνει τίποτα... Σε δύο εβδομάδες το πολύ σου λέω εγώ θα είναι πίσω στο σπίτι και θα έρχεται να παίζουμε κρυφά από εσάς προ"μου λέει ο Νίκος και τότε γελάω λίγο.
"Το ήξερα ότι το κάνετε" του λέω και εκείνος χαμογελάει.
"Θα ξυπνήσει... Και όλα θα είναι όπως πριν... Εντάξει;" Μου λέει και εγώ γνέφω καταφατικά.
Μετά από λίγο ήθελαν και οι γονείς του Άρη μαζί με την Εύα και την μαμά μου φυσικά.
"Τι έγινε.. πως είναι;" Ρωτάει ο μπαμπάς του Άρη.
"Είναι στο χειρουργείο" του απαντάω.
"Γιατί;" Ρωτάει η μαμά του.
"Αιμάτωμα" της απαντάω.
"Πόση ώρα είναι μέσα;" Ρωτάει μετά .
"Μια ώρα" της απαντάω.
"Θα ζήσει;" Με ρωτάει.
"Δεν ξέρω" της λέω και τότε βάζω τα κλάματα.
"Όχι κορίτσι μου... Μην κλαίς.. όλα καλά θα πάνε" μου λέει και με αγκαλιάζει.
"Εγώ φταίω... Εγώ φταίω για όλα" της λέω.
"Δεν φταις εσύ... Εγώ είμαι υπεύθυνη για αυτό" ακούγεται η φωνή της Μαρίνας.
"Σταματήστε... Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για αυτό... Σημασία έχει να γίνει καλά ο Άρης" λέει η κυρία Ιωάννα.
"Πάω λίγο έξω .  Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα" λέω και Βγαίνω από το νοσοκομείο ενώ η Μαρίνα έρχεται από πίσω μου.
"Είσαι καλά;" Με ρωτάει.
"Όχι" της απαντάω.
"Ζωή... Ειλικρινά συγνώμη..  σας έχω καταστρέψει τελείως" μου λέει.
"Σταμάτα... Δεν σου κρατάω κακία...και εγώ στην θέση σου το ίδιο θα έκανα... Αλλά έχει δίκιο η μαμά του .. σημασία έχει να γίνει καλά" της λέω.
"Θα γίνει... Να είσαι σίγουρη για αυτό" μου λέει.
"Μακάρι.... Δεν θα το αντέξω αν πάθει κάτι" της λέω.
  Άλλη μια ώρα πέρασε έτσι χωρίς να έχουμε νέα για τον Άρη. Μα τι γίνεται; Δεν έχει τελειώσει ακόμα το χειρουργείο; Έχουν περάσει δύο ώρες;  Τι κάνουν τόση ώρα;
Αυτά σκεφτόμουν μέχρι που είδα τον γιατρό να έρχεται.
"Τι έγινε;" Ακούω τους υπόλοιπους να λένε.
"Το χειρουργείο τελείωσε όμως..." Λέει ο γιατρός αλλά τον σταματάω.
"Τι;" Τον ρωτάω.
"Υπήρξε κάποια επιπλοκή"

______________________________________________
Χευ

Να και το επόμενο.

Ελπίζω να σας αρέσει..

Τα λέμε.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋