Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 48

Ήρθε η ώρα. Θα πάω στον γιατρό σήμερα. Πήρα τηλέφωνο τον Μιχάλη και του είπα ότι θα αργήσω λίγο στην δουλειά χωρίς όμως να του πω τον λόγο. Επίσης ο Άρης δεν ξέρει τίποτα.. νομίζει ότι πάω στην δουλειά και με την Εύα μίλησα και της είπα ότι θα ήταν καλύτερα να πάω μόνη μου και ότι θα την ενημερώσω για οτιδήποτε και να γίνει.
"Δεσποινίς Αγγελοπούλου . Μπορείτε να περάσετε" μου λέει μια κυρία και με οδηγεί στο γραφείο του γιατρού.
"Καλημέρα Ζωή... Κάθησε"μου λέει ο γιατρός.
Είναι ο γυναικολόγος της μαμάς μου και για αυτό έρχομαι και εγώ.. είναι εξαίρετος γιατρός.
"Καλημέρα"του λέω και εγώ και κάθομαι σε μία καρέκλα.
Του εξήγησα τον λόγο για τον οποίο είχα έρθει εδώ και εκείνος με πήγε για εξετάσεις.
Αφού τελειώσαμε ξανά κάθησα πάλι στην καρέκλα και περίμενα να δω τι έχει να μου πει.
"Λοιπόν Ζωή..σου έχω καλά νέα.. Ελπίζω και για εσένα να είναι καλά" μου λέει ο γιατρός και εγώ χαμογελάω.
"Είσαι έγκυος Ζωή μου" μου λέει και εγώ απλά τον κοιτάω με ένα ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο.
"Από την αντίδραση σου καταλαβαίνω ότι μάλλον και για εσένα είναι καλά τα νέα" μου λέει μετά απο λίγο.
"Φυσικά και τα νέα είναι καλά" λέω και σηκωνομαι από την καρέκλα...έχω και σε μια δουλειά να πάω"σας ευχαριστώ πολύ" λέω και βγαίνω από το γραφείο του.
Την Εύα.. να πάρω την Εύα λέω και βγάζω το κινητό μου από την τσάντα μου.
"Λέγε τι είπε;" Με ρωτάει η Εύα με το που σηκώνει το τηλέφωνο.
"Είμαι έγκυος Εύα" της λέω.
"Το ξερα...  Θα γίνουμε μανουλες" λέει η Εύα χαρούμενη.
"Σ αφήνω τώρα γιατί θέλω να πάω στην δουλειά.. θα τα πούμε" της λέω και κλείνουμε.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το ίδρυμα.
"Καλημέρα... Συγνώμη που άργησα" λέω όταν μπαίνω μέσα.
"Κορίτσι μου ανθρώπινα είναι αυτά.. σε όλους τυχαίνει κάτι... Μην αγχώνεσαι... Όλα είναι καλά εδώ" μου λέει η διευθύντρια.
"Ωραία χαίρομαι" της λέω και πάω έξω να δω τι κάνουν τα παιδιά.
"Άργησες"  ακούω την φωνή του Μανώλη πίσω μου.
"Το ξέρω... Μου έτυχε κάτι"  του λέω εγώ.
"Εντάξει δεν πειράζει... Θα έρθεις να παίξουμε;" Με ρωτάει.
"Αγάπη μου εγώ δεν μπορώ να παίξω με την μπάλα" του απαντάω.
"Γιατί;" Με ρωτάει.
"Γιατί με οι πονάει λίγο το πόδι μου" του λέω.
"Άκου.. εγώ θα στην πετάω με τα χέρια εσύ θα την πιάνεις και θα παίξουμε έτσι... Θέλεις;" Με ρωτάει.
"Έγινε" του λέω και σηκωνομαι να παίξουμε.
   "Ελα Μανωλάκη... παίξε λίγο με τα παιδάκια τώρα να ξεκουραστώ και εγώ" του λέω μετά από λίγο και πάει να παίξει με τα άλλα παιδιά παιδιά.
"Τι έγινε; Δεν έχει ποδόσφαιρο σήμερα;" Με ρωτάει ο Μιχάλης.
"Μπαα" του λέω και εκείνος κάθεται δίπλα μου.
"Τα παιδιά σ αγαπάνε πολύ" μου λέει.
"Το ξέρω.. καλό είναι αυτό" του λέω εγώ.
"Σαφώς και είναι καλό" μου λέει.
" Να κεράσω κάψε μετά;" Με ρωτάει.
"Θα το ήθελα πολύ αλλά πρέπει να γυρίσω στο σπίτι.... Έχω κάτι δουλειές" του απανταω.
"Και αύριο μέρα είναι" μου λέει ο Μιχάλης.
"Και αύριο μέρα είναι" του λέω και εγώ και εκείνος χαμογελάει.

______________________________________________
Χευ.

Να και το επόμενο

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε σύντομα με νέο κεφάλαιο.

Φιλάκια💋💋💋💋💋💋