Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 22

Ήμουν ακόμα ξαπλωμένη στο κρεβάτι όταν  ξαφνικά άκουσα το κουδούνι να χτυπάει.
"Άσε μωρό μου πάω εγώ" λέει ο Άρης και σηκώνεται.
   "Μωρό μου εσένα θέλουν" λέει ο Άρης μετά από λίγο αφού ξανά ανεβαίνει πάνω.
"Ποιός είναι;" Τον ρωτάω.
"Δεν ξέρω" μου λέει εκείνος και εγώ σηκωνομαι από το κρεβάτι για να κατέβω κάτω.
"Μιχάλη" λέω ξαφνιασμένη όταν κατεβαίνω και τον βλέπω"τι κάνεις εσύ εδώ; Πώς έμαθες που μένω" τον ρωτάω μετά.
"Από την μάνα μου.. κάποιος ήθελε πολύ να σε δεί" μου λέει και βλέπω την ελπίδα δίπλα του.
"Γιατί δεν με πήρες να έρθω από εκεί;" Τον ρωτάω.
"Η μαμά είπε ότι θα της έκανε καλό να βγει για λίγο έξω" μου απαντάει.
"Ελπίδα μου" της λέω και γονατίζω μπροστά της.
"Έφυγες" μου λέει λέει γλυκά.
"Εγώ δουλεύω μόνο το πρωί " της λέω.
"Γιατί;"με ρωτάει.
"Γιατί έτσι είναι η δουλειά μου" της απαντάω.
"Εμένα με άφησες μόνη μου " μου λέει.
"Δεν ήσουν μόνη σου ... Είναι πολλές κυρίες εκεί για να σε προσέχουν"της λέω.
"Εγώ δεν θέλω αυτές όμως"μου λέει.
"Εγώ όμως δεν μπορώ να μένω εκεί κάθε μέρα" της εξηγώ.
"Θα έρχεσαι κάθε μέρα;" Με ρωτάει.
"Θα έρχομαι"της λέω και εκείνη με αγκαλιάζει.
"Άντε πήγαινε τώρα με τον Μιχάλη και θα τα πούμε αύριο το πρωί ναι;" Της λέω.
"Εντάξει" μου λέει και ο Μιχάλης την πιάνει από το χέρι.
"Θα τα πούμε αύριο εμείς" μου λέει ο Μιχάλης.
"Εντάξει.. τα λέμε" του λέω και φεύγει με την Ελπίδα.
"Τι θα πείτε εσείς αύριο;"με ρωτάει ο Άρης.
"Εεε... Τίποτα" του λέω με περίεργο ύφος.
"Πώς τίποτα... Είπε θα τα πούμε αύριο" λέει ο Άρης.
"Εεε να... Θέλω να σου πω κάτι"του λέω.
"Τι είναι;" Με ρωτάει.
"Εγώ και...ο.. Μιχάλης" του λέω αλλά σταματάω.
"Εσύ και αυτός τι;" Με ρωτάει.
"Άρη θέλω να χωρίσουμε" του λέω.
"Γιατί;"με ρωτάει.
"Γιατί τρέχει κάτι με τον Μιχάλη" του απαντάω.
"Με δουλεύεις;"με ρωτάει.
"Συγνώμη Άρη μου... Θα στο έλεγα νωρίτερα αλλά δεν μπορούσα... Δεν ήξερα πως θα το πάρεις" του λέω και προσπαθώ να μην γελάσω.
"Ζωή δεν γίνονται αυτά που λές"μου λέει.
Οοο μωρέ ο γλυκούλης μου.. τρόμαξε.
"Αγάπη μου.... Φοβήθηκες;" Του λέω και γελάω.
"Γελάς;"με ρωτάει.
"Ρεε μωρό μου πλάκα σου έκανε ηρέμησε λίγο"του απανταω.
"Δεν κάνουμε πλάκα με αυτά Ζωή... Καταλαβαίνεις τι έπαθα τώρα;" Μου λέει.
"Σ αγαπάω" του λέω και του δίνω ένα φιλί.
"Ναι καλά... Άμα με αγαπούσες δεν θα μου έκανες τέτοιες πλάκες" μου λέει.
"Σ αγαπάω είπα"του ξανά λέω.
"Και εγώ"μου λέει.
"Τι λες θα πας να μου πάρεις ένα γλυκάκι να φάω;" Τον ρωτάω.
"Όχι" μου λέει.
"Ελα ρεε Αρούλη αφού ξέρω ότι θα πας" του λέω εγώ.
"Δεν θα πάω" μου λέει.
"Για την Ζωή σου" του λέω
"Όχι" μου λέει ξανά.
"Για μένα που σ αγαπάω πάρα πολύ και δεν θα σε παρατήσω ποτέ" του λέω.
"Μου την σπάει όταν το κάνεις αυτό" μου λέει.
"Θα πας;" Τον ρωτάω.
"Θα πάω μπορώ να κάνω και αλλιώς... Μια δε έχω" μου λέει.
"Αγάπη μου" του λέω" σοκολάτα θέλω να έχει το γλυκό εε" του λέω μετά και γελάει.
"Δεν τρως και τίποτα άλλο... Μόνο σοκολάτα" μου λέει και πάει να πάρει το γλυκό μου.
Ξέρω τον παιδεύω λίγο αλλά τι να κάνω;

______________________________________________
Χευ

Να και το επόμενο.

Θα προσπαθήσω να τα κάνω λίγο πιο μεγάλα τα κεφάλαια όπως μου είπατε κάποιοι.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Τα λέμε στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋