Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 2]

Κεφάλαιο 27

Άλλη μια μέρα στην δουλειά πέρασε και ετοιμάζομαι να πάω στο σπίτι μέχρι που με σταμάτησε ο Μιχάλης.
"Ζωή" μου λέει.
"Ορίστε Μιχάλη" του λέω εγώ.
"Φεύγεις;"με ρωτάει.
"Ναι" του απαντάω.
"Νωρίς δεν είναι;" Με ρωτάει.
"Τελείωσα νωρίς σήμερα και φεύγω" του απαντάω.
"Έχεις δουλειά με ρωτάει μετά.
"Όχι" του λέω εγώ.
"Θες να πάμε για έναν καφέ;" Ρωτάει.
"Δεν ξέρω" του απαντάω.
"Θες;"με ξανά ρωτάει.
"Πάμε" του λέω και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.
Καθησαμε σε μια καφετέρια και παραγγείλαμε τους καφέδες μας.
"Μίλα μου για εσένα Ζωή" μου λέει.
"Τι να σου πω;" Τον ρωτάω.
"Γενικά για τον εαυτό σου" μου απαντάει.
"Τα περί δουλειάς τα ξέρεις... Έχω τρία αδέρφια" του λέω αλλά με σταματάει.
"Τρία;" Με ρωτάει.
"Ναι... βασικά είναι λίγο περίεργη ιστορία.. κανονικά έχω μόνο μία αδερφή... Είναι μπερδεμένο" του απαντάω.
"Θα ήθελα να ακούσω" μου λέει και εγώ του εξήγησα όσο πιο απλά μπορούσα τι έχει συμβεί.
"Πολύ μπέρδεμα" μου λέει.
"Στο είπα" του λέω εγώ.
"Αααα δεν σε ρώτησα.... Πώς είσαι σήμερα;; Καλύτερα;" Με ρωτάει.
"Ναι είμαι πολύ καλά... Ευχαριστώ" του λέω.
"Τίποτα" μου λέει.
"Και τώρα σειρά σου" του λέω.
"Τι;" Με ρωτάει.
"Θα μου πεις και εσύ κάτι για εσένα" του απανταω.
"Έχω έναν μικρότερο αδερφό τον Μανώλη είναι 20 χρόνων και μια μεγαλύτερη αδερφή είναι 27" μου λέει.
"Κάτι σαν εμένα... Μόνο που εγώ είμαι η μικρή.. τα δύο αδέρφια μου είναι μεγαλύτερα" του λέω.
"Τα μεγάλα αδερφια προσέχουν τα μικρά" μου λέει.
"Δεν έχω παράπονο.. με προσέχουν πολύ" του λέω.
"Εμένα η αδερφή μου πάλι" μου λέει.
"Δεν σε προσέχει;" Τον ρωτάω.
"Όχι ιδιαίτερα.. έχει πιο πολύ αδυναμία στον Μανώλη η Στέλλα" μου λέει.
"Όταν είναι πάνω από δύο τα αδέρφια έτσι γίνεται" του λέω και εκείνη την ώρα χτυπάει το κινητό μου.
"Μισό λεπτό" λέω στον Μιχάλη.
"Ναι" λέω και σηκώνω το τηλέφωνο.
"Που είσαι Ζωή μου;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Έξω πίνω καφέ" του απαντάω.
"Μόνη σου;" Με ρωτάει.
"Όχι με τον Μιχάλη" του απαντάω.
"Μάλιστα... Και μου το λες έτσι απλά" μου λέει.
"Ναι" του λέω εγώ.
"Μόνο αυτό έχεις να πεις;" Με ρωτάει.
"Θα τα πούμε από κοντά" του λέω.
"Ζωή δεν θα τα πούμε από κοντά τώρα θα τα πούμε γιατί είσαι μαζί του;" Με ρωτάει.
"Και γιατί να μην είμαι;" Τον ρωτάω εγώ.
"Γιατί είσαι μαζί μου" μου λέει.
"Εεε και;" Τον ρωτάω.
"Ζωή με δουλεύεις;" Με ρωτάει.
"Τα λέμε από κοντά γειά" λέω και πριν προλάβει να απαντήσει κλείνω το τηλέφωνο.
"Εγώ φεύγω.. θα τα πούμε" του λέω και αφού τον χαιρετάω μπαίνω στο αυτοκίνητο και γυρίζω στο σπίτι.
"Βρε καλώς την" λέει ο Άρης.
"Άρη...μην αρχίσεις.. σε παρακαλώ" του λέω.
"Γιατί ήσουν μαζί του;" Με ρωτάει.
"Ρεε Άρη έναν καφέ ήπια με τον άνθρωπο πως κάνεις έτσι;" Τον ρωτάω.
"Πώς κάνω έτσι;; Είσαι τόσο άνετη" μου λέει.
"Γιατί να μην είμαι.. εγώ είμαι πάντα εντάξει απέναντι σου... Ούτε ψέματα σου λέω ούτε σου κρύβω πράγματα... Με ρώτησες που είμαι και πήρες απάντηση..θα προτιμούσες να σου είχα πει ψέματα;" Τον ρωτάω.
"Όχι" μου λέει.
"Ωραία.. τότε χαλάρωσε πάμε να φάμε για να πάω να ξαπλώσω μετά γιατί είμαι κουρασμένη" του λέω και πάω στην κουζίνα.
"Ναι για να πας για καφέ δεν ήσουν κουρεμένη" τον ακούω να λέει.
"Άρηη σε άκουσα" του λέω και έρχεται και εκείνος στην κουζίνα για να φάμε.