Wanneer het masker breekt

Hoofdstuk 28

Wanneer ik maandagochtend terug kom van het hardlopen, staat Lucas al voor de deur te wachten. "Goedemorgen." Roept hij vrolijk als hij me ziet. Ik knik als teken van 'hallo' en doe de deur open. "Ik heb nog niet ontbeten." Zegt Lucas terwijl hij naar de keuken loopt. "Wil je ook wentelteefjes?" Ik knik als antwoord, wat hij natuurlijk niet ziet omdat hij met zijn rug naar me toe is gedraaid. "Ja." Zeg ik dus maar. "Ja of ja graag lieve Lucas, dank je wel, je bent mijn reddende engel?" Grijnst hij. Ik rol met mijn ogen. "Het laatste." Mompel ik. Lucas grinnikt even en gaat de wentelteefjes maken. Niet veel later zitten we samen op mijn kamer met voor ons een groot bord met wentelteefjes. "Heb je kunnen ontdekken of Johnny eventueel op het schietterrein had kunnen zijn? Of hij de stalker is?" Vraagt Lucas met volle mond. Ik schud mijn hoofd. "Dat gaan we doen na het ontbijt." Mompel ik en Lucas knikt instemmend.

"Oké, maar hoe weten we nu of Johnny eventueel op de schietbaan had kunnen zijn?" Vraagt Lucas wanneer het bord leeg is. Ik draai me om naar mijn laptop. "Ik heb alle beelden gedownload van de beveiligingscamera's hier op het terrein. We gaan kijken of hij hier aanwezig was." Zeg ik terwijl ik mijn laptop opstart. "Is dat legaal?" Vraagt Lucas met gefronste wenkbrauwen. "Natuurlijk niet." Antwoord ik en ik rol met mijn ogen. "Het irritante hieraan is alleen dat er op veel plekken geen camera's hangen, terwijl je dat toch zou denken. Vooral hier." Vervolg ik mijn verhaal. "Daarom kan ik ook niet via het beveiligingssysteem bepalen wie de stalker is. De stalker weet, net als ik, precies waar de camera's hangen en maakt daar handig gebruik van." Lucas knikt alsof hij het begrijpt, maar het is duidelijk dat hij het niet helemaal snapt. "Oké, ik ga nu kijken of op het moment dat de stalker bij ons was, ik kan zien of ik Johnny kan vinden op de camera's." Mompel ik terwijl ik naar het beeldscherm staar. "Hier, loopt Johnny door het park. Dat is 20 minuten voordat de stalker bij ons verschijnt. Als hij rond deze tijd zou vertrekken, over de muur klimt en een auto steelt, naar de schietbaan zou rijden... Zou hij op tijd zijn." Mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Lucas. "Even kijken of ik hem nog later in beeld heb..." Ik haal verschillende camerabeelden naar voren en bestudeer ze intensief. "Kan je hem vinden?" Vraagt Lucas. Ik schud mijn hoofd. "Hij is dan de stalker." Concludeert Lucas. Ik reageer niet en blijf camerabeelden bekijken. "Nee." Zeg ik opeens en haal een frame naar voren. Ik wijs naar het plaatje. "Hier is Johnny. Zie je hem in de achtergrond? Dit is 5 minuten voordat de stalker bij ons is. Hij kan de stalker niet zijn, hij kan nooit zo snel op het schietterrein aanwezig kunnen zijn." Lucas laat een gefrustreerde zucht horen. "Dus hij is niet onze stalker. Maar wie dan wel?" Vraagt Lucas. Ik haal mijn schouders op. "Gaan we anders naar de printershops? Misschien komen we zo iets meer te weten." Oppert Lucas. Ik knik. "Hoe ga jij eigenlijk naar de shops toe? Je mag de wijk niet uit, zeker niet na gisteren." Vraagt Lucas opeens. "Ik ga via het bos naar buiten, dan haal jij mij met de auto daar op." Zeg ik simpel. Lucas schiet in de lach. "Daar staat een kei hoge muur!" Roept hij uit. Ik rol met mijn ogen. "Daar kom ik zo overheen, geen probleem." Lucas maakt een 'Oh' geluidje en grinnikt even. "Ik had het kunnen weten."

Bij de eerste twee printershops was de stalker niet geweest. Lucas voerde de gesprekken met de eigenaren en ik moet zeggen, ik ben blij dat hij mee is. Nu staan we bij onze laatste kans, de laatste shop. Als de stalker daar ook niet is geweest, heb ik geen idee hoe ik die anders moet opsporen. Lucas maakt een praatje met de eigenaar en ik sta er als een standbeeld naast. Ik tik elke 5 seconden met mijn wijsvinger van mijn rechterhand op de balie. Ik merk dat Lucas en de man er onrustig van worden, maar dat boeit me niet echt. "Kan je daar mee ophouden?" Vraagt Lucas na 3 minuten en 15 seconden chagrijnig. "Sorry." Mompel ik kort en ik leg mijn hand plat op de toonbank. "Nee, ik kan me deze foto's niet meer herinneren." Zegt de man spijtig. "Die persoon is tussen woensdagmiddag en vrijdagochtend hier geweest." Dring ik aan, met een koude en emotieloze stem. De man schrikt van mijn toon. "Eh..." Mompelt hij vlug, terwijl hij achter zijn oor krabt. "Hoe weet je dat?" Fluistert Lucas in mijn oor. "Deze foto is woensdag om 12 uur gemaakt en vrijdag kreeg ik de foto's." Brom ik terug. De man wiebelt ongemakkelijk heen en weer. "Ik weet het echt niet." Zegt hij terwijl hij me bang aankijkt. Ik kijk geïrriteerd weg. "Het is iemand waarbij je een apart gevoel kreeg. Waarschijnlijk iemand die raar door de winkel liep om de camera's te ontwijken. Iemand die weg was binnen 5 minuten en niets tegen je vertelde. Heeft u enig idee?" Moedigt Lucas de man aan. De man denkt even na. "Er was een meisje, ongeveer jullie leeftijd. Ze zei niets en was heel snel weer weg." Zegt de man uiteindelijk. "Oké, had ze opvallende dingen? Hoe zag ze eruit?" Vraagt Lucas hoopvol. "Niet opvallend, helemaal niet zelfs. Wacht! Nee, ze had veel littekens op haar gezicht. De rest kon ik niet zien, want ze had lange mouwen, een capuchon op en een lange broek aan. Helemaal in het zwart. Oh ja, ze had ook een tattoo." Zegt de man tevreden. "Wat voor tattoo?" Vraagt Lucas. De man wijst op mijn rechterhand. "Die tattoo. Dezelfde tattoo op dezelfde plek." Mijn mond zakt een beetje open. "Meent u dit?" Vraag ik bot. De man knikt. "Shit." Mompel ik en loop met grote stappen de deur uit. Lucas kijkt me verbaast aan, neemt vlug afscheid van de man en komt me achterna. "Wat?" Vraagt hij als hij ook buiten is. Ik wijs op mijn tattoo op mijn hand. "Weet je hoe ik hier aankom?" Lucas schud zijn hoofd. "Dat hebben mijn ontvoerders bij iedereen getatoeëerd. Iedereen in het programma kreeg zo'n ding op haar rechterhand." Ik kijk hem aan. "Weet je wat dat betekend?" Lucas haalt zijn schouders op. "Dat de stalker iemand is die ook ontvoerd is?" Antwoord hij alsof hij een vraag stelt. "Nee, dat de stalker iemand is zoals ik!" Lucas trekt zijn wenkbrauwen op. "Maar we wisten toch al dat de stalker een expert is?" Ik schud mijn hoofd. "De stalker is veel en veel beter dan een expert. De stalker is iemand zoals ik. Zelfs nog beter, want de stalker weet mijn zwakke plek! Dit gaan we nooit winnen." Lucas kijkt me bezorgt aan. "Je bedoelt..." Ik maak Lucas' zin af. "Ik bedoel dat we zwaar in de problemen zitten."

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Hallo lieve mensen💟,

Johnny is niet de stalker😱, de meeste hadden dat al geraden. Maar wie dan wel?
Ik ga binnenkort op vakantie en weet niet hoe vaak ik kan bijwerken. Dat ligt eraan of ik tijd en/of internet heb.

Xxx Riez-_-💋