Lovers Turned To Strangers (CharDawn)

Chapter 22: Ring.

Richard: *Nagulat kaya napayakap na lang din* Uhmm... Your welcome.

Dawn: *Bumitaw agad* Hehe, sorry. Natuwa lang ako.

Richard: Halata nga *Tumawa* Bakit naman? Eh akala ko wala nang halaga yang singsing na yan. 

Dawn: Chard, even though we didn't end up as we planned. Syempre galing sayo tong singsing, ofcourse may memories. At mahalaga sakin to, good thing ikaw ang nakapulot. *Nginitian si Richard*

Flashbaaaaaack

Richard: *Binigyan ng blindfold si Dawn* Loves lagay mo ito sa mata mo.

Dawn:*Nagulat* Ha? bakit?

Richard: Babawi ako! nauntog kaya ako kahapon! bawi din ano!

Dawn: Sige na nga *ngumiti at naglagay ng blindfold*

lumabas na sila ng kotse at inalalayan naman ni Richard si Dawn na bumaba.

asan nga ba sila?

nung nasa gitna na sila binitawan na ni Richard si Dawn.

Dawn: *nagtataka* Ummm....aaahh chard?? buhay ka pa dyan?

Richard: *lumuhod* tanggalin mo na Loves.

Dawn: *tinanggal* Anong ginagawa mo?

Richard: *hinwakan ang kamay ni Dawn* Gusto ko sanang ibigay sayo ito.*nilabas ang singsing*

Dawn: *nagulat* pakakasalan mo na ako?

Richard: *ngumiti* Hindi pa. Pero gusto ko isuot mo itong singsing. Palatandaan nyan na sayo lang ako at ako ang mahal mo. Tatanggalin mo lang yan pag susuko ka na.

Dawn: *napapaluha* Nakakaloka ka naman. Sige. Pero kapag tinanggal ko or inikot o kung ano man sa daliri ko ang singsing, signal yan na malapit na akong sumuko at tatanggalin ko lang toh kapag ayoko na.

Richard: SIge.

Dawn: Ay wait may ibibigay rin pala ako sayo. *nilabas ang bracelet* ayan..... ganun din ang explanation ko.

Richard: Ang ganda naman nito, Thank you.

Dawn: Thank you din ano. Pero teka, bakit moko dinala dito sa burol.

Richard: Kasi mapayapa dito, tahimik at pagkinasal tayo, magpapatayo ako ng bahay malapit dito para makakapaglibang din.

Dawn: Talaga namang sigurado kang ako na ang pakakasalan mo ah.

Richard: Oo naman!

End of Flashback

Dawn: *Natigilan sa naalala at nakita na suot parin ni Richard yung bracelet*

Richard: Ah... Okay ka lang? *Nagtataka*

Dawn: Yes.... Yep! I'm good! Suot mo rin pala.

Richard: *Napatingin sa bracelet* Ay oo, Lacey is asking kung bakit lahat ng binili niya di ko sinusuot, I told her na super meaningful nito kasi isang mahalagang tao ang nagbigay. *Tumingin kay Dawn*  Anyways, I came by para ibigay sayo yan. *Ngumiti*

Dawn: Haha okay. Pero thank you talaga. Sooo... See you again sometime?

Richard: Paris is a small world for us Dawn, kung may problema ka. I'm just one phonecall away. *Naglakad papunta sa gate*

Dawn: I know. Osya, baka mauntog ka na. Bye!

Richard: Bye! And... Best wishes! *Sad smile*

Pumasok na si Dawn sa loob at nakisali at syempre nakigulo sa planning.