Lovers Turned To Strangers (CharDawn)

Chapter 13: Better Off Alone

Todo ang paghahanda ng lahat para sa kasal, maaga ring dumating ang mga makeup artist na magaayos kina Dawn, Krissy at Twinnie. Kitang kita sa mukha ni Dawn na may malalim siyang iniisip. Alam niya kasing ikakasal nga siya, sa lalaki na kung saan may kahati siya.

Twinnie: Ano sis? Ready ka na? *Pinatong ang kamay sa balikat ni Dawn*

Dawn: *fake smile* Uhmm... Yea. Tara na.

Krissy: *niyakap si Dawn* Haaay. You'll be fine.

Dawn: *chuckled* syempre! Kelan ba kayo nawala?

Twinnie: Talkshow mga neng? hahaha tara na!

Sumakay sila sa kotse.

**********

Wedding Coordinator: Plaaces everyooooooone! nandito na ang brriiiiiiide!!

Richard: *bumulong* Phew.

(A/N: Painosente si Papa amputs! Hahaha!)

Pumasok na ang entourage at kasunod na ang bride. Nakangiti si Dawn sa paraang pilit dahil di niya alam kung tama ba to o mali.

Fastfooooorwaaaard!

Father: Bago tayo magsimula sa kasalang ito. Meron bang nagbabalak na itigil to?

Lacey: *Dumating* I object! Itigil na tong kalokohang to!

Dawn & Richard: *Nagulat*

Richard: What?!

Dawn: *sigh* Oras na siguro. *pumunta sa pari* uhmm father peram po ng mic?

Father: *Nagtaka* ito oh.

Dawn: *Kinuha* Ah... tutal nandito na rin lang naman tayong lahat ngayon, gusto ko sana sabihin sainyo na. Di na po tuloy ang kasal, and Richard... Matagal ko nang alam na may relasyon kayo ni Lacey. *umiiyak na* S-siguro ayaw ko lang na iwan m-mo ko kaya di ko sinasabi. Kasi alam ko namang ako lang ang apektado rito. Kasi ako mabilis lang palitan, eh ikaw? Hindi. Masyadong masakit yon para sakin. Kaso anong nangyari sa forever mo? it lasted for only 7 years. Pero okay lang yon, some good things just dont last forever ika nga nila. And for Lacey naman... Kinuha kita bilang planner para maiparealize ko sayo na tigilan mo si Richard. But I guess it's the other way around. Ako yung nakarealize na bumitaw na. *napaiyak lalo* kala ko panalo na ako. Hindi pala! talong talo pala! Talong talo talaga! akalain mo nga namang may plano kang ganto? pero ang galing eh. You succeeded, Ha-ha-ha. Sana naman maging masaya ka na ngayong nasayo na si Richard. Para sabihin ko sainyong dalawa. I'm BETTER OFF ALONE. *Lumapit kay Richard at napahagulgol na* Di na kita sasampalin LOVES. Mahal yata kita! Pero parang mas magiging masaya ka sakanya. Sooo, it's over? you, me and everything that we shared. Di na kita sasampalin. Yayakapin na lang kita *Yumakap kay Richard at bumulong * I'll be missing you big guy. Wag mo siyang lokohin. *Bumitaw at nagsalita ulit. * ngayon alam niyo nang lahat ang gusto kong sabihin. Siguro nakalaya na ako sa isang maliit na kwarto kung san di ko masabi ang lahat. Yun lang ho, maraming salamat sa pagpunta sa kasal na sana'y mas masaya pa bukod sa inimagine ko. *Binaba ang mic at tumakbo palabas*

Twinnie: *Hinabol si Dawn* Daaawwn! San ka pupunta?

Tila. Natahimik ang buong simbahan sa sinabi ni Dawn. Marami rin ang umiyak dahil sa sitwasyon niya ngayon, marami rin ang nagulat dahil sa isang iglap natapos ang relasyon nila. Pitong taon.... pitong taon na nawala dahil lang sa isang araw na nakapagbago sa ugali ni Richard. Pitong taon na nawala nang dahil lang sa isang babae na matagal na nilang problema. Si Richard? ayun, naiwang parang nanigas at natauhan sa lahat ng mga sinabi sakanya ni Dawn.

Sa kabilang banda, hinahabol parin si Dawn ng pinsan niya. Halos wala na itong makita sa sobrang labo ng mata niya dahil sa luha.

Twinnie: Dawn ano ba?! wag ka ngang tumakbo! Alam kong masakit at nandito kami para makinig.

Dawn: *Parang walang narinig at tumatakbo parin*

Sa dami ng taong nakatingin, lumihis ng dinadaanan si Dawn at SA DI INAASAHANG PANGYAYARI.......

Twinnie: DAAAAAAAAWN!!!!!! *Nagmamadaling tinawagan si Krissy* te! si Dawn! tulungan mo ko!

Krissy: Ha?! anong nangyariii?!

Twinnie: *Natataranta* Nabangga ng sasakyan! Please kailangan ka ditooooo!!!!!!

Krissy: Gosh! sige sige!

Twinnie: Andito na yung ambulance. Sa ospital na lang, utang na loob Krissy! Bilisan mo!!! *Binaba ang telepono*

*******

Krissy: *umiiyak na di mapakali*

Richard: A-anong problema?

Krissy: N-nabangga si Dawn.

Richard: Ano?!!

Krissy: Oo! And it's your damn fault! *Umalis*

Richard: Sht! *aalis na sana*

Lacey: Dont you dare go to her.

Richard: you cant tell me what to do! *Umalis din*

*********

Twinnie: Siya na yung nasaktan, siya pa yung napahamak. What a shame to the people na ang niloko siya!

Krissy: Shh... Kaya niya to.

Richard: Hindi ko sinasadyang lokohin si Dawn.

Twinnie: Alam mo? This is all your fault!*tinulak si Richard* Anong hindi sinasadya?! So yung pagkakabangga niya hindi rin sinasadya? Lahat ng dahilan ng pagiyak niya hindi sinasadya? sana naman naisip mo na sa isang iglap lahat ng mga tawa niya pwedeng mawala! Inisip mo ba? hay pano mo nga naman iisipin yon e nagpapakasarap ka sa babae mo.

Richard: Hayaan niyo muna akong magpaliwanag.

Krissy: Di na Richard. Alam na namin, dahil ba sa atensyon? grabe. Pinasusundan ka namin diba?

Doctor: *Lumapit kina Krissy* sino ho dito si Krisst at Twinnie?

Krissy & Twinnie: Kami po.

Doctor: Pasok tayo sa opisina ko. *Naglakad na*

K & T: *Sumunod sa doctor*

Habang nasa loob ng opisina.

Doctor: Okay na siya. But dont tell this to Richard... Dawn is 1 month pregnant. Ayaw niya ipasabi.

Twinnie: *Nagulat*

Krissy: Sabi na nga ba eh! bat ayaw niya ho pasabi?

Doctor: Sa mga nagyari daw sakanya. Ayaw niyang maging parte si Richard ng buhay niya.

Twinnie: Dapat lang ho. Asan siya ngayon?

Doctor: Nasa private room. Wag niyo sana hayaang mastress siya kasi makakasama yan sa kalagayan niya. Buti hindi naapektuhan ang baby nung nabangga siya. She's safe now.

Lumabas na ang dalawa at nakita si Richard na alalang alala parin.

Richard: Kamusta na daw si Dawn?

Krissy: She's fine na.

Richard: Bakit sa loob pa kayo nagusap?

Krissy: Uhmm.... May sinabi lang about sa bills.

Richard: Ah... Ako na bahala doon.

Twinnie: Wag na. kaya na namin to. *Malamig na sagot niya*

Krissy: sooo... punta na tayo kay Dawn?

Twinnie: Fine. tara naaaa

Pagdating nila sa kwarto. naiwan muna si Richard sa labas, di niya kasi kayang makita si Dawn na ganoon ang kalagayan.

Krissy: Dawn? *Umupo sa upuan na katabi ng kama*

Dawn: Okay lang ako no.

Krissy: Nay naghahanap sayo. *Ngumiti*

Dawn: Sino? *Tumingin sa pinto*

Richard: *Pumasok* Dawn?

Dawn: C-chard?

------ End -------

Oh ha. I tried to UD hahaha :)