İNTİKAM

2-

"Üzgünüm Kati misafir olduğun şu günlerde bile seni çalıştırıyorum." Yaşlı kadın cidden bu durumdan üzgündü. Genç kız birkaç gün sonra gidecekti ve son günlerini dinlenerek geçiremiyordu bile. Ama tam da handa işlerin açıldığı zamandı ve han tıklım tıklımdı.

Genç kadın minnettar bir şekilde gülümseyip "Sorun değil Matmazel böylesi daha iyi"

Köydeki tek hanın sahibi ülkesinden göç etmek zorunda kalmış olan Matmazeldi. Kimse ona gerçek adıyla seslenmez köy halkı ve hana gelenler ona Matmazel derdi. Köy halkı Matmazeli sahiplenmişti.

Matmazel anıları hatırlayınca gülümsedi. Bu köy ona kucak açmıştı. Kendiside burda bir han açarak ve evlenerek hayatına burada devam etmişti.

Kati yani Katherin Glunge ise 3 yıl önce yaşanan korkunç olaydan sonra yanında çalışmaya başlamış,arkadaş gibi olmuşlardı. Zavallı Kati henüz genç olmasına rağmen görebileceği bütün kötülükleri görmüş, yaşadığı acılar bakışlarına meydan okuma olarak yansımıştı.

Henüz küçücükken annesi hastalıktan ölmüştü. Zavallı babası ise annesinin ölümünden sonra evlenmemiş, Katherin ve ağabeyine tek başına bakmıştı. Bir yandan da köyün başkanı olduğu için tüm köyün sorunlarıyla ilgilenirdi. Ta ki 3 yıl öncesine kadar...

Masaların arasında tepsi gezdiren Katherin tok bir sesle masaya bırakılan boş bardakla bardağı bırakan adama baktı. Karanlık bir tipti.

Masadan bardağı alırken kafasını kaldırmadan gözleriyle adama baktı. Adamın da kendisine ifadesizce baktığını görünce bir süre daha adamı inceledikten sonra tepsiyi alarak başka masalara geçti...

Tüm müşteriler yattığında nihayet Matmazelle yalnız kalabilmişlerdi. "Matmazel yardımın gerek" diye muzipce konuştuktan sonra yaşlı fakat kokoş kadını kolundan sürüklemeye başladı.

Hanın arka tarafındaki kendi kaldığı odanın kapısına geldiklerinde duraksamadan içeri soktu. "Arkanı dön Matmazel" diyince kadın sorgulamadan itaat etti.

"Dönebilirsin" dediğinde kadın gördüğüyle şok olmuştu. "Kati ne yaptın kendine" diye tiz bir sesle hesap sorunca Katherin "Sessiz ol Matmazel sadece erkek olmaya çalışıyorum. " diyip sırıttı.

"Ohh Kati bunu cidden yapmak zorundamısın?"

"Evet Matmazel babam için en azından bunu yapmalıyım"

Matmazel Kati'nin aptal bir intikam meselesi için hayatından vazgeçmesine üzülüyordu. Dahası böyle bir güzelliğin erkek kılığına girecek olmasına dayanamıyordu.

"Ee söyle bakalım erkeğe benzemiş miyim?"

"Daha çok erkek kılığına girmiş kıza benzemişsin. Tanrım ! Göğüslerin nerde?"

Katherin kıkırdayıp " Matmazel askerlerin göğüsleri olmaz . Bende üstüne bez sardım. Karnıma da sardım ki erkek gibi gözükeyim .Olmuş mu?"

"Katherin oraya gitsen bile senin kız olduğunu anlarlar. Ve anlarlarsa sana ne yapacakları belli bile değil. O adamın orada olup olmadığını da bilmiyorsun. Hem yakalanmazsan bile savaşa gönderirler. Katherin öldürteceksin kendini."

Katherin kadının cidden endişelendiğini biliyordu. Çünkü sadece ciddi olduğu anlarda ona Katherin derdi. Matmazel o felaketten sonra kendisine kol kanat germiş, yanında işe almış, kalacak yer vermişti.

Kendisi de bu iyi kadının iyi niyetine layık olacak şekilde davranmış, hep sözünü dinlemişti. Fakat şimdi olmazdı. Şimdi gitmesi ve intikamını alması gerekti...

"Matmazel bunu göze alarak gidiyorum." kadının ellerini avuçları arasına alıp daha yumuşak bir sesle " Bak Matmazel. Şimdiye kadar benim için yaptıklarına minnettarım. Ama beni anla benim tüm varlığım babamdı. Onu nasıl barbarca öldürdüklerini sen de gördün. Ben babama adadım ömrümü Matmazel. Gideceğim Matmazel. Ölebilirim.Yakalanabilirim. Geri de dönebilirim. Ama bunun için önce gitmem gerek...