Harry's POV
'Jessica!' Hoor ik Liam schreeuwen. Terwijl Liam naar haar toe rent, zijn mobiel uit zijn broekzak haalt en naar me begint te schreeuwen sta ik daar maar.
Met open mond staar ik naar Jessica. Ik wacht op een teken, een teken dat ze nog leeft, maar dat komt er niet.
'Harry!' Roept Liam. Plotseling kom ik in beweging. Ik ren naar haar toe.
'Jessica, niet dood gaan. Fuck, bel het alarmnummer!' Schreeuw ik naar Liam. 'Fack, nee!'
'Ik ben bezig!' roept hij. 'Hallo?! Ja, er is een aanrijding-' Zegt hij in zijn mobiel. De rest heb ik niet gehoord.
Ik buig me over Jessica heen. 'Haal adem. Het spijt me. Ga niet dood alsjeblieft.' Er loopt een straal bloed langs haar perfecte gezicht.
De geur doet me nog minder dan niks. Ze moet het redden..! Het moet!
'Jessica.' Huil ik. Ik wil haar omdraaien, maar een oude man pakt mijn schouder vast. Boos kijk ik op.
'Draai haar niet om, haar nek kan gebroken zijn!' Zegt hij. Hopeloos kijk ik weer naar Jessica. Haar nek.. Dat betekend..
'Ze komen eraan.' Zegt Liam. Hij leunt aan de andere kant over Jessica heen. 'Waarom rende ze deze kant in!?' Roept hij.
Ik geef geen antwoord op zijn vraag, ik kijk hem niet eens aan. Het enige wat ik zie is Jessica. Het lijkt wel een facking uur te duren totdat er eindelijk een ambulance aangereden komt.
'Meneer u moet aan de kant zodat we erbij-' Zegt één van de ambulance broeders. Hij wil mijn arm pakken, maar ik trek hem weg.
'Waar is Louis! Louis moet haar redden. Bel Louis. Waar is die zak!' Schreeuw ik.
'Aan de kant, meneer!' Hoor ik iemand roepen en daarna meteen Liam's stem. 'Harry, laat ze erbij!'
Liam grijpt mijn shirt en sleurt me weg van Jessica. Ik wil mezelf lostrekken, maar Liam is sterker. 'Laat me bij haar!' Schreeuw ik.
'Harry, ze moet naar het ziekenhuis!' Liam draait me om. Met één hand houd hij mijn shirt vast. 'Anders overleefd ze het niet.' Zegt hij serieus.
'Ik moet naar haar toe.' Ik kijk om. Twee mannen zijn bezig met Jessica. Een andere komt aangereden met een brancard.
'Je kunt niet helpen. We kunnen niks doen.' Zegt Liam.
'Ik bijt haar. Ik moet wel, anders gaat ze dood..' Besluit ik. Als Liam me nou eens los laat!
'Nee, dat gaat niet! We bijten niemand. Jessica word behandeld in het ziekenhuis en ze komt hier uit.'
'Liam, laat me los! Ik moet naar haar toe!' Schreeuw ik. Twee politie auto's komen aangereden, met piepende banden stoppen ze en springen uit de auto.
Ik heb alleen oog voor Jessica. Ze word achterin de ambulance geladen. Plotseling kom ik los van Liam's grip. Ik bedenk me geen moment en sprint naar de ambulance. De deuren sluiten net voordat ik erin kan springen.
'Wat is dit voor bullshit! Ik wil erin! Ik wil bij haar zijn. Ze gaat dood!' Schreeuw ik. Mijn vuist maakt een enorme deuk achterin de deur. Als mijn andere vuist erheen vliegt voel ik weer twee handen mijn shirt vast grijpen.
Het is Niall. 'What the fuck gebeurt hier!' Hij gooit me op de grond zodat ik geen schade kan toebrengen aan de rest van de ambulance.
Louis duwt me met beide handen tegen de grond. 'Word rustig, Harry!' sist hij door zijn tanden.
'Hoe kan ik rustig worden als mijn vriendin word afgevoerd! Ze is aangereden! Ze is gewond!' Schreeuw ik.
'Dit helpt niet. Een ambulance kapot stampen helpt ook niet.' Schreeuwt zayn.
'Ik moet erheen.' Ik probeer mezelf weer los te wurmen. 'Laat me los, klootzakken!'
'Het is voor je eigen bestwil! Je word opgepakt als je een ambulance kapot ramt!' Hoor ik Liam schreeuwen.
Dan ontspan ik al mijn spieren. Ik vecht niet meer tegen Louis handen op mijn borst of Niall die naar me staat de schreeuwen dat ik rustig moet worden.
'Onze baby. Hij kan het niet overleefd hebben. Die klap. Al het bloed. Hij is dood en dadelijk gaat Jessica ook nog dood.' Denk ik hardop. Er valt een stilte.
Niet alleen ik, alles word stil. De loeiende sirenes van de ambulance verdwijnen in de achtergrond. Het enige wat je hoort is politiemannen, pratend met degene die ervoor zorgde dat Jessica..
Ik kijk op. Het is de oude man die me vertelde dat ik haar niet aan mocht raken. Hij heeft haar geraakt en probeert vervolgens..
Ik voel de woede door mijn aders vliegen. Adrenaline zorgt ervoor dat ik Louis aan de kant beuk en nog voordat iemand iets kan doen sta ik voor de oude man. 'Jij!' Schreeuw ik. Nauwelijks herken ik mijn eigen stem.
Zijn mond gaat open om iets te zeggen, maar ik hoor hem niet. Het enige wat ik hoor is de woede dat ervoor zorgt dat ik doof word en het geschreeuw van de jongens achter me niet hoor.
Mijn vuisten grijpen zijn kraag en slaan zijn hoofd tegen de rand van zijn auto. 'Je hebt haar vermoord!' Schreeuw ik.
Politie verzamelt zich om ons heen en doet een poging om me van de man af te trekken, maar ik laat zijn kraag niet los. Ik sla hem nog een keer tegen de rand van zijn auto aan, nog een keer, nog een keer.
'Harry, stop!' Hoor ik iemand schreeuwen. Het klinkt als Jessica. Ik laat zijn kraag los, kreunend zakt hij in elkaar op de grond.
'Harry!' Hoor ik nog een keer. Ik kijk op en zie het paarse haar van Katy. Ze wil naar me toelopen, maar ik stap weg.
'Waarom kuste je me! Ze heeft het gezien en daarom is ze nu weg. Ik moet naar haar toe!' Schreeuw ik.
'Je staat onder arrest!' Schreeuwt een politieman. Verward kijk ik hem aan.
'Ik?' Hijg ik. De adrenaline verdwijnt nog sneller dan dat het kwam. Ik kijk naar de oude man, naar wat ik heb aangericht. Een golf van paniek overspoelt me. 'Ik wilde niet..'
'Liam!?' Alsof hij het kan oplossen..
Ik kijk naar de jongens. 'Niall?' Hij schud zijn hoofd en loopt weg, achter de rest aan de mist in.
'Fack! best. Ik ga er wel alleen heen!' Schreeuw ik.
'Jij gaat nergens heen.' Hoor ik iemand roepen. Alsof ze mij kunnen tegenhouden.
Voordat ze iets kunnen doen heb ik het al op een lopen gezet. De weg die ik niet wilde lopen voorlopig; richting het ziekenhuis.
