Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017 04:02
Λυγμοί. Μονάχα λυγμοί.
«Μα γιατί γλυκιά μου τόσο κλάμα;», θα βρεθεί να με ρωτήσει κάποιος.
Γιατί τον θέλω δίπλα μου.
Τώρα.
Δεν ζητάω πολλά, αλήθεια.
Μια αγκαλιά μονάχα.
Όχι εκείνη την άδεια αγκαλιά.
Όχι εκείνα τα άχαρα χέρια τυλιγμένα γύρω από ένα σώμα.
Ποθώ την αληθινή αγκαλιά.
Χέρια σφιχτά περασμένα γύρω από την μέση σου.
Κεφάλι γερμένο στο πλάι.
Τα βλέφαρα κλειστά.
Και το χαμόγελο στα χείλη.
Μια αληθινή αγκαλιά αποζητώ.
Να μου δοθεί απλόχερα από τα ζεστά σου χέρια.
Τα σώματα θέλω να κολλήσουν, να γίνουν ένα.
Η μία καρδιά να ακούσει την άλλη.
Η μία ψυχή να νιώσει την διπλανή της.
Ξημερώνει Παρασκευή.
Και εμένα με πλημμυρίζουν τυφλές ελπίδες, όπως λέει ο αγαπημένος μου.
Έπεσα μεσ'την φωτιά.
Και κάηκα ολόκληρη.
Μόνο οι στάχτες μου έχουν μείνει.
Βάλ'τες σε ένα δοχείο και άφησέ τες ελεύθερες να ταξιδέψουν στον αιθέρα.
Κλείσε τα μάτια σου και κάνε μια ευχή.
Και άνοιξε πάλι τα βλέφαρά σου μετά από λίγο.
Κοίτα τώρα το στέρνο σου.
Πάνω στο γυμνό σου κορμί βρίσκονται οι στάχτες μου.
Μα πως; θα σκεφτείς. Αφού τις άδειασα.
Είδες;
Όλα τα ανεξήγητα σε εμάς συμβαίνουν.
Μην κουνιέσαι, μη. Θα σκορπιστώ στο πάτωμα και δεν θέλω.
Εδώ τουλάχιστον έχει ζεστασιά.
Κι εγώ που πίστευα ότι δεν θα έβρισκα ποτέ λίγο χώρο στην καρδιά σου.
Μην σμίγεις έτσι τα φρύδια σου παραξενεμένος.
Ίδρωσες.
Και έχει κρύο απόψε, θα κρυώσεις.
Δεν ήθελα να σε αναστατώσω, συγνώμη.
Να, φεύγω από το μυαλό σου.
Θα σ'αφήσω επιτέλους να κοιμηθείς γαλήνιος.
Μη κουνάς τόσο απότομα το κεφάλι.
Τώρα τώρα φεύγω...
Ηρέμησε ψυχή μου, ένα όνειρο ήταν μόνο.
Το σαγόνι σου σφίγγεται.
Γιατί, νευρίασες;
Μην ανησυχείς, δεν θα σε ξαναενοχλήσω.
Ήθελα για λίγο να ζεσταθώ.
Αφού σου είπα έχει κρύο απόψε.
Κι εγώ καίγομαι από τον πυρετό στο κρεβάτι του πόνου.
Λίγο ακόμα και θα εκραγώ.
Εφιάλτης είναι, ησύχασε, το υποσυνείδητο μου μιλά ξανά.
Μα ζεστάθηκα στο πλάι της καρδιάς του.
Όλα ψέματα, το ακούω ξανά.
Ανοίγω τα μάτια και κοιτώ τριγύρω.
Αποκοιμήθηκα πάνω στις λέξεις.
Ζητώ συγνώμη για το βάρος που βαστήξατε.
Ώρες ώρες νιώθω πως σας σπαταλώ άσκοπα.
Μα μετά θυμάμαι.
Τις στάχτες μου στο σώμα του.
Κι εγώ τώρα να καίγομαι ολόκληρη από την φωτιά της ψυχής του.
Μόνο για πριν μετανιώνω.
Σας σπατάλησα άσκοπα για μία φράση.
Δεν ξέρω τι ονειρεύεσαι εσύ στον ύπνο σου.
Εγώ όμως, άξιζε τελικά να γράψω και σήμερα.
Μπορεί να κάηκα από την ζεστασιά σου.
Μα το πιο σημαντικό είναι ένα.
Η δική μου ευχή πραγματοποιήθηκε.
Την πήρα την αγκαλιά που αποζητούσα απόψε.
Εσύ μωρό μου κλείσε ξανά τα μάτια και κάνε και πάλι μια ευχή.
Ελπίζω να βγει αληθινή.
Κι ας μην είμαι εγώ μέσα.
#4 στις πνευματικές. Ευχαριστώ για όλα. Καλό μήνα και καλό σας βράδυ❤
