Δημοσίευσα αυτό το βιβλίο, μην έχοντας τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό μου.
Με ενέπνευσε ένας στίχος του τραγουδιού του Παντελή Θαλασσινού, "Ο δικός μου Θεός".
Στέκεις φάρος λευκός στο μικρό μου λιμάνι, έλεγε.
Υπέροχος κατ'εμέ. Ένας στίχος μαγικός.
Ήθελα να γράψω λοιπόν για τον έρωτα. Για τα θετικά και για τα αρνητικά του. Για τις όμορφες στιγμές αλλά και για τις άσχημες.
Είχα προγραμματίσει να γράψω ό,τι γράψω όλο το καλοκαίρι και να αρχίσω να δημοσιεύσω τα κείμενά μου τον Σεπτέμβρη.
Όμως το μυαλό τα βράδια ταξιδεύει και το χέρι δεν κουράζεται να γράφει.
Ό,τι έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα είναι βαθιά μου συναισθήματα.
Κάποια κείμενα λοιπόν που θα δείτε στην συνέχεια θα είναι είτε εμπνευσμένα από δικά μου βιώματα είτε από εμπειρίες του περίγυρού μου είτε αποκλειστικά κατασκευάσματα της φαντασίας μου.
Δεν το είχα φανταστεί ακριβώς έτσι η αλήθεια είναι, αλλά τι να κάνουμε που το πάθος τελικά δεν ξεπέρασε ποτέ τη λογική;! Άλλα έχω στο νου και γι'άλλα η καρδιά σφυροκοπά μέχρι να γραφούν.
Άσκοπη λοιπόν η παρένθεση "Σεπτέμβριος 2017" δίπλα από τον τίτλο του βιβλίου. Γι'αυτό και αφαιρέθηκε.
Είναι χαζό, αφού ήδη έχω ξεκινήσει και συνεχίζω.
Ό,τι σκέφτομαι θα το γράφω. Ό,τι γράφω θα το νιώθω. Και τα περισσότερα από αυτά, θα σας τα παραθέτω.
Ίσως σήμερα δημοσιευθεί ένα ακόμη κείμενο. Θα είναι λίγο περίεργο και μπερδεμένο. Δεν βγάζουν όλα όμως πάντα νόημα, έτσι δεν είναι;
Αυτά τα κείμενα και γενικά τίποτα από εμένα δεν δημοσιεύεται επειδή θέλω να ακούσω τα καλά σας σχόλια για την γραφή μου ή το οτιδήποτε γύρω από αυτό.
Εννοείται πως είναι υγιές και θετικό για εμένα να ακούω τα σχόλια σας- είτε θετικά είτε αρνητικά- αλλά δεν το κάνω γι αυτό.
Το κάνω επειδή νιώθω πως μέσα από τα κείμενα μου σας περνάω κάτι. Και ακόμη και αν δεν συμβαίνει πάντα αυτό, νομίζω πως καταφέρνω να αγγίξω μια μικρή δόση της ψυχής σας.
Έτσι, για να πω ότι κάτι έκανα κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο.
Μία σταγόνα του είναι μου σε έναν κόσμο πλημμυρισμένο από φαίνεσθαι.
Αυτό θα βρείτε στα βιβλία μου, αυτό θα βρείτε κι εδώ.
Τα χέρια μου να ξέρετε είναι καθαρά. Δεν θα λερώσω καθόλου την ψυχή σας.
Λίγη τέχνη εγώ, λίγη τέχνη εσείς. Μην φοβάστε να πιτσιλίστε τον πίνακα. Το αποτέλεσμα θα βγει αριστούργημα, το υπόσχομαι.
Ευχαριστώ που είστε εδώ.
Μαίρη.
