[จบแล้ว] (Kookmin) จากนี้...และตลอดไป

ตอนที่ 11 จบบริบูรณ์

ณ ตระกูลจอน

รถยนต์คันสีดำรุ่นธรรมดาเข้าจอดที่โรงจอดก่อนที่ร่างสูงจะลงจากรถเพื่อมาเปิดประตูให้คนตัวเล็กแต่ก็ไม่ทัน

"ทำไมไม่รอให้ผมเปิดให้ละครับ"

"ก็ฉันไม่ได้พิการนี่ เปิดเองได้"

ตาเล็กมองรอบๆบริเวณบ้านก่อนจะหันมามองร่างสูงด้วยสายตากังวล

"จองกุก"

"ครับ??"

"ฉันอยากกลับบ้าน"

"พี่จะกลับไปทำไม?"

"ฉัน..."

"ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ตอนนี้แม่ไม่อยู่คงจะกลับมาตอนเย็นน่ะครับ"

"แต่ฉัน.."

"พี่ครับจนป่านนี้แล้วพี่ยังจะผลักไสผมอีกเหรอครับ หากคนสองคนจะรักได้เขารักที่หัวใจครับ ไม่ใช่ฐานะ"

"_"

"ผมรอพี่มานานแล้วนะ พี่ไม่สงสารผมเหรอหรือพี่ไม่ได้รักผม"

"ระ..รักสิ แต่"

"ไปรอที่ห้องผมก่อนดีกว่า"

จองกุกจับมือเล็กของอีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน นัยต์ตาเล็กก็แอบชื่นชมกับความอลังการณ์ของบ้านโดยที่จองกุกแอบยิ้มให้กับความน่ารักนั่นจนกระทั่งถึงห้อง

"บ้านนายรวยจังจองกุก"

มือหนาปิดประตูก่อนจะเอากระเป๋าของคนตัวเล็กไปเก็บ

"ไม่ใช่บ้านผมสักหน่อย บ้านของพ่อผมต่างหาก"

ร่างเล็กถือวิสาสะสำรวจห้องของจองกุกอย่างชื่นชอบก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องสำอางค์ของร่างสูง

จองกุกสังเกตเห็นใบหน้ากังวลของร่างเล็กก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่พื้นและจับมือเล็กไว้

"พี่กังวลหรือครับ"

"อื้ม นิดหน่อยน่ะ นายก็รู้นิว่าแม่ของนายเกลียดฉัน
แค่ไหน"

"ไม่ต้องห่วงนะครับ มีผมอยู่ข้างๆทั้งคน"

"อื้ม"