Yazar; blehmeh
Çeviri; SeKaism
Karakter: 13+
Ç/N: Aralara fotoğraflar ekledim. Umarım rahatsız etmez :') Gözünüzde canlandırmanızı istedim sadece. :)
7.Gün: 20 Şubat
Üç gündür Chanyeol'ün dünyası sessiz, durgun – sakindi.
İki gündür ses seda yoktu.
Ama nedense içteniçe bomboş hissediyordu.
Garipti çünkü kır evine geldiğinde ve kendine biraz yemek pişirmeye karar verdiğinde ne kadar yalnız olduğunu görmüştü. Joonmyun olmadan, ailesi olmadan – süs balığı Sehun bile olmadan...
Sehun'u özlemişti.
Chanyeol iç çekerek gecenin ikisinde, tatilinin yedinci gününün başlangıcında sevimli ahşap mutfak masasına oturmuştu. Tekniken ayın yedisi bile değildi, altısıydı ama 3 haftadan bir gün eksik olduğundan ilk geldigi günü de saymaya karar vermişti çünkü kahretsin o böylesine obsesifti.
Ağustos böceğinin karışık cıvıltıları dışında gece sessizdi.
Bu ona daha birbirlerini tam tanımadan(ya da Chanyeol'ün Baekhyun'u tanımasından önce) ilk buluşmalarında Chanyeol onu sertçe reddettiğinde Baekhyun'un dediğini hatırlatmıştı.
"Er ya da geç bu sessiz, konuşacak, takılacak, sizi rahatsız edecek kimsenin olmadığı yerde yalnız hissedeceksiniz."
Doğruydu. Yalnız hissediyordu.
Baekhyun'u düşündüğünde niyeyse daha da yalnız hissediyordu. Ve sonra Baekhyun tam burada, tam yanında olsaydı şuan ne yapıyor olacaklarını hayal etti.
O aynı kayıplık hissin geçen birkaç gündür onu yiyip bitirdiğini hissediyordu, Baekhyun'u ne zaman düşünse hissettiği o kayıplık hissi... Ve onu düşünmeden duramıyordu.
Garipti, çünkü birkaç gün önce konuşuyorlarken Chanyeol çok uzun zaman sonra birisiyle konuştuğu için huzurlu, rahatlamış ve keyif almış hissetmişti. Baekhyun ona normal biriymiş gibi davranıyordu, ünvanı olan seksi ünlü erkek gibi değil ve his tamamen farklıydı. İyi bir histi.
Bir kez olsun huzurlu hissetmiş ve omuzlarında biriktiğini bilmediği baskı gitmişti. Nefes alabiliyordu.
Ve nefes almaya Baekhyun ile tanıştıktan sonra başlamıştı.
Şu oğlanın birisini rahatlatma gücü vardı, sanki tekrar çocuklarmış gibi hissettirmiş, aptalca soruları nasıl zekice yanıtlayacağını ve senin kadar aptal birisine nasıl aksini ispat edeceğini düşündürmüş ve içini dışarı çıkartacak diye korkacak kadar çok güldürmüştü.
Baekhyun gerçekten bambaşka birisiydi.
Chanyeol meyve suyundan bir yudum alırken yine düşünmeden iç çekti, tanımadığı ve tanışalı daha bir gün bile olmamış birisini düşündüğü için kendini yumruklamak istiyordu.
(Ya da belki peşinden gidecek kadar inatçı olmadığı için kendine vurmak istiyordu).
Gece üçte, Chanyeol kendi küçüklüğündeki gibi hissettiren odada uyumaya geri dönmüştü. Şu günlerde normal bir insandan dahasını hissediyordu ama aynı zamanda da şöhretle tüketmediği eski kendi hali gibi.
Ağustos böceğinin cıvıltısını, yaprakların hışırtsını ve kapının açılmasını?? dinlerken yorgunluk onu eli geçiriyormuş gibi hissediyordu –
