Annesine kızgın ve soğuk büyüyen Bo Na bir gün annesinin telefonu ile annesinin düğününe davet edilir. Gittiğinde ise şaşırtıcı bir gerçekle karşılaşır. Düğüne gitmenin tek güzel yanı Yoongi ile kesişen yolları olur.
"Değil" diye mırıldandım. Derin bir iç çekişten sonra merdiven basamağına kurulduğunda ben de hiç beklemeden yanına oturdum.
"Bunu geçelim de, asıl içerideki gerçeğe bakalım. Annem ve senin baban bu akıl alınmaz bir şey ve biz üvey kardeşiz hem de tüm gün bana sorun çıkaran seninle" deyip önüme döndüğümdebana bakarak konuşmaya başladı.
"Karşımaçıkıp duran sendin bence ama neyse konu bu değil, nereden bilebilirdik ki böyle olacağını "
Bakışlarımı ona döndürdüğümde birbirimize böyle yakından baktığımız için hafifçe yutkundum.
Her defasında ona bakınca etkilenmem normal miydi?
"Onları ayırsak?" sorum karşısında gözlerini kocaman açıp
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ne diye insanların hayatlarıyla oynayalım"dedi.
"Yapma ama Yoongi! Bu annemin üçüncü evliliği bıkmış durumdayım böyle bir saçmalığı kaldıramam ben. Babamdan sonra.. (boğazımda o an düğümlenen şeyi sakin olmaya çalışarak yutarken ) açık olucam..(dediğimde bakışlarını tekrar bana çevirdi)
Biz çok mutlu bir aileydik,her gün gezerdik,birlikte kamp yapardık, babam beni mutlaka lunaparka getirirdi çünkü çok severdim. O yanımdayken dünyanın en güçlü kızı benim gibi hissederdim.
Ama sonra annem ve babam her gün kavga etmeye başladı ben ise onların bağırışlarını odamda bir köşeye sinip dinlerdim. Sonra bir gün resmi olarak ayrıldılar ve babam evi terketti. Mahkeme kararı ile anneme kalmıştım babamı özlüyordum, eski günlerimizi özlüyordum ama onları geri getiremiyordum.
Babamdan sonra güçlü bir kız olmaya karar verdim. O yanımda yoktu ama ben kendimi korumak zorundaydım ve sonra annem bir daha evlendi. Neyse ki çok geçmeden evlendiği adam öldü"
Yoonginin şaşkınlık içinde baktığını gördüğümde. Son kurduğum cümleyi duymamasını dileyerek sırıttım.
"Ölmesinde herhangi bir suçum yok yemin ederim" deyip ellerimi kaldırdığımda tebessüm etti.
İlk kez gözlerimin önünde gülümsemişti ve gülümsemesine neden olan bendim.
Çok sürmemişti ama sonra hemen ciddileşti neden onun da içinde bir yerlerde yarası varmış gibi hissediyordum.
"Bo Na " dediğinde ciddiyetle ona döndüm.
"Artık elimizden bir şey gelmez ben de evlenmesine istekli değilim ma hayat onun hayatı. Zaten bize olan olmuş değil mi? Bırakalım da onlar mutlu olsun "
"Ama ben o yazıyı yazan kızım nasıl yüzünüze bakacağım"
Başımı eğdiğimde kıkırdadığını duydum. Bunu görmek isteyerek başımı kaldırdığımda cddiyete tekrar bürünüp,
"Bu konuda yapacak bir şey yok. Görünen o ki abimle iyi geçinemeyeceksin o biraz daha baskın karaktere sahiptir ve de kin tutmayı çok iyi bilir ama babam için aynı şeyi söyleyemem onun bunu çok sorun edeceğini sanmıyorum "
"Peki ya sen ? Sen ne düşünüyorsun bu konuda?"
"Yazdıklarının arkasındayım" dediğinde en azından bunun için mutlu olabilirdim.
** Akşam ki düğün için üzerime zorla geçirdikleri elbise ile.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Aynaya bakarken bunun ben olduğuma pek inanasım gelmiyordu. Doğrusu biraz havaya girmiştim kabul ! Uzun zamandır elbise giymemiş olmama rağmen üzerimde iyi taşıyordum.
Kıkırdayıp telefonumu aldıktan sonra yırtmaç detayımı gözler önüne sererek bir kaç havalı poz verdim.
Kapı çaldığında hemen düzelip kapıya döndüm."Girin" dediğimde. Annem gelinliği ile içeri girdi çok abartılı değildi, dümdüz iniyordu kısa bir kuyruğu vardı. Dürüst olmak gerekirse bu kadın kesinlikle benim annemdi.
"Çok güzel görünüyorsun " dediğimde tebessüm edip ellerimi tuttu
"Sen de öyle bugün yanımda olduğun için teşekkür ederim"
"Aslında buraya zorla geldim" dediğimde dudak büzüp bana bakarken,
"Yine mi evden kovuldun?" Başımı sırıtarak sallarken, "Bundan böyle bizimle yaşarsın. Zaten duyduğuma göre iştende kovulmuşsun"dedi.
"Kovulmadım! İstifa ettim" diye çıkıştığımda başını tabi der gibi sallasa da daha fazla üstelemedim.
"Hayatım vakit geldi' diyen üvey babam olacak adamla, annem yanımdan ayrılırken, ben de çantamı alıp peşlerinden çıktım. Onlar merdivenlere ilerlerken son kez üzerime bakınarak ilerlemeye başladım ama bir anda belimi saran bir kolla durmuştum. Merdivenlerin başında olduğumu gördüğümde neredeyse düşmek üzereydim başımı kaldırdığımda, Yoongi beyaz gömleği ve siyah takımıyla karşımda duruyordu.
Yine beni kurtarmayı başarmıştı, bunu nasıl yapıyordu bilmiyordum ama ne zaman yardıma ihtiyacım olsa yanımda beliriyordu.
Ve ben o varken başıma asla kötü bir şey gelmeyecek gibi hissediyordum..
