Left (Season 3): Despair.

Pangtatlumpu't-tatlo.

Pangtatlumpu't-tatlo.

Napatakip ako sa bibig at mas lumapit sa cage. Mas tinitingnan ang huling bangkay na ibinaba. Baka namalikmata lang ako. Baka hindi ko ito kilala. Baka masyado lang ako nag-iisip na isa sa kanila ang makikita ko kaya ganon na rin ang naiisip ko. Tama baka halusinasyon lang ito.

Pero napapikit na lang ako at isinandal ang noo ko sa cage ng kumpirmahin ni Rona na hindi ako naghahalusinasyon. Totoong siya ang nakikita ko.

"Ana."

Another loss. Another heartache. Another collateral damage in Angelina's game.

"Ana," Bulong ko.

Bigla kong naalala si Sehun. Anong magiging reaksyon niya kapag nalaman niyang wala na ang girlfriend niya. Isa lang naman ang sigurado eh, masasaktan siya.

Hindi pa nga kami nakakarecover sa pagkawala ni Vj. Tapos hindi pa nila alam na wala na si Sergio tapos ngayon si Ana.

Hindi na nga kami nagkikita kita at nawawala pa rin ang iba sa amin tapos hindi man lang alam ng mga natira sa labas ng playground na to ni Angelina na wala na 'yong iba naming kasama.

Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko. Kung natuluyan ko lang sana si Angelina. Vj could be the last one who dies from us. But fucking shit! I failed. I failed on killing her. Now she's doing her revenge by caging us on her sick game. My failure results on her killing us one by one by this stupid game. Kung napatay ko lang sana siya.

Kung mabibigyan pa ulit ako ng isang pagkakataon na makahawak ng baril at matutukan ulit siya. Hindi na ako magmimintis. I'll target her heart and head so for sure she'll be dead on the spot. Just one chance and this time I would not fucking miss.

I know it will get me into danger but hindi ko na kakayanin kung may susunod pa kay Ana. Hindi ko kakayanin kung isa kanila Kat naman ang sunod na makita kong buhat buhat ng tauhan ni Angelina at hindi na humihinga.

I'm just looking at Ana. I can hear Rona and Dyosa talking.

"Si jampong! Paano si jampong bakla?"

"Hindi ko alam."

"Jusko naman this life jinujubos ba tayis? Wawa naman si Ana 'di niya deserve to!"

Yes. She didn't deserve this. No one deserves to be played. No one deserves to die.

Naririnig ko na silang sumisinghot. At ngumangawa sa isa na namang pagkawala.

"Hello!"

Napatingin ako sa sobrang sayang si Angelina.

Napatanong na lang ako sa sarili ko kung paano siya gumigising sa umaga na parang normal at ayos lang ang lahat. When in fact she's making the lives of the people here in danger because of her pathetic game? How can she live like everything is just normal? Like she didn't do anything wrong? How? Kasi kung ako 'to? Never ko 'tong gagawin. Never akong magpapahirap ng tao. Never akong iisip ng kabaliwan. Pero siya naisip niya 'to. Siguro kasi baliw na siya. Dapat siguro mamatay na siya. Right! Mamatay na siya. As in now na habang nakangiti siya na parang walang problema at ayos lang ang lahat na walang mga namatay sa kabaliwan niya.

"Sayang hindi sila umabot ng buhay sa the brawl next time nga dadamihan ko ang isasali para kahit isa may makaabot." She said I saw her looking at the dead bodies with a fake pity expression na nakakainis.

"Bakit hindi ikaw ang maglaro diyan!" Sabi ko sa kanya na nakapagpatingin sa kanya sa akin.

"Where's the fun in that?"

Maka where's the fun in that akala mo di pa matanda.

"Itigil mo na 'to! 'Wag ka ng mandamay ng mga inosenteng tao sa kabaliwan mo. Tama na!" Sigaw ko sa kanya.